هفت کول و خواصش را بشناسیم

با هفت کول و خواصش آشنا شویم !

هفت کول درختچه ای است که در جنگل های شمال ایران می روید. نام های محلی آن در آمل، مازندران، لاهیجان هفت کول، در نور و کجور مخرا، در ارسباران گرمه شور، در زیارت زیندار، در درفک پلاخور، در آذربایجان غربی توتون آغاجی و کردهای آذربایجان آن را ته تهو نامند.

مشخصات هفت کول

درختچه ای است که دارای برگ های متقابل با دمبرگ بیضی شکل نوک تیز با دندانه های ریز، پشت برگ ها کرکدار با کرک زبر نمدی و طول برگ 6 – 12 سانتیمتر است. گل های آن شکری دارای بویی ملایم و به صورت گروه پر پشت در انتهای شاخه گل دهنده در ماه های آخر بهار ظاهر می شود. میوه آن گوشت دار کوچک به قطر 7-8 میلیمتر دارای یک هسته می باشد. رنگ میوه ابتدا سرخ و به تدریج که می رسد، سیاه می شود. این درختچه بومی اروپا و آفریقای شمالی و آسیا می باشد. در ایران در حد فوقانی جنگل های شمال ایران در ارتفاعات 2000 – 3000 متر می روید. برگ، میوه و پوست این درختچه مصارف دارویی و طبی دارد.

ترکیبات شیمیایی هفت کول

پوست این درختچه دارای ماده ای با اثر قرمز کردن پوست می باشد و استعمال خارجی آن تاول آور پوست است. در گل های آن ساکاروز، انورتین، امولسین و در میوه آن والریانیک اسید وجود دارد.

هفت کول و خواصش را بشناسیم

خواص و کاربرد هفت کول

برگ و میوه هفت کول قابض است و از جوشانده برگ و میوه آن برای بند آوردن اسهال های ساده و خونی استفاده می شود. از جوشانده برگ و میوه درختچه به صورت غرغره در موارد آنژین ساده و ورم لثه و همچنین در موارد پایین افتادن لقه که دندان بیرون می افتد مصرف می شود. چون ساقه های این درختچه قابلیت خم شدن دارد و به اصطلاح قابل انعطاف است در صنعت روستایی سبد بافی نیز کاربرد دارد. از جنس ویبرنیوم گیاهان دارویی زیادی هستند که معروفترین آن ها به نام بلسان الما است که در ادامه آن شرح داده می شود.