معرفی گیاه سریش و خواصش

گیاه سریش و خواصش را بشناسیم.

گیاهی است که به فارسی سریش و علف چسب و در کتب طب سنتی اشراس ذکر شده است. ابوعلی سینا در قانون ذکر کرده است که اشراس ریشه گیاهی به نام خنثی است.

مشخصات گیاه سریش

سریش گیاهی است علفی چند ساله دارای برگ های سبز و نواری دراز، کمی پهن و ناودانی شبیه برگ سوسن، به شکل گروهی مجتمع که در محل یقه گیاه در سطح زمین از قسمت متورم زیر زمینی گیاه خارج می شوند. گل های آن در امتداد ساقه گل دهنده قرار گرفته است. ساقه گل دهنده در بعضی گونه ها فقط یک و در برخی دیگر چند شاخه است. ریشه آن ها ضخیم عمودی به شکل غده های گوشتی که ریشک ها به آن متصل هستند و مملو از مواد قندی و فکول است. در ریشه برخی ارقام مانند سریش که در ایران می روید ماده چسبنده ای وجود دارد که به عنوان چسب در صحافی به کار می رود. در بعضی مناطق اروپا سابقا از آرد غده های این گیاه نان درست می کردند و یا الکل می گرفتند.

تکثیر گیاه سریش از طریق کاشت بذر آن صورت می گیرد و بیشتر معمول است که غده زیر زمینی با ریشک های آن را در بهار می کارند. سریش را در ایام قدیم چسب سرد می نامیدند و این چسب که از گرد ریشه خشک گیاهی در ایران به نام سریش تهیه می شود روش بسیار خوبی است. سریش در بازار ایران معمولا به صورت گرد فروخته می شود از ریشه گونه هایی از این گیاه که در همدان و کرمان می روید گرفته می شود و برخی فروشندگان در تهیه سریش تقلب می کردند و گرد ریشه سریش را با آرد جو که خیلی شبیه آن است مخلوط می کردند.

معرفی گیاه سریش و خواصش

گرد سریش فقط برای تهیه چسب صحافی و کفاشی عرضه نمی شود بلکه از نظر خواص دارویی نیز مورد توجه است و از جمله از مخلوط گرد سریش و آرد جو برای سعفه که نوعی کچلی و بیماری پوستی و طاسی سر است به صورت ضماد استفاده می شده و در روزگاران قدیم خیلی مشتری داشته است.

ترکیبات شیمیایی سریش

در قسمت متورم ریشه های گیاه مواد قندی ساکاروز، فروکتوز، کمی گلوکوز و یک گلوکوزید به نام آسفودلوزید یافت می شود.