خواص فلفل آبی چیست

با کاربرد و خواص فلفل آبی آشنا شوید

فلفل آبی در کتب طب سنتی با نام فلفل الما ذکر شده است. صاحب اختیارات بدیعی فلفل الما و زنجبیل الکلاب را نام های مختلف یک گیاه می داند. ولی در سایر کتب و منابع از جمله در مخزن الادویه آن ها را متفاوت می دانند و تحت دو عنوان مربوط به دو گیاه مختلف آورده اند.

مشخصات فلفل آبی

فلفل آبی گیاهی است یک ساله، علفی بلندای آن 50 – 100 سانتیمتر و همان طور که از نام آن بر می آید در نقاط مرطوب و کنار آب های راکد و غیر جاری می روید. ساقه آن پر گره و در محل اتصال دمبرگ و ساقه گره هایی با زوایدی دیده می شود. برگ های آن سبز باریک کمی دراز شبیه برگ بید بیضی که از دو طرف باریک است، گل های آن به رنگ سفید کثیف یا قرمز است. میوه آن ریز کوچک به شکل خوشه به رنگ سبز مات که سطح خارجی آن را نقاط ریز می پوشاند، برگ های آن و همچنین دانه های آن دارای طعمی تند شبیه فلفل است ولی اسانس آن شبیه عطر فلفل نیست.

این گیاه در مناطق مختلف اروپا و آسیا و شمال آفریقا و آمریکای شمالی به طور خودرو می روید. در ایران در مناطق جنوب غرب ایران در شوش به طور وحشی و فراوان دیده می شود.

خواص فلفل آبی چیست

ترکیبات شیمیایی فلفل آبی

از نظر ترکیبات شیمیایی در برگ های آن اسانس روغنی فرار وکسی متیل آنتراکینون و همچنین چند اسید از جمله پولی گونیک اسید که خاصیت تحریک کردن دارد مشخص شده است و ضمن یک گلیکوزید که خاصیت انعقاد خون را افزایش می دهد در گیاه وجود دارد، به همین علت از این گیاه برای بند آوردن خون استفاده می شود. به علاوه در گیاه یک روغن اتری دارای پولیگونوم وجود دارد که فشار خون را کاهش می دهد.

بررسی های جدید دیگری نشان می دهد که در گیاه مواد فلاونول، فلاون گلوکوزید وجود دارد و به علاوه گلی کوزید دی و کوثرسیترین و گلی کوزید ای از آن جدا شده است. مقدار گلوکوزید فلاونول در گیاه مرتبا تا آغاز رسیدن میوه رو به افزایش می گذارد و پس از آن کاهش می یابد. حداکثر مقدار این گلوکوزید در برگ گیاه در حدود 9 درصد می باشد. ضمن یک ماده سسکی ترپن دی آلدئید جدید و همچنین پولی گودیال در گیاه مشخص شده است.