سندرم آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر چیست؟

سندرم یا اختلال آسپرگر (Asperger syndrome) اختلالی عصب شناختی است. این بیماری یكی از پنج اختلال یا طیف اوتیسم است. كودكان مبتلا، ناتوانی هایی دارند كه شدت آن از خفیف تا شدید متغیر است. گاهی اوقات بیماری آسپرگر را اوتیسم با عملكرد بالا می نامند. آسپرگر از نام پزشك وینی هانس آسپرگر، گرفته شده است. او در سال ١٩٤٤ مقاله ای را منتشر كرد كه در آن شرح زندگی چند پسر بچه را بیان كرده بود كه از رشد هوشی كلامی طبیعی برخوردار بودند، اما رفتاری شبیه به بیماران مبتلا به اوتیسم داشتند، به نحوی كه نقص هایی را در مهارت های ارتباطی و اجتماعی نشان می دادند. با وجود انتشار این مقاله در دهه ١٩٤٠ چندین سال بعد در ١٩٤٤ این اصطلاح در درس نامه تشخیصی آماری اختلالات روانی (DSM-IV) اضافه شدند. و تنها در سال های اخیر است كه بیماری آسپرگر توسط متخصصین و والدین شناسایی می شود.

سندرم آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر چیست؟

نقص در برقراری ارتباط اجتماعی مشخصه اصلی بیماری آسپرگر است، هر چند شدت و ضعف این نقص ها متغیر است. اگر چه این بیماران نقص اولیه كلامی نشان نمی دهند اما در نشان دادن مهارت گفت و گو ضعیف هستند. این بیماران در استفاده از كلام در موقعیت های اجتماعی به مشكل بر می خورند، به علاوه در درك و بیان محتوای ارتباط عاطفی مشكل دارند.

خزانه لغات كودكان مبتلا به آسپرگر ممكن است غنی باشد، بسیار ادبی صحبت كنند، اما در استفاده مناسب از كلام در موقعیت های اجتماعی به مشكل بر می خورند. به عنوان مثال معنای بسیاری از شوخی ها را درك نمی كنند یا از شوخی به شكلی نامتناسب با موقعیت بهره می برند. به نظر می رسد یك طرفه حرف می زنند و به حالت های شنونده و تمایل او به گوش دادن توجهی ندارند. به موقع موضوع صحبت را تغییر نمی دهند یا بیشتر راجع به علایق خود صحبت می كنند.

معیارهای تشخیصی سندرم آسپرگر

معیارهای تشخیصی و علائم اختلال آسپرگر عبارتند از:

الف) نقص كیفی در تعامل اجتماعی

نقص كیفی در تعامل اجتماعی كه خود را با دست كم دو مورد از مسائل زیر نشان می دهد:

• اشكال اساسی در استفاده از رفتارهای غیر كلامی مثل تماس چشمی، حالت چهره، وضعیت و حالت بدنی به منظور تنظیم تعامل اجتماعی.
• نقص در برقراری ارتباط متناسب با رشد، با هم سن و سال ها.
• فقدان خود بخودی علایق برای به شراكت گذاشتن فعالیت های لذت بخش و پیشرفت های خود با دیگران (مانند نقص در توانایی آوردن، اشاره كردن یا نشان دادن آنچه مورد علاقه آن هاست به دیگران).
• فقدان تقابل اجتماعی یا عاطفی (به معنای نقص در پاسخ دهی متناسب به احساسات دیگران، كمبود یا نقص مهارت های دو طرفه بودن كلام، رفتار یا احساس و تنظیم آن ها بر اساس وضعیت محیطی یا توانایی ضعیف در یكپارچه كردن رفتارهای اجتماعی، هیجانی و ارتباطی)

همچنین بخوانید:  بیماری اوتیسم چیست؟ (علل، علائم و راه های درمانی)

ب) الگوهای محدود و تكراری رفتار و فعالیت ها

الگوهای محدود، قالبی و تكراری رفتار، فعالیت ها و علاقه ها كه با دست كم یكی از موارد زیر مشخص می شود:

• اشتغال ذهنی گسترده به یك یا چند الگوی كلیشه ای و محدود از علایق كه از نظر شدت یا موضوع غیر طبیعی تلقی می شود. به عنوان مثال علاقه شدید و كسب اطلاعات بیش از اندازه در مورد یك موضوع علمی، جمع آوری اشیایی كه به طور معمول به عنوان مجموعه (كلكسیون) نگه داری نمی شوند، تكرار كردن بیش از اندازه یك نوع بازی یا دیدن یك نوع فیلم، بدون توانایی كافی در ایجاد تنوع در فعالیت و غیره.
• چسبندگی انعطاف ناپذیر به آیین ها و عادت های خاص یا ناكارآمد. به عنوان مثال اگر ترتیب انجام یك سری كارهای روزمره در طول روز عوض شود فرد در پیگیری كار احساس ناراحتی یا ناتوانی می كند، بعضی از بیماران احساس می كنند باید رفتارهای خاصی را به طور مرتب در طول روز انجام بدهند مانند به ترتیب چیدن اشیا.
• تكرارهای عادی و كلیشه ای حركتی مثل تكان دادن یا چرخاندن انگشت و دست ها یا حركات پیچیده كل بدن.
• اشتغال ذهنی مكرر با جزئیات اشیا (به عنوان مثال مدتی طولانی به جای بازی با ماشین با چرخ آن بازی می كنند یا اشتغال ذهنی و علاقه بیش از حد به یك موضوع به ظاهر بی اهمیت نشان می دهند، مانند حفظ زمان حركت قطارها.

ج) نقص در امور اجتماعی و شغلی

علائم فوق باید منجر به نقص قابل توجه بالینی در زمینه های اجتماعی، شغلی یا سایر زمینه های مهم زندگی شده باشد.

د) رشد زبان

در رشد زبانی تاخیر قابل ملاحظه بالینی دیده نشود به طور مثال تا ٢سالگی از تك كلمات و تا ٣ سالگی از عبارات كوتاه استفاده كرده باشد.

سندرم آسپرگر چیست؟

ه) رشد شناختی

تاخیر بالینی قابل توجهی در رشد شناختی یا در مهارت های خود یاری متناسب با سن، رفتارهای انطباقی (غیر از تعاملات اجتماعی) و كنجكاوی نسبت به محیط وجود ندارد و در این زمینه ها كودك حتی ممكن است طبیعی یا باهوش به نظر برسد.

و) نشانه ها مجزا از سایر اختلالات نافذ رشد باشد

این معیارها موید سایر اختلالات نافذ رشد یا اسکیزوفرنیا نباشند (اسكیزوفرنیا اختلالی روان پریشانه كه با فقدان تماس با محیط، اضمحلال توانایی عملكرد روزانه و با از دست رفتن حس یكپارچگی شخصیت در زمینه های احساس و تفكر توام با توهم و هذیان مشخص می شود).

چگونه می توان بیماری اوتیسم را از سندرم آسپرگر افتراق داد؟

بنا بر نظر آكادمی روانپزشكی كودك و نوجوان آمریكا سندرم آسپرگر با مشكلاتی در رفتار و رشد مهارت های اجتماعی مشخص می شود. به دلیل تشابه نشانه ها با اوتیسم برخی از درمانگران بر ارزیابی دقیق نشانه ها برای رسیدن به تشخیص تاكید می كنند تا بر اساس نوع تشخیص بتوان از انواع درمان بهره برد. آكادمی روانپزشكی كودك و نوجوان آمریكا این تفاوت ها و شباهت ها را بین اوتیسم و آسپرگر شرح داده است:

• به نظر می رسد كه سن شروع سندرم آسپرگر دیرتر از اوتیسم است یا دست كم دیرتر تشخیص داده می شود.
• كودك مبتلا به آسپرگر به طور مشخص سطح عملكردی بالاتری نسبت به كودك مبتلا به اوتیسم دارد.
• هوش طبیعی یا حتی بالاتر از آن در كودكان مبتلا به آسپرگر دیده می شود.
• گر چه كودكان مبتلا به آسپرگر ممكن است الگوهای كلامی غیر طبیعی داشته باشند اما بر خلاف اوتیسم تاخیری در رشد زبان دیده نمی شود.
• برخلاف كودكان مبتلا به اوتیسم، آسپرگرها در كودكی تاخیر برجسته بالینی در رشد شناختی، رشد مهارت های متناسب با سن، مراقبت از خود، رفتار تطابقی و كنجكاوی نسبت به محیط ندارند.
• كودكان مبتلا به آسپرگر در برقراری تعامل با كودكان همسن و سال مشكل دارند. آن ها اغلب تنها هستند و ممكن است رفتارهایشان از نظر سایر كودكان عجیب و غریب باشد.
• بسیاری از مبتلایان به آسپرگر در هماهنگی ماهیچه ای و در مهارت های ظریف حركتی ضعف دارند. (از جمله باز كردن و بستن دكمه ها، بند كفش، استفاده از قیچی و در خوشنویسی).
• بر اساس نظر آكادمی روانپزشكی كودك و نوجوان آمریكا برای آسپرگر نیز همچون اوتیسم علت مشخصی یافت نشده است.

همچنین بخوانید:  ناهنجاری های رشدی و روانی در کودکان

آیا اسپرگر یک بیماری ژنتیکی است؟

بر اساس گفته پزشکان، علت و عوامل تاثیرگذار آسپرگر نیز همچون اوتیسم مشخص نیست، اگر چه این اختلال یا نشانه هایی از آن در خانواده یا اقوام فرد مبتلا به آسپرگر بیشتر دیده می شود. این موضوع ممكن است از یك ارتباط ژنتیكی خبر بدهد، هر چند مطالعه های ژنتیكی اخیر تاكنو ژنی را نشان نداده است كه به آسپرگر مربوط باشد.

كودكان مبتلا به آسپرگر در خطر بیشتری برای ابتلا به سایر بیماری های روانپزشكی از جمله كم توجهی و بیش فعالی، اسكیزوفرنیا، اختلال وسواسی-جبری هستند. بر خلاف بیماران اوتیسمی بسیاری از كودكان با آسپرگر دبیرستان را تمام می كنند، وارد دانشگاه می شوند و می توانند روابط سالمی را با افراد خارج از خانواده و اقوام بر قرار كنند.

گاه كودكان مبتلا به اوتیسم كه نشانه های خفیف تر و هوش بالایی دارند توسط درمانگران به نام های مختلفی از جمله اوتیسم با عملكرد بالا، اوتیسم خفیف و سندرم آسپرگر شناخته می شوند. این اصطلاح ها اسباب سردرگمی خانواده ها و بالینگران رافراهم می آورند و به جز آنكه تلقی رو به رو بودن با بیماری های مختلف و روش های درمانی مجزا را به ذهن متبادر كند، كمك دیگری نمی كنند.

از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.

برای خرید معجون تقویت اعصاب کلیک کنید

معجون تقویت اعصاب را با خواص تقویت اعصاب، آرامبخش، ضد استرس، بدون هیچ اسانس و افزودنی شیمیایی، از فروشگاه عطارک تهیه نمایید.

ارتباط آنلاین در تلگرام