سرشاخه میخک 50 گرمی

سرشاخه میخک (چوب میخک) و کاربردهای آن ها در طب سنتی

درخت میخک (Syzygium aromaticum) گیاهی همیشه سبز و بومی مناطق گرمسیری مانند اندونزی است که در طب سنتی جایگاه ویژه ای دارد. بخش های مختلف این گیاه از جمله غنچه گل، برگ، ساقه و سرشاخه ها دارای ترکیبات معطر و خواص دارویی هستند، اما بیشترین تمرکز درمانی بر روی گل میخک است. در این مقاله به تفاوت میان گل میخک و سرشاخه آن، کاربردهای هرکدام و نکات مهم پیرامون استفاده از آن ها در طب سنتی می پردازیم.

گل میخک چیست؟

گل میخک در واقع غنچه نارس و خشک شده گل درخت میخک است که به شکل میخ دیده می شود. این بخش از گیاه دارای رایحه ای بسیار قوی، طعمی تند و ترکیبات فعالی مانند اوژنول (Eugenol) است که خاصیت ضدعفونی کننده، ضد درد، ضد التهاب و محرک دارد. گل میخک به عنوان ادویه، دمنوش، روغن گیاهی و داروی گیاهی در طب سنتی و آشپزی کاربرد فراوان دارد.

سرشاخه میخک چیست؟

سرشاخه میخک به شاخه های جوان و نازک درخت میخک گفته می شود که گل ها روی آن رشد می کنند. این بخش از گیاه برخلاف گل آن، رایحه ای بسیار ضعیف تر دارد و میزان ترکیبات مؤثره آن بسیار کمتر است. به همین دلیل، در منابع طب سنتی و داروسازی گیاهی، سرشاخه میخک به عنوان منبع اصلی خواص درمانی شناخته نمی شود.

تفاوت گل میخک و چوب میخک

مهم ترین تفاوت میان این دو بخش در میزان مواد مؤثره و قدرت درمانی آن هاست. گل میخک حاوی درصد بالایی از روغن های فرّار به ویژه اوژنول است که عامل اصلی خواص دارویی آن محسوب می شود. در حالی که سرشاخه ها فاقد این غلظت از ترکیبات هستند و رایحه ای بسیار ملایم تر دارند. بنابراین، از نظر عطری، دارویی و درمانی، گل میخک بسیار مؤثرتر و پرکاربردتر از سرشاخه است.

کاربردهای سرشاخه میخک