اصول تربیتی کودک و چگونه باید با فرزند خود رفتار کنیم ؟

چگونه کودکمان را به روش صحیح تربیت کنیم؟!

اصول تربیتی کودک :امروزه کودکان بیشتر وقت ها با تنش های شدید و تقاضاهایی رو به رو می شوند که معمولا متناسب رشد فیزیکی و روانی آن ها نیست. دلیل این موضوع ممکن است مشکلات خانوادگی همچون طلاق والدین، نگرانی مالی به خاطر بی کاری و… باشد. فعالیت زیاد برای کودک همچون ژیمناستیک، موسیقی و درس زبان منظم در روزهای معین هفته یا حتی تماشای بیش از اندازه تلویزیون، بی قراری، فشار کار و برانگیختگی شدید کودکان منجر به تنش دائمی و فشار روانی می شود. به این وسیله انگیزه های خلاقیت در زندگی آن ها به شدت کاهش می یابد. کودکان در برابر این فشار روانی بیشتر وقت ها با ناهنجاری های رفتاری مثل بی قراری یا نداشتن تمرکز واکنش نشان می دهند. در مورد بزرگسالان این تنش بیشتر موجب افسردگی می گردد.

مسیر رفتار به کودک نشان داده می شود.

ریشه بیماری های ناشی از فشار روانی بیشتر در شرایط تربیت سال های اولیه کودکی یافت می شوند. سرمشق گیری از پدر و مادر و مربیان و موقعیت روانی- اجتماعی که کودک در آن رشد می یابد نقش مهمی برای رشد جسمی و روحی ایفا می کند. گاهی تربیت استبدادی جدی منجر به مسدود شدن راه ابراز هیجان ها می شود که در اثر آن کودک مشکلات ارتباطی پیدا می کند و بسیار کمرو می شود. سپس این گونه رفتار در ارتباط با خود شخص آشکار می شود کودکان گوشه گیر و کمرو، در بازی های حرکتی مانند ژیمناستیک و سرو صدا راه انداختن مردد هستند. آن ها نمی دانند که باید چه انتظاری از خود داشته باشد.

اصول تربیتی کودک

پیدا کردن تعادل

معمولا انسان ها در میان سالی ارتباط با بدن خود و به دنبال آن ارتباط با خودشان را به اندازه فزاینده ای از دست می دهند. دلیل اصلی این مشکل هم به دوران کودکی آن ها بر می گردد، به همین دلیل مهم است که کودکان یاد بگیرند که بدن خود را مانند ماشینی در نظر نگیرند که کار می کند و عملکردهایی دارد بلکه باید این بدن را آگاهانه درک کرد و به ندای آن گوش دهند. در موارد بسیاری از کودکان تعادل درونی وجود ندارد آن ها دیگر هماهنگ با طبیعت و با خودشان زندگی نمی کنند به همین دلیل مهم است که مربی نیروهای خود بهبودی بدن آن ها را فعال کند تا این کودکان بتوانند دوباره تعادل درونی خود را پیدا کنند.

ادراک با همه حواس

تجارب حسی پایه عملکردهای کودکانه را می سازد. کودک با همه حواسش یاد می گیرد وقتی نوزاد است، باید چیزی را لمس کند یا در دهانش بگذارد تا آن را بفهمد. بعدها لمس کردن، بوییدن، چشیدن و شنیدن متفاوت تر به کار گرفته می شود. به این ترتیب ادراک حسی برای کودکان نقش مدخل دنیا را ایفا می کند و کودک به وسیله این ادراک به محیط خود راه می یابد.