پیشگیری از چاقی از دوران کودکی

پیشگیری از چاقی از دوران کودکی

ﺗﻌﺎدل اﻧﺮژی ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﺣﺎﺻﻞ ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ درﯾﺎﻓﺖ اﻧﺮژی (ﻣﺼﺮف ﻏﺬاﯾﯽ) ﺑﺎ ﻫﺰﯾﻨﻪ اﻧﺮژی (مقدار اﻧﺮژی مصرف شده) ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎﺷﺪ. اﻧﺮژی درﯾﺎﻓﺘﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﻣﻨﺠﺮ ﺑﻪ اﻓﺰاﯾﺶ وزن و چاقی ﻣﯽﺷﻮد. ﻫﺰﯾﻨﻪ اﻧﺮژی ﮐﻞ ﺷﺎﻣﻞ ﺳﻪ ﺑﺨﺶ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

• ﻣﯿﺰان ﺳﻮﺧﺖ و ﺳﺎز اﺳﺘﺮاﺣﺖ (60 – 70 درﺻﺪ).
• اﺛﺮ ﮔﺮﻣﺎزاﯾﯽ ﻏﺬا (15 – 20 درﺻﺪ).
• ﻫﺰﯾﻨﻪ اﻧﺮژی ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﻫﺎی ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ (20 – 25 درﺻﺪ).

ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﺑﺨﺸﯽ از ﻫﺰﯾﻨﻪ اﻧﺮژی اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﻣﻌﺮض ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ اﻫﺪاف ﻣﺪاﺧﻼﺗﯽ ﺑﺮای ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از ﭼﺎﻗﯽ دوران ﮐﻮدﮐﯽ ﺑﺎﯾﺪ روی ﻋﻮاﻣﻠﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﺷﻮد ﮐﻪ درﯾﺎﻓﺖ اﻧﺮژی و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ را ﺗﺤﺖ ﺗﺄﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﻨﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از ﭼﺎﻗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﯿﻠﯽ زود و در اواﯾﻞ زﻧﺪﮔﯽ آﻏﺎز ﺷﻮد. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﺗﻐﺬﯾﻪ ﻧﻮزاد ﺑﺎ ﺷﯿﺮ ﻣﺎدر ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﺷﯿﺮﺧﺸﮏ ﺗﺮﺟﯿﺢ داده ﻣﯽﺷﻮد و ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ در ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از ﭼﺎﻗﯽ ﮐﻤﮏ ﮐﻨﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮ اﯾﻦ اﻧﺘﺨﺎب ﻏﺬا و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﺪ ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻣﺪاﺧﻼت اوﻟﯿﻪ و رﻫﻨﻤﻮدﻫﺎی ﺗﻮﺻﯿﻪ ﺷﺪه ﻗﺮار ﮔﯿﺮد و ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﯾﺎدﮔﯿﺮی ﻋﺎدات ﻏﺬاﯾﯽ در اواﯾﻞ زﻧﺪﮔﯽ اﺣﺘﻤﺎﻻً در ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﯽ ﻧﯿﺰ ﺗﺪاوم ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ.

پیشگیری از چاقی از دوران کودکی

برنامه های پیشگیری از چاقی کودکان

آﻣﻮزش ﺧﺎﻧﻮادهﻫﺎی دارای ﮐﻮدﮐﺎن ﭼﺎق در ﻣﻮرد ﺗﻐﺬﯾﻪ و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ اﺛﺮات ﻣﺜﺒﺖ ﺳﻮدﻣﻨﺪی روی ﺧﻄﺮ ﭼﺎﻗﯽ ﮐﻮدﮐﺎن، ﺑﻮﯾﮋه آنﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ دارای واﻟﺪﯾﻦ ﭼﺎق ﻫﺴﺘﻨﺪ، داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮﻧﺎﻣﻪﻫﺎی ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از ﭼﺎﻗﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﮐﻞ ﺟﺎﻣﻌﻪ را ﻫﺪف ﻗﺮار دﻫﻨﺪ، زﯾﺮا ﺷﻨﺎﺳﺎﯾﯽ ﮐﻮدﮐﺎن در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﯽ در ﺳﻨﯿﻦ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻮاﻣﻞ ﺧﻄﺮ زای ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﯽ در ﺑﺮﮔﯿﺮﻧﺪه ﺟﻨﺒﻪ ﻫﺎی وراﺛﺘﯽ، ﻋﻮاﻣﻞ اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ و رﻓﺘﺎری اﺳﺖ.

از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻋﻮاﻣﻞ وراﺛﺘﯽ و اﺟﺘﻤﺎﻋﯽ ﻧﻤﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺗﻐﯿﯿﺮات زﯾﺎدی داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺑﺮﻧﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﺎﯾﺪ روی ﺗﻐﯿﯿﺮات رﻓﺘﺎری ﺷﺎﻣﻞ اﻓﺰاﯾﺶ ﻓﻌﺎﻟﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺮژی درﯾﺎﻓﺘﯽ ﺗﻤﺮﮐﺰ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻤﺮﮐﺰ روی ﺗﻐﺬﯾﻪ ﺳﺎﻟﻢ (ﺑﻪ ﺟﺎی ﮐﺎﻫﺶ اﻧﺮژی درﯾﺎﻓﺘﯽ) و ﻓﻌﺎﻟﯿﺖﻫﺎی ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ ﻟﺬت ﺑﺨﺶ، ﺗﻤﺎم ﮐﻮدﮐﺎن ﻋﺎدی و در ﻣﻌﺮض ﺧﻄﺮ ﮔﺴﺘﺮش ﭼﺎﻗﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از ﺑﺮﻧﺎﻣﻪی ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی ﺑﻬﺮهﻣﻨﺪ ﺷﻮﻧﺪ. ﭼﻨﯿﻦ روﯾﮑﺮدی ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﺑﺎﯾﺪ ﺧﻄﺮات ﺗﻮام ﺑﺎ اﺛﺮات ﻣﻨﻔﯽ روی رﻓﺘﺎر و اﺧﺘﻼﻻت اﺣﺘﻤﺎﻟﯽ ﻏﺬاﯾﯽ را ﺑﻪ ﺣﺪاﻗﻞ ﺑﺮﺳﺎﻧﺪ.