مهارت شناخت ترکیبات غذایی را بدانید
با مهارت شناخت ترکیبات غذایی آشنا شوید
از خوردن غذاهای مرکب از پروتئین و کربوهیدرات جدا بپرهیزید. سالاد را می توان با هر گونه غذای چرب، پروتئین دار و یا حاوی کربوهیدرات صرف کرد. چربی ها مانع از هضم پروتئین می شوند با این وجود اگر ناگریزید که مواد پروتئینی را همراه با چربی مصرف کنید به مقدار فراوان سالاد بخورید تا عمل هضم و جذب به راحتی انجام گیرد. از خوردن آب و هر نوع نوشیدنی دیگر در حین صرف غذا و یا بلافاصله پس از آن خودداری کنید.
نقش آنزیم های گوارشی در هضم غذا
آنزیم ها در واکنش های شیمیایی بدن دخالت دارند و موجب هضم و جذب مواد غذایی در دستگاه گوارش می شوند. هر آنزیم خاص با تاثیر گذاشتن بر یک ماده غذایی نقش خاصی را به عهده دارد. هضم غذاهای نشاسته ای نظیر نان، سیب زمینی و برنج که در دهان آغاز می شود مستلزم وجود یک محیط قلیایی است و دیاستاز پتیالین چنین شرایطی را در دهان فراهم می آورد. به بیانی دیگر مواد نشاسته ای در دهان توسط پتیلین به مالتوز تبدیل شده و سپس برای تجزیه بیشتر راهی معده و روده کوچک می شود. دیاستاز آمیلاز که در معده ترشح می شود عمل هضم نشاسته را در روده کوچک ادامه می دهد و آن را به پلی ساکاروز تبدیل می کند. سرانجام دیاستازهای روده ای آن را به شکرهای ساده یک مولکولی تبدیل می کنند و آنگاه غذا توسط دیواره روده کوچک جذب می شود. عاقبت این شکرهای ساده در کبد ذخیره می شوند تا به وقت مناسب مورد استفاده قرار گیرند. از سوی دیگر تجزیه و هضم گوشت، لبنیات و حبوبات محتاج یک محیط اسیدی است.
پپسین که از اسید کلریدریک معده ترشح می شود پروتئین را به طور ناقص در معده تجزیه می کند. در عین حال هضم نهایی پروتئین توسط آنزیم تریپسین در روده کوچک انجام می پذیرد. پروتئین پس از هضم شدن کامل به اسید آمینه تبدیل می شود. آنگاه از جدار روده جذب شده به جریان خون می پیوندد. اسیدهای آمینه که به بلوک های ساختمانی بدن شهرت دارند در کبد به حالت ذخیره در می آیند و به وقت نیاز برای ترمیم سلول های بدن وارد عمل می شوند. حال اگر به هنگام جویدن یک ماده نشاسته ای، گوشت یا مواد پروتئینی دیگری را در دهان بگذارید شیره گوارشی پتیالین به ناگاه بند می آید و پروتئین برای هضم به طرف معده حرکت می کند. هضم و جذب پروتئین و نشاسته به شیره های گوارشی متفاوتی نیاز دارد. ناسازگاری محیط های اسیدی و قلیایی معده را دچار آشفتگی می کند چنان که شیره های گوارشی به جای تاثیر گذاردن بر مواد غذایی به نبرد با یکدیگر می پردازند.
از طرفی نشاسته با پپسین که در هضم پروتئین موثر است میل ترکیبی شدیدی دارد. از این رو نشاسته پپسین را جذب کرده و معده را وادار می کند که برای تجزیه پروتئین اسید بیشتری ترشح کند. رقابت مواد غذایی در دو محیط اسیدی و قلیایی شدت می گیرد و شیره های گوارشی ناسازگار یکدیگر را خنثی می کند. در نتیجه انرژی عصبی فراوانی تلف می شود، پروتئین و نشاسته هضم نشده در معده می پوسند و موجب گازهای سمی و نفخ معده می شوند. هضم ناقص در نهایت به از هم پاشیدگی ساختمان و بافت های اندام های گوارشی منجر می شود و حتی ممکن است به سرطان بینجامد.
همچنین بخوانید: تپش قلب و راه های درمان آن
