ممنوعیت ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم، ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ
ممنوعیت ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم، ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ بشیریت علیه بشریت
ﺑﻪ ﻃﻮریکه در مقالات پیشتر ﮔﻔﺘﻪ ﺷﺪ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺪﺑﺨﺘﯽﻫﺎی ﺑﺸﺮ در ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮐﻮﺗﺎهﺑﯿﻨﯽ زﯾﺴﺖﺷﻨﺎﺳﺎن مردهﺧﻮار ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. آنﻫﺎ ﻓﻘﻂ ﻋﻼﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮی و ﻣﻮﻗﺘﯽ ﻫﺮ ﭼﯿﺰ را در ﻧﻈﺮ ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ و ﺑﻪ ﻣﻌﻨﯽ ﺑﺎﻃﻨﯽ و اﺳﺎﺳﯽ اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﭘﯽ ﻧﻤﯽﺑﺮﻧﺪ. آن ﻋﮑﺲاﻟﻌﻤﻞﻫﺎی ﺷﻔﺎﺑﺨﺶ ﮐﻪ در ﻣﻮﻗﻊ ﺧﻮردن ﺳﺒﺰیﺟﺎت و ﻣﯿﻮهﺟﺎت زﻧﺪه ﻧﺰد اﺷﺨﺎص ﺑﯿﻤﺎر ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﮔﺮدد، ﭘﺰﺷﮏ ﮐﻮته ﺑﯿﻦ ﻣﻀﺮ ﺗﺸﺨﯿﺺ ﻣﯽدﻫﺪ و ﺧﻮردن ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ را ﺳﺨﺖ ﻗﺪﻏﻦ و ممنوع ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ، ﯾﻌﻨﯽ آنﻫﺎ را ﻣﺤﮑﻮم ﺑﻪ ﻣﺮگ ﺗﺪرﯾﺠﯽ ﺑﺎ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ.
اﯾﻦ وﺣﺸﺘﻨﺎك ﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺘﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﯾﮏ ﭘﺰﺷﮏ ﮐﻮتهﺑﯿﻦ ﻣﺮﺗﮑﺐ ﻣﯽﺷﻮد. او ﻫﻤﯿﻦ ﺣﮑﻢ را ﺑﺮای ﻋﺰﯾﺰان ﺧﻮد ﻧﯿﺰ ﺻﺎدر ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ. او آﻧﻘﺪر ﺑﻪ ﻋﻠﻢ و داﻧﺶ ﺧﻮد اﻃﻤﯿﻨﺎن دارد ﮐﻪ ﮔﻮشﻫﺎی ﺧﻮﯾﺶ را ﻣﺤﮑﻢ ﻣﯽﮔﯿﺮد و ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﺪ ﺣﺘﯽ ﺣﻘﯿﻘﺖ را ﺑﺸﻨﻮد. اﮔﺮ ﺑﯿﻤﺎر دﺳﺘﻮرات اﯾﻦ ﭘﺰﺷﮏ را ﺻﺪ درﺻﺪ ﻣﺮاﻋﺎت ﻧﻤﺎﯾﺪ ﭼﻨﺪ ﻣﺎه ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻋﻤﺮ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﮐﺮد. ﻣﯿﻠﯿﻮنﻫﺎ اﻓﺮاد ﺑﺸﺮ از روی اﯾﻦ ﮐﻮﺗﺎهﺑﯿﻨﯽ ﺗﻠﻒ ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ. اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ دﺳﺘﻮرات را ﻫﻤﻪ ﻣﺮدم ﺻﺪ درﺻﺪ ﺑﻪ اﺟﺮا ﻧﻤﯽﮔﺬارﻧﺪ، زﯾﺮا در ﻻﺑﻪﻻی ﺧﻮراكﻫﺎ ﻫﻤﯿﺸﻪ از راهﻫﺎی ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﻘﺎدﯾﺮی ﻏﺬای زﻧﺪه ﺑﻪ ﺑﺪنﻫﺎی آﻧﺎن ﻣﯽرﺳﺪ و ﺑﻪ اﯾﻦ دﻟﯿﻞ اﺳﺖ ﮐﻪ ﺳﺎلﻫﺎ زﻧﺪه ﻣﯽﻣﺎﻧﻨﺪ و ﻣﺘﺄﺳﻔﺎﻧﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﯿﺮهﺑﺨﺖ ﺧﻮد را در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻣﻄﺐﻫﺎ و داروﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﻣﺪﺗﯽ ﻣﯽﮔﺬراﻧﻨﺪ ﺗﺎ دﯾﺮ ﯾﺎ زود در اﯾﻦ راه ﺟﺎن ﺑﺴﭙﺎرﻧﺪ.
ﺧﻮد ﻣﻦ ﯾﮏ ﭘﺪر ﺑﺪﺑﺨﺖ، دﺳﺖ دو ﺗﺎ ﺑﭽﻪ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﻓﺮﺷﺘﻪ ﺧﻮد را ﮔﺮﻓﺘﻪ ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﺗﻤﺎم در اﯾﺮان، ﻓﺮاﻧﺴﻪ، ﺳﻮﺋﯿﺲ و آﻟﻤﺎن در آﺳﺘﺎﻧﻪ ﻣﻄﺐﻫﺎ و ﺑﯿﻤﺎرﺳﺘﺎنﻫﺎ و داروﺧﺎﻧﻪﻫﺎ ﺳﺮﮔﺮدان ﺑﻮده ﻫﻢ ﺑﭽﻪﻫﺎ و ﻫﻢ داراﯾﯽ ﺧﻮد را از دﺳﺖ داده ام، ﻓﻘﻂ ﺑﻪ ﺟﻬﺖ اﯾﻦ ﮐﻪ آﻗﺎی ﭘﺰﺷﮏ از اوﻟﯿﻦ روزﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ ﺑﭽﻪﻫﺎ دﺳﺘﻮر داده ﺑﻮد ﮐﻪ ﺑﻪ آنﻫﺎ ﺳﺒﺰیﺟﺎت و ﻣﯿﻮهﺟﺎت زﻧﺪه و ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﺨﻮراﻧﻢ.
ممنوعیت ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم، ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ
آﯾﺎ اﯾﻦ ﭘﺰﺷﮏ در ﻣﺮگ ﻧﻮر ﭼﺸﻤﯽﻫﺎی ﻣﻦ ﻫﯿﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪاﺷﺖ؟ آﯾﺎ آن دﮐﺘﺮﻫﺎی ﺧﺎرﺟﯽ ﮐﻪ ﻣﯽﺧﻮاﺳﺘﻨﺪ ﺑﺪن ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﻢ را ﮐﻪ از ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ روز ﺑﻪ روز ﺿﻌﯿﻒﺗﺮ و ﻧﺎﺗﻮانﺗﺮ ﻣﯽﺷﺪﻧﺪ، ﺑﺎ ﻏﺬاﻫﺎی ﻣﻘﻮی و داروﻫﺎی ﻣﺆﺛﺮ ﻣﻌﺎﻟﺠﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ، ﻫﯿﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺪارﻧﺪ؟ آﯾﺎ اﯾﻦ ﭘﺰﺷﮑﺎﻧﯽ ﮐﻪ اﮐﻨﻮن ﻫﻢ ﮐﻮدﮐﺎن ﺿﻌﯿﻒ و ﻧﺎﺗﻮان را از ﺧﻮردن ﻣﯿﻮهﺟﺎت ﻣﺤﺮوم ﻣﯽﺳﺎزﻧﺪ، اﮔﺮ ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﺟﻤﻼت ﺑﺎز ﻫﻢ ﺑﻪ اﯾﻦ اﻋﻤﺎل ﻧﺎدرﺳﺖ ﺧﻮد اداﻣﻪ ﺑﺪﻫﻨﺪ ﻫﯿﭻ ﮔﻨﺎﻫﯽ ﻧﺨﻮاﻫﻨﺪ داﺷﺖ؟ ﺿﻤﻦ اﯾﻦ ﺷﺎﻧﺰده ﺳﺎل ﮔﺸﺖ و ﮔﺬار ﻣﻦ ﺳﻌﯽ ﻧﻤﻮده ام ﻣﻌﻤﺎ را ﺑﻪ ﺗﻨﻬﺎﯾﯽ ﺣﻞ ﮐﻨﻢ. ﭼﻮن ﺑﻪ ﭘﻨﺞ زﺑﺎن ﺧﺎرﺟﯽ آﺷﻨﺎﯾﯽ داﺷﺘﻢ ﺷﺮوع ﺑﻪ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ﮐﺘﺎبﻫﺎی ﻋﻠﻤﯽ ﻧﻤﻮدم. در اﯾﻦ ﮐﺘﺎبﻫﺎ و داﺋﺮةاﻟﻤﻌﺎرفﻫﺎ ﻫﯿﭻ ﺟﺎ ﺑﻪ ارزش ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ و ﯾﺎ ﺿﺮر ﭘﺨﺖ و ﭘﺰ و ﻋﻠﻞ اﺳﺎﺳﯽ ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎ اﺷﺎره ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻬﯽ ﻧﺸﺪه ﺑﻮد. ﻫﻤﻪ ﺟﺎ ﻓﻘﻂ از ﻋﻼﺋﻢ ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎ، از راه ﺗﺸﺨﯿﺺ دادن آنﻫﺎ و از ﭘﻨﻬﺎن ﮐﺮدن اﯾﻦ ﻋﻼﺋﻢ ﻇﺎﻫﺮی ﺑﻪ وﺳﯿﻠﻪی ﻣﻮاد ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ و ﺧﻮراﮐﯽﻫﺎی ﻣﻘﻮی ﺳﺨﻦ ﻣﯽرﻓﺖ.
در دوازدﻫﻤﯿﻦ ﺳﺎل ﺟﺴﺘﺠﻮ روزی ﯾﮏ ﮐﺘﺎب آﻟﻤﺎﻧﯽ ﺑﻪ دﺳﺘﻢ اﻓﺘﺎد ﮐﻪ اوﻟﯿﻦ دﻓﻌﻪ ﺑﻪ ارزش ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ و راﺟﻊ ﺑﻪ ﺿﺮرﻫﺎی ﻣﻮاد ﭘﺨﺘﻪ آﺷﻨﺎﯾﯽ ﭘﯿﺪا ﮐﺮدم. اﺳﻢ اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎی ﺗﻐﺬﯾﻪای و ﻣﺆﻟﻒ آن ﺑﯿﺮﺧﺮ ﺑِﻨﺮ (Bircher Benner) ﺳﻮﺋﯿﺴﯽ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻌﺪ از ﺧﻮاﻧﺪن اﯾﻦ ﮐﺘﺎب ﭼﺸﻢﻫﺎی ﻣﻦ ﯾﮏ ﻣﺮﺗﺒﻪ ﺑﺎز ﺷﺪ و ﻓﻬﻤﯿﺪم ﮐﻪ ﻋﻠﺖ اﺻﻠﯽ ﻧﺎراﺣﺘﯽ ﺑﭽﻪﻫﺎﯾﻢ ﮔﺮﺳﻨﮕﯽ ﺣﻘﯿﻘﯽ و ﺳﻮء ﻧﺘﯿﺠﻪ ﻣﺼﺮف ﺧﻮراﮐﯽﻫﺎی مرده و داروﻫﺎی ﺳﻤﯽ ﺑﻮده اﺳﺖ.
ﺑﺮای ﺷﺨﺺ دانا ﻓﻬﻤﯿﺪن ﻣﻌﻨﯽ اﯾﻦ ﺟﺮﯾﺎن ﮐﺎر ﺧﯿﻠﯽ ﺳﺎده ای ﻣﯽﺑﺎﺷﺪ. ﺑﭽﻪ ﯾﮏ مردهﺧﻮار ﻣﻌﻤﻮﻻ ﺑﺎ ﺑﺪن ﺿﻌﯿﻒ ﺑﻪ دﻧﯿﺎ ﻣﯽآﯾﺪ. ﺷﯿﺮ ﻣﺎدری ﮐﻪ از ﺧﻮراﮐﯽﻫﺎی مرده ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽﮔﺮدد، ﻏﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ، ﺳﻨﮕﯿﻦ، ﭼﺮﺑﯽدار و ﻣﻀﺮ اﺳﺖ. ﻣﻌﺪه نوزاد ﻧﻤﯽﺧﻮاﻫﺪ اﯾﻦ ﺧﻮراك ﻣﻀﺮ را ﻗﺒﻮل ﻧﻤﺎﯾﺪ و ﭼﻮن در اﯾﻦ ﺑﭽﻪ ﺳﻠﻮل ﻫﺎی زاﺋﺪ ﯾﻌﻨﯽ ﺑﺪن دروﻏﯽ ﻫﻨﻮز ﺑﻪ ﺧﻮﺑﯽ ﭘﺮورش ﻧﯿﺎﻓﺘﻪ اﺳﺖ ﺗﺎ اﯾﻦ ﺧﻮراكﻫﺎی ﻏﯿﺮ ﻃﺒﯿﻌﯽ را ﺑﺎ ﻣﯿﻞ ﻓﺮاوان ﻣﺼﺮف ﻧﻤﺎﯾﺪ، ﻣﻌﺪه نوزاد اﯾﻦ ﺧﻮراكﻫﺎ را رد ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﺳﭙﺲ ﺳﻮء ﻫﺎﺿﻤﻪ، ﺑﯽﻣﯿﻠﯽ، اﺳﻬﺎل، ﺑﯽ ﺧﻮاﺑﯽ، ﻋﺮق ﮐﺮدن، ﻋﺼﺒﺎﻧﯿﺖ و ﻏﯿﺮه، ﭘﯽدرﭘﯽ ﻧﺰد ﺑﭽﻪ ﻇﺎﻫﺮ ﻣﯽﮔﺮدد. در اﯾﻦ ﺑﯽﻧﻈﻤﯽ اﮔﺮ ﺑﭽﻪ ﭼﻨﺪ داﻧﻪ اﻧﮕﻮر ﺑﺨﻮرد و ﭘﻮﺳﺖ اﻧﮕﻮر در ﻣﺪﻓﻮع او ﻣﺸﺎﻫﺪه ﮔﺮدد اﯾﻨﺠﺎﺳﺖ ﮐﻪ ﭘﺰﺷﮏ ﺗﯿﺰﺑﯿﻦ، ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﮐﺸﻒ ﻋﻠﻤﯽ ﺧﻮد را آﺷﮑﺎر ﻣﯽﺳﺎزد، ﻋﻠﺖ اﯾﻦ ﻫﻤﻪ ﻧﺎراﺣﺘﯽﻫﺎ را ﭘﯿﺪا ﻣﯽ ﮐﻨﺪ و ﻣﺼﺮف اﻧﮕﻮر و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺳﺎﯾﺮ ﺧﻮردﻧﯽﻫﺎی زﻧﺪه را ﻣﻨﻊ ﻣﯽﻧﻤﺎﯾﺪ.
ممنوعیت ﻏﺬای ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺑﺮای ﻣﺮدم، ﺑﺰرگﺗﺮﯾﻦ ﺟﻨﺎﯾﺖ
