بیماری اوتیسم چیست؟ (علل، علائم و راه های درمانی)

معرفی علل اصلی و علائم بیماری اوتیسم

اوتیسم (Autism) اصطلاحی است كه به مجموعه ای از بیماری های رشدی اطلاق می شود كه مغز را تحت تاثیر قرار می دهند. این بیماری مغزی توانایی فرد را در برقراری تعامل، شكل دهی ارتباط با دیگران و پاسخ مناسب به دنیای بیرون متاثر می كند. در اوایل دهه ٤٠ قرن بیستم دكتر لئو كانر در بیمارستان جان هاپكینز ١١ كودك مبتلا به تاخیر رشدی را مورد بررسی قرار داد. او بر اساس رفتارهای معطوف به خود و خود برانگیزاننده در این بیماران، اصطلاح اوتیسم اوایل شیرخوارگی را برای توضیح مشكل آنان انتخاب كرد.

بیماری اوتیسم چیست؟ (علل، علائم و راه های درمانی)

اوتیسم

بیماران مبتلا، رفتارها یا علاقه مندی هایی تكراری و الگوی تفكری انعطاف پذیر دارند. شدت این بیماری بسیار متغیر است، به صورتی كه در برخی از بیماران، كارایی مناسب در بعضی زمینه ها، هوش طبیعی و استفاده از كلام دیده می شود، اما گروهی از بیماران قادر به صحبت كردن نیستند یا دیرتر از سن مورد انتظار، از توانایی كلامی برخوردار می شوند. ممكن است كودك مبتلا به اوتیسم از تماس چشمی اجتناب ورزد، به نظر ناشنوا برسد و به طور ناگهانی یا تدریجی رشد كلامی و مهارت های اجتماعی خود را از دست بدهد. این پسرفت عصب شناختی در ٢٠ درصد كودكان مبتلا دیده می شود.

احتمال دارد این كودكان به گونه ای عمل كنند كه گویی از آمد و رفت دیگران بی خبرند و بی دلیل و بدون انگیزه مشخص با دیگران درگیر شوند. گروهی از كودكان مبتلا اغلب بر موضوع یا فعالیتی خاص متمركز می شوند، دست ها را به گونه ای مخصوص به طور مثال به شكل بال بال زدن تكان می دهند، به كوفتگی و خون مردگی بدن خود توجهی ندارند ورحتی به عمد به خودشان آزار می رسانند. اوتیسم یكی از ٥ اختلال مرتبط رشدی یا عصب شناختی است كه تحت عنوان كلی اختلالات نافذ رشد (PDD) یا بیماری های طیف اوتیسم شناخته می شود. این بیماری فرم شدید و حاد بیماری های طیف اوتیسم است.

عوامل خطرساز در بیماری اوتیسم