گزانگبین را بهتر بشناسیم

خواص گیاه گزانگبین را بهتر بشناسیم

گز انگبین، که با نام‌های دیگری مانند گزگزو، طرفا، گز مازج، خشک انگبین، گز خوانسار، و من و السوی نیز شناخته می‌شود، یک گیاه بوته‌ای است. این بوته بسیار مقاوم و به‌صورت وحشی در کوهستان‌های گلستان‌کوه در شهر زیبای خوانسار و اطراف دامنه‌های آن رشد می‌کند.

آنچه که در گزانگبین از اهمیت بالایی در حوزه دارویی و درمانی برخوردار است، “مان گزانگبین” می‌باشد. بسیاری به اشتباه آن را صمغ می‌نامند، اما تفاوت اساسی بین این دو وجود دارد. مان، به ترشحات قندی گیاهان که در اثر فعالیت حشرات بر روی آن‌ها به وجود می‌آید، اطلاق می‌شود، در حالی که صمغ از ترشحات هیدروکلوئیدی گیاهان به دست می‌آید.

برای کسب اطلاعات بیشتر درباره این گیاه مفید، و همچنین آشنایی با خواص و مضرات گزانگبین و طبع آن، پیشنهاد می‌کنیم تا انتهای این مقاله همراه ما باشید.

گزانگبین را بهتر بشناسیم

گیاه گزانگبین

گیاه گزانگبین نوعی گون است که بیشتر با نام “گون گز خوانسار” شناخته می‌شود. این گیاه با نام علمی Astragalus adsecendens Boiss & Hausskn از خانواده نخود (پروانه‌واران Papilionaceae) بوده و از گونه‌های مهم این خانواده محسوب می‌شود. گون گز یک گیاه تیغ‌دار است که دارای سیستم ریشه‌ای قوی و شاخه‌های متعدد است که با خارهای تیز و بلند پوشیده شده‌اند. هر شاخه این گیاه همچنین دارای برگ‌های مجتمع فراوانی است که به شکل خاصی بر روی آن قرار گرفته‌اند. ارتفاع این گیاه گاهی به یک متر می‌رسد و عبور از میان این بوته‌های تیغ‌دار به سختی ممکن است.