تغییرات در دستگاه ادراری-تناسلی همراه با افزایش سن
تغییرات در دستگاه ادراری-تناسلی همراه با افزایش سن
تغییرات در دستگاه ادراری-تناسلی بعد از ۲۰ سالگی به تدریج به وجود آمده و‌در سنین ۶۰ تا ۷۰ سالگی این تغییرات قابل ملاحظه می باشند. در واقع همراه با افزایش سن، کلیه ها شروع به کوچک و چروکیده شدن نموده، ظرفیت ماهیچه های دترسور مثانه و همچنین تصفیه گلومرول کلیه کاهش می یابد. حال در ادامه این مقاله با تغییرات در دستگاه ادراری-تناسلی همراه با افزایش سن آشنا شوید.
تغییرات در دستگاه ادراری-تناسلی همراه با افزایش سن
تغییرات در دستگاه ادراری-تناسلی همراه با افزایش سن
به طور کلی توانایی دستگاه ادراری-تناسلی جهت پاسخ گویی به محرک های داخلی و خارجی کاهش یافته و با پیشرفت سن، این ضعف افزایش می یابد. البته تغییراتی در رابطه با سن نیز به وجود می آید که نمی توان آن را کاملا محصول افزایش سن قلمداد کرد زیرا برخی از محققان بر این عقیده هستند که این تغییرات را باید ناشی از التهاب ها، بیماری ها و … در دوران گذشته افراد دانست در حالی که تعداد دیگری از محققان این امر را ناشی از افزایش سن می دانند. با این حال بیشترین گزارش ها و تحقیقات منتشر شده حاکی از آن است که وقتی این دو عامل (افزایش سن و بیماری ها) با هم تلاقی داشته و هر دو همزمان وجود داشته باشند، بالاترین و‌بیشترین تغییرات را شاهد می باشیم.
تغییرات در سیستم قلبی و عروقی منجر به کاهش جریان خون در ارگان های مهمی همچون کلیه ها می گردد. همچنین، ظرفیت مثانه کاهش می یابد که احتمالا همین امر خود عدم کنترل مثانه را افزایش می دهد. تغییرات هورمونی در زنان سالمند می تواند منجر به کاهش خاصیت ارتجاعی منطقه واژینال شود. اگر سفت شدگی به اندازه ای باشد که منجر به کوچک و خشک شدن مهبل شود، می تواند موجب تداوم افزایش رسوب ادرار گردد.
قابل ذکر است که با پیشرفت سن، میزان ضعف ماهیچه ها به گونه ای خیلی واضح مشخص می گردد به طوری که در صورت قرار گرفتن این افراد، تحت یک فشار و استرس، جز افراد آسیب پذیر در نگهداری ادرار محسوب می گردند. در مردان، بزرگ شدن غده پروستات ممکن است منجر به فشار بر پیشاب راه شده و موجب ریزش ادرار و یا احتباس ادرار گردد.
