چگونه خودم را ببخشم ؟
چگونه خودم را ببخشم ؟!
اگر یاد بگیریم خود را به خاطر آنچه در گذشته انجام داده ایم ببخشیم به منبع فردی خود متصل می شویم و روح خود را آزاد می کنیم. بسیار سخت است که یاد بگیریم خود را به خاطر اعمال گذشته ببخشیم. احساس گناه بدترین احساسی است که وجود دارد. تنها موقعی می توانیم از شر این احساس رهایی یابیم که قبول کنیم انسانیم و انسان جایز الخطاست.
بخشیدن و رهایی از رنج دادن، در واقع به معنای مهربانی با خود است و باعث می شود شادی و عشق به زندگی بازگردد. ما باید به گونه ای با خود رفتار کنیم که یک مادر با فرزند رفتار می کنید، به نوعی باید بفهمیم که نمی توانیم تا ابد خود را به خاطر آنچه در گذشته انجام داده ایم و قادر به تغییر آن نیستیم مجازات کنیم.
گذشته گذشته است و تنها راه جلو رفتن رها کردن غم و پایان دادن به تنبیه شخصی است. تنها راه التیام بخشیدن به دردهای گذشته مهربانی با خود و دوست داشتن روح زخم خورده مان است. از امروز سرزنش کردن، تنبیه و قضاوت در مورد خود را کنار بگذارید. اشتباه کردن مجاز است به شرط آنکه سعی کنید از آن پند بگیرید چون در این صورت دیگر آن را تکرار نخواهید کرد. شما انسانید و رنج کشیدن انسان عادلانه نیست. شما به قدر کافی رنج کشیده اید اکنون تصمیم بگیرید درد و رنج ها را کنار بگذارید. وقت آن رسیده است که دنیای خود را زندگی بخشید و خود را رها کنید.
چگونه خودم را ببخشم ؟
احساس گناه
گناه نیرویی بارز بر زندگی انسان دارد. می تواند ما را از درون اسیر کند و درهای آینده را به سوی ما ببندد. با سرزنش خود به خاطر گناه یا اشتباهی که مرتکب شده اید میل به زندگی را از خود می گیرید. عذاب وجدان احساسی دردناک است. ما به نوعی خود را متقاعد می سازیم که با عذاب وجدان احساس بهتری خواهیم داشت و نباید اشتباه خود را فراموش کنیم. در واقع آن را تنبیهی برای خود می دانیم اما این تنبیه چه زمان پایان می یابد؟ تا کی می خواهید خود را اسیر این درد کنید؟
احساس گناه تنها وقت و انرژی را هدر می دهد، با داشتن احساس گناه نمی توانید تاریخ و آنچه را اتفاق افتاده تغییر دهید. تنها روح شما آزرده می شود و انرژی تان را از بین می برد. با ادامه دادن این روند یک روز به خود خواهید گفت بس است، دیگر بس است. آن زمان باید درد را رها کنید و با خود مهربان باشید.
