ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

دو ﺷﺎﺧﺺ اﺻﻠﯽ آﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ رﺷﺪ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن، ﻗﺪ و وزن ﺑﺪن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﻌﻤﻮل ﻗﺪ و وزن در اﻓﺮاد ﺟﻮان و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ آن ﻫﺎ ﺑﺎ دادهﻫﺎی ﻧﻮرم، اﻃﻼﻋﺎت ﻣﻬﻢ و ﻣﺘﻌﺪدی در ﻣﻮرد ﺑﻠﻮغ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و ﺷﺮاﯾﻂ ﺗﻐﺬﯾﻪای از ﺟﻤﻠﻪ ﺳﻄﺢ اﺿﺎﻓﻪ وزن در اﺧﺘﯿﺎر ﻗﺮارﻣﯽ دﻫﺪ. ﺑﻪ ﻫﻤﯿﻦ ﺗﺮﺗﯿﺐ، ﭼﻨﯿﻦ اﻃﻼﻋﺎﺗﯽ اﻣﮑﺎن ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺳﺎده ﺑﯿﻦ ﮐﻮدﮐﺎن ﯾﮏ ﺳﻦ ﺗﻘﻮﯾﻤﯽ ﻣﻌﯿﻦ را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽﮐﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از وﯾﮋﮔﯽﻫﺎی ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪه ﭼﺎﻗﯽ دوران ﮐﻮدﮐﯽ، ﺑﻠﻮغ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ زودرس ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﻠﻮغ زودرس اﻓﺮاد ﭼﺎق در ﺗﻔﺎوتﻫﺎی ﻗﺪ و وزن و در ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﺑﺎ اﻓﺮاد ﺟﻮان و دارای وزن ﻃﺒﯿﻌﯽ ﻧﺸﺎن داده ﻣﯽﺷﻮد. ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺪ و وزن ﯾﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﻧﯿﺰ روش دﯾﮕﺮی ﺑﺮای ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﺳﻄﻮح وﺿﻌﯿﺖ ﺟﺴﻤﺎﻧﯽ و اﺿﺎﻓﻪ وزن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﺪف اﯾﻦ مقاله ﻣﺮور ﻣﺨﺘﺼﺮ روش ﻫﺎی ﺳﺎده آﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ ﯾﺎ اﺿﺎﻓﻪ وزن و ﭼﺎﻗﯽ ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ

از ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻫﺎی رﺷﺪ و ﻧﻤﻮ ﻃﯽ ﺳﺎل ﻫﺎی دوره ﮐﻮدﮐﯽ روﻧﺪ آﻫﺴﺘﻪ و ﺗﺪرﯾﺠﯽ آن اﺳﺖ. اﮔﺮ ﭼﻪ، ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ در اﻧﺪازه ﺑﺪن، ﺷﮑﻞ و ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ ﻃﯽ دوره ﺑﻠﻮغ رخ ﻣﯽدﻫﺪ. ﻃﯽ دوره ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ در ﻫﺮ دو ﺟﻨﺴﯿﺖ اﻓﺰاﯾﺶ وزن ﺑﺪن ﺑﻄﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ای ﻣﺸﺎﻫﺪه ﻣﯽ ﺷﻮد و اوج ﺳﺮﻋﺖ اﻓﺰاﯾﺶ وزن در دﺧﺘﺮان، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً 6 – 9 ﻣﺎه ﺑﻌﺪ از اوج ﺳﺮﻋﺖ اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺪ ﺣﺎدث ﻣﯽ ﺷﻮد. در ﭘﺴﺮان اوج ﺳﺮﻋﺖ اﻓﺰاﯾﺶ وزن و ﻗﺪ ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﻫﻤﺎن زﻣﺎن اﺗﻔﺎق ﻣﯽاﻓﺘﺪ. ﺗﺮﺟﯿﺤﺎً اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن در دﺧﺘﺮان و ﻋﻀﻼت اﺳﮑﻠﺘﯽ در ﭘﺴﺮان ﺗﻐﯿﯿﺮات ﺑﺎرز و ﻣﺸﺨﺺ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ ﻃﯽ ﺳﺎلﻫﺎی ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ اﺳﺖ.

ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ

روشﻫﺎی اﻧﺪازهﮔﯿﺮی آﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ ﮐﻪ ﻋﻤﻮﻣﺎً ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ ﺣﺪودی اﺧﺘﺼﺎﺻﯽ اﺳﺖ. اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻫﺎی آﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮﯾﮑﯽ ﺑﺮرﺳﯽ ﻫﺎی ارزﺷﻤﻨﺪی ﻫﺴﺘﻨﺪ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺳﻨﺠﺶ و اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﮐﺎﻣﻞ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ. اﺣﺘﻤﺎﻻً ﺳﺎدهﺗﺮﯾﻦ ﻣﻌﯿﺎر ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺗﺨﻤﯿﻨﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﺑﺰﮔﺴﺎﻻن، ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن (BMI) ﯾﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﮐﯿﻮﺗﻠﺖ (Quetlete s Index) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. در ﮐﻮدﮐﺎن در ﺣﺎل رﺷﺪ ﺑﻮﯾﮋه ﭘﺴﺮان، اﺳﺘﻔﺎده از اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺪازه ﻧﺴﺒﯽ ﭼﺎﻗﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮔﻤﺮاه ﮐﻨﻨﺪه ﺑﺎﺷﺪ، زﯾﺮا ﻧﺴﺒﺖ زﯾﺎدی از ﮐﺴﺐ وزن در ﻃﯽ ﻧﻮﺟﻮاﻧﯽ ﺑﻪ ﺟﺎی ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ، ﺑﺎﻓﺖ ﺑﺪون ﭼﺮﺑﯽ اﺳﺖ.

ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ BMI، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ از 17/8 ﺑﻪ 21/3 ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم/ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ در ﭘﺴﺮان 11 ﺗﺎ 16 ﺳﺎل اﻓﺰاﯾﺶ ﯾﺎﺑﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺟﻤﻊ ﭼﻬﺎر ﻻﯾﻪ زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ (دو ﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﯽ، ﺳﻪ ﺳﺮﺑﺎزوﯾﯽ، ﺗﺤﺖ ﮐﺘﻔﯽ و ﺳﺘﯿﻎ ﺧﺎﺻﺮه(به سطح فوقانی بالهای استخوان تهی‌گاهی گفته می‌شود.)) در ﻃﻮل ﻫﻤﯿﻦ دوره از 33/7 ﺑﻪ 31/5 میلیمتر ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ.

اﻓﺰاﯾﺶ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن در دﺧﺘﺮان 11 ﺗﺎ 16 ﺳﺎﻟﻪ (ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ از18/6 ﺑﻪ 21/5ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم /ﻣﺘﺮﻣﺮﺑﻊ) ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﻬﺘﺮی از اﻓﺰاﯾﺶ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺎﺷﺪ (ﻣﺠﻤﻮع ﭼﻬﺎر ﻻﯾﻪ زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ از 37/2 ﺑﻪ 43/1 میلیمتر اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ).

ﺻﺮف ﻧﻈﺮ از اﯾﻦ ﻧﮕﺮاﻧﯽ در اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در اﻓﺮاد ﺟﻮان، ﺟﺪاول و ﻧﻘﺎط ﻣﺮﺟﻊ ﺟﺪاﮔﺎﻧﻪ ای ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺳﻦ و ﺟﻨﺴﯿﺖ ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن دارای اﺿﺎﻓﻪ وزن و ﭼﺎق ﺑﯿﻦ ﺳﻨﯿﻦ 2 ﺗﺎ 18 ﺳﺎل در دﺳﺘﺮس ﻫﺴﺘﻨﺪ (ﮐﻮل و ﻫﻤﮑﺎران،2000).

ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

روش های ارزیابی میزان چربی بدن

روشﻫﺎی ﻣﺘﻌﺪدی ﺑﺮای ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯿﺰان ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن ﮐﻮدﮐﺎن در دﺳﺘﺮس ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ ﻣﺎﻧﻨﺪ؛

• اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻻﯾﻪﻫﺎی زﯾﺮﭘﻮﺳﺘﯽ
• ﻣﻘﺎوﻣﺖ ﺑﯿﻮ اﻟﮑﺘﺮﯾﮑﯽ
• ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺳﻨﺠﯽ و ﻏﯿﺮه.

ﯾﮑﯽ از ﻣﺘﺪاول ﺗﺮﯾﻦ روشﻫﺎی اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪن در ﮐﻮدﮐﺎن اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی و ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی زیر پوستی اﺳﺖ. ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻨﯽ درﺻﺪ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﺿﺨﺎﻣﺖ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﻣﺘﮑﯽ ﺑﺮ راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ و ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺑﺪن اﺳﺖ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪن در ﻃﯽ دوران رﺷﺪ، اﺳﺎس ادراﮐﯽ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﭼﺮﺑﯽ و ﺗﻮده ﺑﺪون ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺮ ﺣﺴﺐ ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺑﺪن را ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﻗﺮار ﻣﯽدﻫﺪ.

ﺑﺮای ﻣﺜﺎل ﻣﺤﺘﻮی آب ﺗﻮده ﺑﺪون ﭼﺮﺑﯽ ﯾﮏ ﮐﻮدک از 75/2 درﺻﺪ در ﯾﮏ ﭘﺴﺮ 10 ﺳﺎﻟﻪ، ﺑﻪ 73/6 درﺻﺪ در 18 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﮐﺎﻫﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ و ﭼﮕﺎﻟﯽ اﺳﺘﺨﻮان در ﻃﯽ دوران ﮐﻮدﮐﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽﯾﺎﺑﺪ. ﺑﺪﻟﯿﻞ ﺷﺮاﯾﻂ ﻓﻮق، ﺑﺮﺧﯽ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان ﺑﺮای ﺳﺎدﮔﯽ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎت، ﻣﺠﻤﻮع ﺿﺨﺎﻣﺖ 4 ﻻﯾﻪ زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ را ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﺑﺰار ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ اﻧﺘﺨﺎب ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺘﺨﺎب دوم از ﻣﻌﺎدﻟﻪ ﻫﺎی وﯾﮋه ﮐﻮدﮐﺎن ﻧﯿﺰ ﻣﯽ ﺗﻮان اﺳﺘﻔﺎده ﻧﻤﻮد (ﻟﻮﻫﻤﻦ 1992). اﯾﻦ ﻣﻌﺎدﻻت ﻫﻨﺠﺎر ﻣﺮﺟﻊ ﭼﻨﺪ ﺑﺨﺸﯽ ﺑﺮﺣﺴﺐ ﺳﻦ، ﺟﻨﺴﯿﺖ و ﻣﺮاﺣﻞ ﺑﻠﻮغ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه اﻧﺪ، ﮐﻪ در اداﻣﻪ ﺑﻪ ﺑﺮﺧﯽ از آن ﻫﺎ اﺷﺎره ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﺷﯿﻮه ﻫﺎی اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻻﯾﻪ ﻫﺎی ﭼﺮﺑﯽ زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺗﺤﺖ ﮐﺘﻔﯽ : ﺑﻄﻮرﻣﻮرب ﭼﯿﻦ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﯾﮏ ﺳﺎﻧﺘﯽ ﻣﺘﺮزﯾﺮ زاوﯾﻪ ﺗﺤﺘﺎﻧﯽ ﮐﺘﻒ، ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً در زاوﯾﻪ 45درﺟﻪ ﺑﺎ ﺳﻄﺢ اﻓﻘﯽ، ﺑﻪ دﻧﺒﺎل ﺧﻄﻮط ﻃﺒﯿﻌﯽ ﺷﮑﺎﻓﺘﮕﯽ ﭘﻮﺳﺖ، ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد (ﺷﮑﻞ1)

(ﺷﮑﻞ1)ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﭼﯿﻦ ﭘﻮﺳﺘﯽ در ﻧﻮاﺣﯽ دو ﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﯽ، ﺳﻪ ﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﯽ و ﺗﺤﺖ ﮐﺘﻔﯽ.

ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺳﻪ ﺳﺮﺑﺎزوﯾﯽ : ﺑﻄﻮر ﻋﻤﻮدی ﭘﻮﺳﺖ ازﺑﺨﺶ ﺧﻠﻔﯽ ﻗﺴﻤﺖ وﺳﻂ ﻋﻀﻠﻪ ﺳﻪ ﺳﺮﺑﺎزوﯾﯽ، دﻗﯿﻘﺎً در وﺳﻂ ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ زاﺋﺪه آﺧﺮوﻣﯽ و زاﺋﺪه آرﻧﺠﯽ، ﻫﻨﮕﺎﻣﯽ ﮐﻪ ﮐﻒ دﺳﺖ ﺑﻪ ﺳﻤﺖ ﺑﺎﻻ ﻗﺮار دارد، ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد (ﺷﮑﻞ1)

ﻧﺎﺣﯿﻪ دو ﺳﺮﺑﺎزوﯾﯽ : ﺑﻄﻮر ﻋﻤﻮدی ﭼﯿﻦ ﭘﻮﺳﺘﯽ از ﺑﺨﺶ ﻗﺪاﻣﯽ دو ﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﯽ، درﺳﻄﺢ اﻓﻘﯽ ﻣﺸﺎﺑﻪ ﺑﺎ ﻻﯾﻪ زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺳﻪ ﺳﺮ ﺑﺎزوﯾﯽ ﺑﻠﻨﺪ ﻣﯽﺷﻮد (ﺷﮑﻞ1)

(ﺷﮑﻞ2)ﻣﻮﻗﻌﯿﺖ ﻻﯾﻪ ﻫﺎی زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺳﺎق ﭘﺎ.

ﺑﺨﺶ ﻣﯿﺎﻧﯽ و داﺧﻠﯽ ﺳﺎق : ﭼﯿﻦ ﭘﻮﺳﺘﯽ ﺑﻄﻮر ﻋﻤﻮدی از ﻗﺴﻤﺖ ﻣﯿﺎﻧﯽ ﺳﺎق، در ﺳﻄﺢ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺣﺪاﮐﺜﺮ ﻣﺤﯿﻂ ﺳﺎق ﭘﺎ (ﺷﮑﻞ2) شخص ﻣﯽ ﺗﻮاﻧﺪ ﺑﻨﺸﯿﻨﺪ ﯾﺎ ﭘﺎی ﺧﻮد را روی ﺟﻌﺒﻪ ﻗﺮار دﻫﺪ.

ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن

وزن ﺑﺪن اﻏﻠﺐ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺪازه ﭼﺎﻗﯽ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽﺷﻮد و ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از ﺟﺪاول ﻗﺪ – وزن، ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮوز ﺧﻄﺮ در ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ و اﻣﯿﺪ ﺑﻪ زﻧﺪﮔﯽ ﺳﺎل ﻫﺎ ﻗﺒﻞ ﺗﻮﺳﻂ ﺻﻨﻌﺖ ﺑﯿﻤﻪ ﻋﻤﺮ ﺗﺪوﯾﻦ و ﻣﻌﺮﻓﯽ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﻪ ﻟﺤﺎظ ﻇﺎﻫﺮی ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽرﺳﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ وزن ﺑﻪ ﻗﺪ ﯾﮏ ﻣﻌﺎدﻟﻪ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺗﯽ ﻣﻨﺎﺳﺐ ﺑﺮای ﻧﺸﺎن دادن ﺳﺎﺧﺘﺎر و ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪن ﺑﺎﺷﺪ، و ﺗﻐﯿﯿﺮات در اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮای ﺑﯿﺶ از 150 ﺳﺎل ﻣﺘﻌﺎﻗﺐ ﮐﺎر اﺑﺘﮑﺎری “آدوﻟﻒ ﮐﻮﯾﻠﺖ” (1796 -1874) ﻣﻮﺿﻮع ﻣﻬﻢ و ﻗﺎﺑﻞ ﺑﺤﺚ در ﭘﯿﮑﺮﺳﻨﺠﯽ (آﻧﺘﺮوﭘﻮﻣﺘﺮی) ﺑﻮده اﺳﺖ.

ﻧﺴﺒﺖ ﺳﺎده وزن ﺑﻪ ﻗﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﯾﮏ اﺻﻄﻼح ﺑﺴﯿﺎر ﻋﺎم ﺑﻪ ﻧﻈﺮ آﯾﺪ، اﻣﺎ اﯾﻦ اﻣﺮ ﯾﮏ اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﺳﻪ ﺑﻌﺪی (وزن) ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ ﯾﮏ اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﺗﮏ ﺑﻌﺪی اﺳﺖ. از آﻧﺠﺎﯾﯽ ﮐﻪ اﻧﺪازه ﻫﺎی ﺳﻪ ﺑﻌﺪی در ﻣﻘﯿﺎس ﻣﮑﻌﺐ ﯾﮏ اﻧﺪازه ﺧﻄﯽ ﻣﺘﻔﺎوت ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ، ﺛﺒﺎت اﺑﻌﺎدی را ﺑﺎ ﻋﺒﺎرت ﮐﺴﺮی ﺟﺮم ﺑﺮﻣﮑﻌﺐ ﻗﺪ ﺑﻬﺘﺮ ﻣﯽ ﺗﻮان ﺑﻪ ﮐﺎر ﺑﺮد، ﻧﺴﺒﺘﯽ ﻣﻌﺮوف ﺑﻪ “ﺷﺎﺧﺺ ﭘﻮﻧﺪرال” (Pondral Index).

از آن ﺟﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻫﺪف از اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ، ﺑﺮرﺳﯽ وزن ﺑﻪ ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺴﺘﻘﻞ ﻗﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ، ﭼﻨﺪﯾﻦ ﻣﻮﻟﻒ ﻧﺘﯿﺠﻪ ﮔﯿﺮی ﻧﻤﻮدﻧﺪ ﮐﻪ در اﯾﻦ ﮐﺴﺮ وزن ﺑﻪ ﮐﯿﻠﻮﮔﺮم و ﻗﺪ ﺑﻪ ﻣﺘﺮ -ﻣﻨﺎﺳﺒﺘﺮﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ واﯾﻦ اﺻﻄﻼح ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن (BMI) ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﺷﺪ، ﻋﮑﺲ آﻧﭽﻪ ﮐﻪ ﻗﺒﻼً ﺑﻪ ﻋﻨﻮان “ﺷﺎﺧﺺ ﮐﻮﯾﺘﻠﺖ” ﺷﻨﺎﺧﺘﻪ ﻣﯽﺷﺪ.

 w ht²

اﮔﺮ ﭼﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﻧﯿﺰ در ﺣﺪ ﻋﺎﻟﯽ ﻣﻄﻠﻮب ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ، دارای ﻓﻮاﯾﺪ ﻋﻤﻠﯽ و ﺳﻮدﻣﻨﺪی ﺧﺎﺻﯽ اﺳﺖ. اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺮ اﺳﺎس اﻧﺪازه ﻫﺎی ﻣﺘﺪاول ﻗﺪ و وزن ﺑﺮای اﻏﻠﺐ ﭘﺰﺷﮑﺎن آﺷﻨﺎ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﺳﺘﻔﺎده از ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﺮای ﺗﻌﯿﯿﻦ ﭼﺎﻗﯽ در اﻓﺮاد ﺑﺰرﮔﺴﺎل (BMI>30Kg.m-²) و اﺿﺎﻓﻪ وزن در اﻓﺮاد ﺑﺰرﮔﺴﺎل (BMI>25 -30Kg.m-²) ﺑﻄﻮر ﻣﻌﻤﻮل ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺮ اﺳﺎس ﻧﻈﺮﯾﺎت اﻧﺠﻤﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﭼﺎﻗﯽ (www.aso.org.uk) ﻣﺮز ﺟﺪاﺳﺎزی ﺑﺮای ﺑﺰرﮔﺴﺎﻻن در ﻫﺮ ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺳﺎزﻣﺎن ﺑﻬﺪاﺷﺖ ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺗﺪوﯾﻦ و ﺑﻪ ﺷﺮح ذﯾﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ.

همچنین بخوانید:   ﭘﺮﺳﺶ ﻫﺎی ﻣﺘﺪاول در ﻣﻮرد اﺿﺎﻓﻪ وزن ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی BMI

ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ از وزن ﻣﻄﻠﻮب، ﻻﻏﺮ  ۱۸/۵> وزن ﻣﻄﻠﻮب، ﺗﻨﺪرﺳﺖ 24/9 – 18/5 ﭼﺎﻗﯽ درﺟﻪ ﯾﮏ، اﺿﺎﻓﻪ وزن 29/9 – 25/0 ﭼﺎﻗﯽ درﺟﻪ دو، ﭼﺎق 39/9 – 30/0 ﭼﺎﻗﯽ درﺟﻪ 3، ﭼﺎﻗﯽ ﻣﻔﺮط ۴۰<

در ﻫﺮ ﺣﺎل ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻓﻮق دﺳﺘﻮراﻟﻌﻤﻞ ﻫﺎی ﮐﻠﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﯾﮏ زن ﺑﺎ وزن ﻣﺘﻮﺳﻂ در ﻣﻘﺎﺑﻞ ﻣﺮدی ﺑﺎ ﻫﻤﺎن ﻗﺪ، ﺑﻄﻮر ﻃﺒﯿﻌﯽ دارای ﯾﮏ اﻟﯽ دو واﺣﺪ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﮐﻤﺘﺮی اﺳﺖ. اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ داﺷﺘﻦ ﺗﻮده ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺪن ﺑﯿﺸﺘﺮ ﻣﺮدان ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻋﻼوه ﺑﺮاﯾﻦ، اﯾﻦ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺻﺮﻓﺎً ﺑﺮای اﻓﺮاد ﺑﺰرﮔﺴﺎل ﮐﺎرﺑﺮد دارﻧﺪ، زﯾﺮا ﻣﺮز ﻃﺒﻘﻪ ﺑﻨﺪی ﺑﻄﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ای در ﮐﻮدﮐﺎن ﮐﻤﺘﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ و ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺳﻦ ﺑﻄﻮر ﻣﻌﻨﯽ داری ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺗﻐﯿﯿﺮات ﻏﯿﺮ ﻫﻢ ﻃﻮل در ﻗﺪ، وزن و ﺷﮑﻞ ﺑﺪن در ﻃﯽ رﺷﺪ اﯾﺠﺎد و ﻧﺸﺎن ﮔﺮ ﺗﻐﯿﯿﺮات اﺳﺎﺳﯽ در ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن در ﺳﺎل ﻫﺎی رﺷﺪی اﺳﺖ.

ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، در ﻫﻨﮕﺎم ﺗﻮﻟﺪ ﻣﯿﺎﻧﻪ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﮐﻤﺘﺮ از، 13Kg.m-² ﺑﻪ 17Kg.m-² در ﯾﮏ ﺳﺎﻟﮕﯽ اﻓﺰاﯾﺶ، در ﺷﺶ ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺑﻪ 15/5Kg.m-² ﮐﺎﻫﺶ، و ﺳﭙﺲ ﺑﻪ 21Kg.m-² در 20ﺳﺎﻟﮕﯽ اﻓﺰاﯾﺶ ﻣﯽ ﯾﺎﺑﺪ(ﮐﻮل و ﻫﻤﮑﺎران.2000)، ﺑﻪ ﻣﻨﻈﻮر ﮐﻤﯽ ﺳﺎزی وزن ﺑﺪن در راﺑﻄﻪ ﺑﺎ ﭼﺎﻗﯽ، ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﺮﺟﻊ ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن، ﮐﻪ ﺑﺮای ﻋﺒﻮر از ﻣﺮز ﻣﻘﺎدﯾﺮ 25Kg.m-² و 30Kg.m-² در ﺳﻦ 18 ﺳﺎﻟﮕﯽ ﺗﻌﯿﯿﻦ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺑﺮای ﮐﻮدﮐﺎن ﻣﺬﮐﺮ و ﻣﻮﻧﺚ در ﻓﻮاﺻﻞ ﺷﺶ ﻣﺎﻫﻪ از ﺳﻦ 2 ﺳﺎﻟﮕﯽ، ﺑﺎ اﺳﺘﻔﺎده از داده ﻫﺎی ﯾﮏ ﺑﺮرﺳﯽ ﺟﺎﻣﻊ و در ﻣﻘﯿﺎس ﺑﺰرگ از ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﮐﻮدﮐﺎن، در ﺷﺶ ﮐﺸﻮر از ﻗﺎره ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺤﺎﺳﺒﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ. اﯾﻦ روﻧﺪ ﻣﺤﺎﺳﺒﺎﺗﯽ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ اﻧﺠﻤﻦ ﻫﺎی ﺑﯿﻦ اﻟﻤﻠﻠﯽ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﺑﺮای ﺑﺮرﺳﯽ ﭼﺎﻗﯽ و ﻣﻘﺎﯾﺴﻪ ﮐﻮدﮐﺎن ﺟﻮاﻣﻊ ﻣﺨﺘﻠﻒ ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﺷﺪه اﺳﺖ.

ﻓﺮض اﺳﺘﻔﺎده از ﭼﻨﯿﻦ ﺷﺎﺧﺼﯽ آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺗﻌﺪﯾﻞ وزن ﺑﺮﺣﺴﺐ ﻗﺪ ﺑﺎ ﭼﺎﻗﯽ و ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن راﺑﻄﻪ دارد. در واﻗﻊ، ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﻣﻮرد ﭘﺬﯾﺮش واﻗﻊ ﺷﺪه اﺳﺖ، زﯾﺮا در ﺑﺴﯿﺎری از ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻫﻤﻪ ﮔﯿﺮ ﺷﻨﺎﺳﯽ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺘﻮﺳﻄﯽ ﺑﺎ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺑﺎ اﯾﻦ وﺟﻮد، ﮐﺎرﺑﺮد ﮔﺴﺘﺮده و ﻏﯿﺮ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﺮدﯾﺪ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﺮای ﻧﺸﺎن دادن ﻣﯿﺰان ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ اﻧﺘﻘﺎدات ﺷﺪﯾﺪی ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه داﺷﺘﻪ اﺳﺖ. ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﻨﯿﻦ ﻓﺮض ﻗﻀﯿﻪ ای ﺻﺤﯿﺢ ﺑﺎﺷﺪ، ﺑﺮﺧﯽ وﯾﮋﮔﯽ ﻫﺎ و ﻣﻔﺮوﺿﻪ ﻫﺎ ﺑﺎﯾﺪ ﺗﺎﻣﯿﻦ ﮔﺮدد :

اﻟﻒ) ﺷﺎﺧﺺ ﺑﺎﯾﺪ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ زﯾﺎدی ﺑﺎ وزن و ﺑﺎ ﻗﺪ ﺣﺪاﻗﻞ راﺑﻄﻪ را داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ؛ ب) ﺗﻔﺎوت ﻫﺎی در وزن ﺑﺮای ﯾﮏ ﻗﺪ ﻣﻌﯿﻦ ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد ﻣﺨﺘﻠﻒ، ﺑﺎﯾﺪ ﺑﻄﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ای ﻧﺎﺷﯽ از ﺗﻔﺎوت ﻫﺎی در ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن ﺑﺎﺷﺪ.

ﺟﺪای از ﭼﻨﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﺜﻨﺎﯾﯽ، ﻣﺎﻧﻨﺪ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت اﻧﺠﺎم ﺷﺪه در 66ﻗﻬﺮﻣﺎن ﺟﻬﺎﻧﯽ ﺑﺪﻧﺴﺎزی (r=0/41) و 1112 ﮐﻮدک 5 اﻟﯽ 10 ﺳﺎل، (r=0/30) ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﻋﻤﻮﻣﺎً ﻣﺴﺘﻘﻞ از ﻗﺪ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻫﻤﯿﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎی ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن و ﺗﺨﻤﯿﻦ ﺗﻮده ﺑﺪون ﭼﺮﺑﯽ ﯾﺎ ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺑﺪن ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ. ﻫﻤﺎن ﮔﻮﻧﻪ ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ دﯾﮕﺮان اﻇﻬﺎر ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﻧﺸﺎن ﮔﺮ ﻫﺮ دوی وزن ﺑﺎﻓﺖ ﺧﺎﻟﺺ و ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ اﺳﺖ، و ﺑﺮای ﺑﺮﺧﯽ ﮔﺮوه ﻫﺎی ﺳﻨﯽ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﻧﺪازه ﻧﺴﺒﯽ ﺑﻬﺘﺮی از ﺗﻮده ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﭼﺎﻗﯽ. ﻣﺘﺎﺳﻔﺎﻧﻪ، ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﺮای اﻓﺮادی ﮐﻪ در ﺧﺼﻮص وﺿﻌﯿﺖ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ، رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ، ﮐﺎﻫﺶ وزن و دﯾﮕﺮ ﻋﻮاﻣﻞ آﻣﺎدﮔﯽ اﻗﺪام ﺑﻪ ﻣﺸﺎوره ﻣﯽ ﮐﻨﻨﺪ، ﺑﯿﺶ از ﺣﺪ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮد.

اﮔﺮ ﭼﻪ در ﺑﺮﺧﯽ از اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﻧﺰدﯾﮑﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن و ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻫﺎی ﺗﻮده ﺑﺪون ﭼﺮﺑﯽ ﻧﺸﺎن داده اﻧﺪ. در ﺑﺮﺧﯽ ﺟﻮاﻣﻊ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺗﻘﺮﯾﺒﺎً ﺑﻪ اﻧﺪازه ﯾﮑﺴﺎن ﺗﺤﺖ ﺗﺎﺛﯿﺮ ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﺗﻮده ﺧﺎﻟﺺ و ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن ﻗﺮار دارد، و ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ ﮐﻪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﯿﺸﺘﺮ اﻧﺪازه ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ از ﺑﺎﻓﺖ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺎﺷﺪ ﺗﺎ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل؛ در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ای روی 18000 ﻣﺮد و زن ﺳﻨﯿﻦ 20 -70 ﺳﺎل ﺑﺮای ارزﯾﺎﺑﯽ اﻋﺘﺒﺎر ﭘﯿﺶ ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان روﺷﯽ ﺑﺮای ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻣﻘﺪار ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ، ﮐﻪ از ﻃﺮﯾﻖ روش ﺗﻌﺪﯾﻞ و اﺻﻼح ﻣﺤﯿﻂ ﺑﺎزو ﺑﺮرﺳﯽ ﺷﺪ، ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﺎ ﺑﺨﺶ ﻋﻀﻼﻧﯽ ﺑﻮد. (r=0/58) ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن و ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ r=0/50 ﺑﻮد.

ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﻄﻮر آﺷﮑﺎرا در ﺑﺮﺧﯽ ﺑﯿﻤﺎری ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺒﻂ با ﺳﺎرﮐﻮﭘﻨﯿﺎ (ﺗﺨﺮﯾﺐ ﻋﻀﻼﻧﯽ )ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﻣﻘﺪار ﺑﺎﻓﺖ ﺧﺎﻟﺺ را ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﮐﻤﺘﺮ ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻧﻤﺎﯾﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ای ﮐﻪ روی 97 ﺑﯿﻤﺎر آرﺗﺮﯾﺖ روﻣﺎﺗﯿﺴﻤﯽ اﻧﺠﺎم ﺷﺪه اﺳﺖ، ﮐﺎﻫﺶ در ﺑﺎﻓﺖ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﯿﺶ از ﭼﺮﺑﯽ ﺑﻮد، ﺑﯿﺶ از ﻧﯿﻤﯽ از ﮔﺮوه زﯾﺮ ﺻﺪک دﻫﻢ ﺑﺨﺶ ﻋﻀﻼﻧﯽ ﺑﻮدﻧﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﺻﺮﻓﺎً 13 درﺻﺪ ﭘﺎﯾﯿﻦ ﺗﺮ از ﺻﺪک ﭘﻨﺠﻢ ﺑﻮدﻧﺪ. ﻣﺸﺎﻫﺪات ﻣﺸﺎﺑﻪ ای در ﻣﺮدان و زﻧﺎن ﺗﻨﺪرﺳﺖ ﻧﯿﺰ ﻧﺸﺎن داده ﺷﺪه اﺳﺖ. در ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ای ﮐﻪ در ﻣﻘﯿﺎس ﺑﺰرگ ﺗﻮﺳﻂ روس و ﻫﻤﮑﺎران (1988) اﻧﺠﺎم و در ﻓﻮق اﺷﺎره ﮔﺮدﯾﺪ %26 آن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﺑﺴﯿﺎر ﻻﻏﺮ (BMI<20) درﺟﻪ ﺑﻨﺪی ﺷﺪه ﺑﻮدﻧﺪ، در چین ﭘﻮﺳﺘﯽ آن ﻫﺎ در ﺻﺪک ﭘﻨﺠﺎه ام ﻗﺮار داﺷﺘﻨﺪ و %16 آن ﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ ﭼﺎق (BMI >27) ارزﯾﺎﺑﯽ ﺷﺪﻧﺪ، دارای ﭼﯿﻦ ﭘﻮﺳﺘﯽ زﯾﺮ ﺻﺪک ﭘﻨﺠﺎه ام ﺑﻮدﻧﺪ.

ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ:

• ﺑﺮای ﻫﺮ ﻓﺮد ﮐﺎرﺑﺮد ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﻪ ﻋﻨﻮان ﭘﯿﺶ بینی ﻣﻘﺪار ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﺟﺪاً ﻣﺤﺪودﯾﺖ وﺟﻮد دارد.
• از ﺟﻨﺒﻪ ﻓﺮدی، اﻓﺮادی ﮐﻪ ﻗﺪ ﯾﮑﺴﺎﻧﯽ دارﻧﺪ ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﺑﺪن، ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺑﺎﻓﺘﯽ و ﻧﺴﺒﺖ ﻫﺎی ﺑﺎﻓﺖ ﻫﺎی ﻣﺨﺘﻠﻒ ﻣﺘﻔﺎوت ﺧﻮاﻫﻨﺪ ﺑﻮد.
• ﻓﺮدی ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻗﺪ ﺧﻮد ﺳﻨﮕﯿﻦ وزن ﺑﺎﺷﺪ، اﻣﺎ اﯾﻦ اﻣﺮ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺰرﮔﯽ اﺳﮑﻠﺘﯽ و ﺗﻮده ﻋﻀﻼﻧﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﺑﺎﺷﺪ، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻓﺮد دﯾﮕﺮی ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺑﺮای ﻗﺪ ﺧﻮد ﺳﻨﮕﯿﻦ، اﻣﺎ ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﯿﺸﺘﺮ وی ﺑﺎﺷﺪ.
• ﻧﺴﺒﺖ و ﭼﮕﺎﻟﯽ ﺑﺎﻓﺖ ﺑﻪ ﻋﻮاﻣﻞ دﯾﮕﺮی ﻧﻈﯿﺮ ﺟﻨﺴﯿﺖ، ﺳﻦ، ﻧﮋاد، ﺷﯿﻮه زﻧﺪﮔﯽ و ﺗﻤﺮﯾﻨﺎت ورزﺷﯽ ﻓﺮد ﻧﯿﺰ ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد.
• ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن راﺑﻄﻪ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﻫﺎی اﻧﺪازه ﺑﺪن دارد (ﮔﺎرن و ﻫﻤﮑﺎران1986).
• ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﮐﻠﯽ r=0/50 را ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن و ﭘﻬﻨﺎی اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺳﯿﻨﻪ در ﺑﯿﺶ از 2000 آزﻣﻮدﻧﯽ ﮐﻮدک و ﺑﺰرﮔﺴﺎل ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ (روس و ﻫﻤﮑﺎران1988).
• ﻫﻤﭽﻨﯿﻦ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﮐﻠﯽ r=0/51 را ﺑﯿﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن و ﻣﺠﻤﻮع ﭘﻬﻨﺎی اﺳﺘﺨﻮاﻧﯽ ﺑﺎزو و ران در 18000 آزﻣﻮدﻧﯽ زن و ﻣﺮد ﮐﺎﻧﺎداﯾﯽ ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ.
• ﺑﺎ ﺗﻮﺟﻪ ﺑﻪ ﺗﻌﺪاد ﻧﻤﻮﻧﻪ ﻫﺎی اﯾﻦ ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت، اﯾﻦ ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻫﺎی ﻣﻌﻨﯽ داری را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، اﻣﺎ در ﺗﻔﺴﯿﺮ داده ﻫﺎ و اﻃﻼﻋﺎت ﺑﺎﯾﺪ اﺣﺘﯿﺎط ﻧﻤﻮد.

در اداﻣﻪ ﺟﺪاول ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﻣﺮﺑﻮط ﺑﻪ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪﻧﯽ ﭘﺴﺮان و دﺧﺘﺮان 20 – 2 ﺳﺎل اراﺋﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ.

همچنین بخوانید:  اصولی که باید در یک برنامه ورزشی رعایت کرد

در ﻫﺮ ﺣﺎل اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﭘﺎﯾﺎن ﺑﺤﺚ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﺪ، زﯾﺮا ﻋﻮاﻣﻞ ﭘﯿﭽﯿﺪه دﯾﮕﺮی ﻧﯿﺰ وﺟﻮد دارﻧﺪ ﮐﻪ ﺑﺎ اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺪ، ﺷﮑﻞ ﺑﺪن را ﺗﻐﯿﯿﺮ ﺧﻮاﻫﺪ داد. ﺗﻐﯿﯿﺮات در وزن و ﺗﺎ ﺣﺪی ﺗﻐﯿﯿﺮات در ﺷﮑﻞ ﺑﺪن، ﺑﻪ ﻣﺎﻫﯿﺖ ﺗﻐﯿﯿﺮات وزن ﺑﺴﺘﮕﯽ دارد، ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، اﯾﻦ ﺗﻐﯿﯿﺮات در وزن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﻧﺎﺷﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﺗﻮده ﭼﺮﺑﯽ ﯾﺎ ﺧﺎﻟﺺ ﺑﺎﺷﺪ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ اﻧﺪازه ﻫﺎی ﻣﻮرد اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی در اﻧﺴﺎن ﻣﻔﺮوﺿﻪ ﻫﺎی ﺗﺸﺎﺑﻪ و ﺗﻨﺎﺳﺐ ﻫﻨﺪﺳﯽ را ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ، اﻣﺎ اﯾﻦ ﻣﻔﺮوﺿﻪ ﺑﺮای ﻫﻤﻪ اﻧﺪازه ﻫﺎ ﺻﺤﯿﺢ و ﻗﺎﺑﻞ ﮐﺎرﺑﺮد ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل، ﻧﺴﺒﺖ ﻗﺪ در ﺣﺎل ﻧﺸﺴﺘﻪ ﺑﻪ ﻗﺪ (ﻃﻮل ﻧﺴﺒﯽ ﺗﻨﻪ) ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﻣﺜﺒﺘﯽ ﺑﺎ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن دارد. ﮐﻮدﮐﺎن، ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن ﯾﺎ ﺑﺰرﮔﺴﺎﻻﻧﯽ ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه دارﻧﺪ، ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺑﺰرﮔﺘﺮی دارﻧﺪ. ﺑﺮﺧﯽ ﭘﮋوﻫﺸﮕﺮان اﻇﻬﺎر ﻧﻤﻮده اﻧﺪ ﮐﻪ اﻓﺮادی ﮐﻪ ﭘﺎﻫﺎی ﮐﻮﺗﺎه دارﻧﺪ ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ دارای ﻣﻘﺎدﯾﺮ ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪﻧﯽ ﺑﯿﺶ از 5 واﺣﺪ ﺑﺎﺷﻨﺪ! ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ اﯾﻦ ﮐﻪ وزﻧﻪ ﺑﺮداران ﻣﺮد، ژﯾﻤﻨﺎﺳﺖ ﻫﺎ، ورزﺷﮑﺎران ﺟﻮدو و ﮐﺸﺘﯽ ﮔﯿﺮان اﻟﻤﭙﯿﮏ ﺗﻤﺎﯾﻞ ﺑﻪ داﺷﺘﻦ ﭘﺎﻫﺎی ﻧﺴﺒﺘﺎ ﮐﻮﺗﺎه در ﻗﺪ ﺧﻮدﺷﺎن ﻫﺴﺘﻨﺪ.

ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ ﺑﻪ اﺣﺘﻤﺎل زﯾﺎد ﺑﺨﺸﯽ از ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن آن ﻫﺎ ﻧﺎﺷﯽ از ﺷﮑﻞ ﺑﺪن ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد. ﺑﻨﺎﺑﺮاﯾﻦ از ﺟﻨﺒﻪ ﻓﺮدی در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ وزن ﻧﺴﺒﯽ ﺑﻪ ﻋﻨﻮان اﻧﺪازه ای از ﭼﺎﻗﯽ ﯾﺎ ﻓﺮﺑﻪ ای اﺷﺘﺒﺎه ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد، و ﺷﻮاﻫﺪ ﻋﻠﻤﯽ ﺑﻪ اﻧﺪازه ﮐﺎﻓﯽ ﻣﺴﺘﺪل ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ ﮐﻪ اﺳﺎﺳﯽ ﺑﺮای ﺗﺼﻤﯿﻢ ﮔﯿﺮی در ﻣﻮرد ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ اﻓﺮاد اراﺋﻪ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ. ﺑﻄﻮر ﺧﻼﺻﻪ، ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﺷﺎﺧﺺ ﻣﻨﺎﺳﺒﯽ از ﭼﺎﻗﯽ در ﺟﻮاﻣﻌﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ اﻓﺮاد دارای اﺿﺎﻓﻪ وزن، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﭼﺎﻗﯽ و ﭼﺮﺑﯽ زﯾﺎد دارای اﺿﺎﻓﻪ وزن ﻫﺴﺘﻨﺪ، ﺷﺮاﯾﻄﯽ ﮐﻪ ﺑﺮای ﺟﻮاﻣﻊ ﺑﺸﺮی ﺧﺎﺻﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ اﻓﺮاد ﺑﺰرﮔﺴﺎل ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ وﺟﻮد داﺷﺘﻪ ﺑﺎﺷﺪ، اﻣﺎ ﺑﺮای دﯾﮕﺮ اﻓﺮاد ﻣﺎﻧﻨﺪ ﮔﺮوه ﻫﺎی ﺧﺎﺻﯽ از ورزﺷﮑﺎران ﺷﺎﺧﺺ ﺗﻮده ﺑﺪن ﮐﺎﻣﻼً ﻧﺎﻣﻨﺎﺳﺐ ﺧﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.

ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

ارزﯾﺎﺑﯽ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﺑﺪﻧﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و ﻧﻮﺟﻮاﻧﺎن

ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﻟﮕﻦ

ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ وﺟﻮد راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ اﻓﺰاﯾﺶ ﭼﺮﺑﯽ ﺑﺪن و ﺧﻄﺮات ﻣﺮﺗﺒﻂ ﯾﺎ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ ﭘﺬﯾﺮﻓﺘﻪ ﺷﺪه اﺳﺖ، ﺣﺘﯽ ﺗﺼﻮر ﻣﯽ ﺷﻮد ﮐﻪ دو ﻓﺮد ﺑﺎ درﺻﺪ ﭼﺮﺑﯽ ﯾﮑﺴﺎن، ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ اﺣﺘﻤﺎل ﺧﻄﺮ اﺑﺘﻼ ﺑﻪ ﺑﯿﻤﺎری ﻫﺎی ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﻗﻠﺒﯽ ﻋﺮوﻗﯽ در آن ﻫﺎ ﻣﺘﻔﺎوت ﺑﺎﺷﺪ. اﯾﻦ ﻣﻮﺿﻮع ﻏﯿﺮ ﻋﺎدی ﺣﺪود 60 ﺳﺎل ﻗﺒﻞ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ واﮔﻮ (1947) ﺑﯿﺎن ﺷﺪه ﺑﻮد، ﮐﻪ دو اﻟﮕﻮی ﮐﻠﯽ ﺗﻮزﯾﻊ ﭼﺮﺑﯽ در ﺑﺪن وﺟﻮد دارد و ﮔﻮﻧﻪ ﻫﺎی آﻧﺪروﺋﯿﺪ و ژﯾﻨﻮﺋﯿﺪ را ﺑﻪ دﻟﯿﻞ ﺑﺮﺗﺮی ﻫﺮ ﯾﮏ ﺑﻪ ﺗﺮﺗﯿﺐ در ﻣﺮدان و زﻧﺎن اﻧﺘﺨﺎب ﻧﻤﻮد. از ﺟﻨﺒﻪ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ اﻟﮕﻮی آﻧﺪروﺋﯿﺪ ﯾﺎ ﺗﺠﻤﻊ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭼﺮﺑﯽ در ﺗﻨﻪ، ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻟﮕﻮی ژﯾﻨﻮﺋﯿﺪ ﯾﺎ ﺗﺠﻤﻊ ﺑﯿﺸﺘﺮ ﭼﺮﺑﯽ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻧﺸﯿﻤﻨﮕﺎه و ران دارای ﺧﻄﺮات ﺑﯿﺸﺘﺮی اﺳﺖ. اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎی ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺮداری ﭘﺰﺷﮑﯽ ﺑﺮای ﮐﻤﯽ ﺳﺎزی ﭼﺮﺑﯽ ﺷﮑﻤﯽ ﻧﺸﺎن داد ﮐﻪ اﯾﻦ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ درون ﺷﮑﻤﯽ اﺳﺖ ﮐﻪ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮﯾﻦ ﺧﻄﺮات ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ اﺳﺖ (ﻣﺎﺗﺴﻮزاوا وﻫﻤﮑﺎران 1995). ﻫﺮ دوی ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺮداری ارﺗﻌﺎﺷﺎت ﻣﻐﻨﺎﻃﯿﺴﯽ (MRI) و ﺗﺼﻮﯾﺮ ﻧﮕﺎری ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮی (CT) ﺑﻄﻮر ﻣﻮﻓﻘﯿﺖ آﻣﯿﺰ ﺑﺮای اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺷﮑﻤﯽ ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﺮﻓﺘﻪ اﺳﺖ.

اﺳﺘﻔﺎده از ﺗﮑﻨﯿﮏ ﻫﺎی ﺗﺼﻮﯾﺮ ﺑﺮداری ﺑﺮای بررسی ﭼﺮﺑﯽ ﺷﮑﻤﯽ

روش ﻫﺎی ﮐﺎﻣﻞ ﻋﺒﺎرت از ﯾﮏ ﻣﺠﻤﻮﻋﻪ اﺳﮑﻦ ﻫﺎی ﻣﺘﻮاﻟﯽ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﮐﻪ ﮐﻞ ﻧﺎﺣﯿﻪ ﺷﮑﻢ را ﻣﻮرد ﭘﻮﺷﺶ ﻗﺮار ﻣﯽ دﻫﺪ. ﻧﻮاﺣﯽ زﯾﺮ ﭘﻮﺳﺘﯽ و ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ داﺧﻠﯽ از ﻃﺮﯾﻖ ﻫﺮ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﺳﮑﻦ ﺷﺪه ﺗﻌﯿﯿﻦ و ﺣﺠﻢ ﻫﺎی ﻣﻌﺎدل ﻣﺸﺨﺺ ﻣﯽ ﮔﺮدد، زﯾﺮا ﻓﺎﺻﻠﻪ ﺑﯿﻦ ﺗﺼﺎوﯾﺮ ﻣﻮرد اﺳﮑﻦ ﻣﻌﻠﻮم ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. اﮔﺮ ﭼﻪ ﯾﮏ ﺗﺼﻮﯾﺮ اﺳﮑﻦ ﺷﺪه در ﺳﻄﺢ ﻧﺎف ﻫﻤﺒﺴﺘﮕﯽ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺎﻻﯾﯽ (r >0/9) ﺑﺎ ﺣﺠﻢ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ درون ﺷﮑﻤﯽ ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﺪ.

اﻟﺒﺘﻪ اﯾﻦ روش ﻫﺎ ﺑﺴﯿﺎر ﮔﺮان و ﺑﯿﺸﺘﺮ در ﺗﺤﻘﯿﻘﺎت ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﻣﯽ ﮔﯿﺮﻧﺪ ﺗﺎ اﻧﺘﺨﺎب ﯾﺎ ارزﯾﺎﺑﯽ اﻓﺮاد. ﺳﺎده ﺗﺮﯾﻦ روﯾﮑﺮد ﺑﺮای ﮐﻤﯽ ﺳﺎزی ﺗﻮزﯾﻊ ﭼﺮﺑﯽ، اﺳﺘﻔﺎده از ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻤﺮ و ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﻟﮕﻦ (WHR) ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﻣﻘﺪار ﺗﻘﺮﯾﺒﯽ 95 ﺳﺎنتیمتر ﺑﺮای ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻤﺮ و ﻧﺴﺒﺖ ﻣﺤﯿﻂ ﮐﻤﺮ ﺑﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﻟﮕﻦ 0/94ﺑﺮای ﻣﺮدان و 0/84ﺑﺮای زﻧﺎن، ﻣﻌﺎدل ﺗﺠﻤﻊ زﯾﺎد و ﺑﺤﺮاﻧﯽ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﺷﮑﻤﯽ (130² cm) در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻪ ﻣﯽ ﺷﻮد.

ﻣﺤﯿﻂ ﺷﮑﻢ ﺑﻄﻮر ﻣﺘﻔﺎوت در ﺑﺎرﯾﮑﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ ﺷﮑﻢ، ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻧﺎف، ﯾﺎ دﯾﮕﺮ ﻧﻮاﺣﯽ ﻣﺸﺨﺺ اﺳﮑﻠﺘﯽ اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻣﯽ ﺷﻮد، در ﺣﺎﻟﯽ ﮐﻪ ﻣﺤﯿﻂ ﻟﮕﻦ در ﻧﺎﺣﯿﻪ ﻧﺸﯿﻤﻨﮕﺎه و ﺑﺰرﮔﺘﺮﯾﻦ ﻣﺤﯿﻂ آن اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی ﻣﯽ ﮔﺮدد. ﺑﯿﻮرن ﺗﻮرپ (1984) ﭘﯿﺸﻨﻬﺎد ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﺪ ﮐﻪ ﻧﺴﺒﺖ 1 ﺑﺮای ﻣﺮدان ﺣﺎﮐﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ﺧﻄﺮ ﺑﯿﻤﺎری ﻫﺎی اﯾﺴﮑﻤﯿﮏ ﻗﻠﺒﯽ و ﻋﺮوق ﻣﻐﺰی اﺳﺖ. ﻣﻘﺪار ﻣﻌﺎدل ﺑﺮای زﻧﺎن ﺑﺮاﺑﺮ ﺑﺎ 0/8 و ﺣﺎﮐﯽ از اﻓﺰاﯾﺶ ﺧﻄﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺗﻮان ﻣﻨﺪی راﺑﻄﻪ ﺑﯿﻦ WHR ﺑﺎ ﺧﻄﺮ ﻋﻮاﻣﻞ ﻗﻠﺒﯽ ﻋﺮوﻗﯽ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻫﻤﻪ ﮔﯿﺮی ﺷﻨﺎﺳﯽ وﺳﯿﻊ، ﮐﻪ ﺑﻮﺳﯿﻠﻪ ﺗﻌﺪادی از ﻣﺮاﮐﺰ ﺗﺤﻘﯿﻘﺎﺗﯽ ﺗﻔﺎوت ﻫﺎی ﺳﻮﺧﺖ و ﺳﺎزی ﻣﻬﻤﯽ ﺑﯿﻦ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﺷﮑﻤﯽ و ﻧﻮاﺣﯽ ﺳﺮﯾﻨﯽ – راﻧﯽ ﮔﺰارش ﮐﺮدﻧﺪ، ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺷﺪه اﺳﺖ. ﺗﻮﺿﯿﺢ ﻏﯿﺮ ﻗﻄﻌﯽ ﺑﺮای اﯾﻦ ﮐﻪ ﭼﺮا زﻧﺎن در ﺳﻨﯿﻦ ﺗﻮﻟﯿﺪ ﻣﺜﻞ و در ﮐﺎﻫﺶ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ژﯾﻨﻮﺋﯿﺪ ﻣﺸﮑﻼت زﯾﺎدی دارﻧﺪ، آن اﺳﺖ ﮐﻪ ﺑﺎﻓﺖ ﭼﺮﺑﯽ ﻧﻮاﺣﯽ ﻧﺸﯿﻤﻨﮕﺎه – ران ﺑﺮای ذﺧﯿﺮه ﭼﺮﺑﯽ در ﻣﺮﺣﻠﻪ ﺷﯿﺮدﻫﯽ و ﺗﻮﻟﺪ ﻧﻮزاد ﯾﮏ ﺳﺎزﮔﺎری ﺗﮑﺎﻣﻠﯽ اﺳﺖ.

ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻧﺸﺎن ﻣﯽ دﻫﻨﺪ ﮐﻪ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﭼﺮﺑﯽ ﻫﺎ در اﯾﻦ ﻧﺎﺣﯿﻪ از ﻃﺮﯾﻖ ﻣﺤﯿﻂ ﻫﻮرﻣﻮﻧﯽ روﻧﺪ ﺷﯿﺮ دﻫﯽ ﺗﺴﻬﯿﻞ ﻣﯽ ﮔﺮدد. اﮔﺮ ﭼﻪ ﺑﺮﺧﯽ زﻧﺎن ﻣﻤﮑﻦ اﺳﺖ ﺧﻮاﺳﺘﺎر ﮐﺎﻫﺶ ﭼﺮﺑﯽ اﺿﺎﻓﻪ ﻧﻮاﺣﯽ ﻧﺸﯿﻤﻨﮕﺎه – ران ﺑﺎﺷﻨﺪ، وﺟﻮد اﯾﻦ ﻗﻀﯿﻪ اﻏﻠﺐ ﯾﮏ ﻣﻮﺿﻮع زﯾﺒﺎﯾﯽ ﺷﻨﺎﺧﺘﯽ اﺳﺖ ﺗﺎ ﻣﺮﺗﺒﻂ ﺑﺎ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ. ﺑﻄﻮر ﮐﻠﯽ، ﺑﻪ ﻧﻈﺮ ﻣﯽ رﺳﺪ ﮐﻪ اﯾﻦ ﻧﺴﺒﺖ دارای ﺑﺮﺧﯽ ﮐﺎرﺑﺮدﻫﺎ در ارزﯾﺎﺑﯽ ﺧﻄﺮات ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ اﺳﺖ، در ﻫﺮ ﺣﺎل اﯾﻦ ﺷﺎﺧﺺ ﻧﯿﺰ ﺑﺎﯾﺪ ﺑﺎ اﺣﺘﯿﺎط ﻣﻮرد اﺳﺘﻔﺎده ﻗﺮار ﮔﯿﺮد.

از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.

برای خریدشکوفه سنجد کلیک کنید

شکوفه سنجد  را با خواص  درمان ناراحتى هاى قلبى، درمان تنگى نفس، ضد نفخ، تقويت كننده كبد، ضد التهاب، ضد اسهال و استفراغ، تب بر و التيام بخش زخم هاى داخلى، تقویت قوای جنسی به ویژه در بانوان، ضد آرتروز و درد مفاصل، ضد پوکی استخوان، درمان حساسیت های فصلی، بهبود سرفه، نشاط آور بدون هیچ اسانس و افزودنی شیمیایی، از فروشگاه عطارک تهیه نمایید.

ارتباط آنلاین در تلگرام