سندرم آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر چیست؟

سندرم یا اختلال آسپرگر (Asperger syndrome) اختلالی عصب شناختی است. این بیماری یكی از پنج اختلال یا طیف اوتیسم است. كودكان مبتلا، ناتوانی هایی دارند كه شدت آن از خفیف تا شدید متغیر است. گاهی اوقات بیماری آسپرگر را اوتیسم با عملكرد بالا می نامند. آسپرگر از نام پزشك وینی هانس آسپرگر، گرفته شده است. او در سال ١٩٤٤ مقاله ای را منتشر كرد كه در آن شرح زندگی چند پسر بچه را بیان كرده بود كه از رشد هوشی كلامی طبیعی برخوردار بودند، اما رفتاری شبیه به بیماران مبتلا به اوتیسم داشتند، به نحوی كه نقص هایی را در مهارت های ارتباطی و اجتماعی نشان می دادند. با وجود انتشار این مقاله در دهه ١٩٤٠ چندین سال بعد در ١٩٤٤ این اصطلاح در درس نامه تشخیصی آماری اختلالات روانی (DSM-IV) اضافه شدند. و تنها در سال های اخیر است كه بیماری آسپرگر توسط متخصصین و والدین شناسایی می شود.

سندرم آسپرگر چیست؟

سندرم آسپرگر چیست؟

نقص در برقراری ارتباط اجتماعی مشخصه اصلی بیماری آسپرگر است، هر چند شدت و ضعف این نقص ها متغیر است. اگر چه این بیماران نقص اولیه كلامی نشان نمی دهند اما در نشان دادن مهارت گفت و گو ضعیف هستند. این بیماران در استفاده از كلام در موقعیت های اجتماعی به مشكل بر می خورند، به علاوه در درك و بیان محتوای ارتباط عاطفی مشكل دارند.

خزانه لغات كودكان مبتلا به آسپرگر ممكن است غنی باشد، بسیار ادبی صحبت كنند، اما در استفاده مناسب از كلام در موقعیت های اجتماعی به مشكل بر می خورند. به عنوان مثال معنای بسیاری از شوخی ها را درك نمی كنند یا از شوخی به شكلی نامتناسب با موقعیت بهره می برند. به نظر می رسد یك طرفه حرف می زنند و به حالت های شنونده و تمایل او به گوش دادن توجهی ندارند. به موقع موضوع صحبت را تغییر نمی دهند یا بیشتر راجع به علایق خود صحبت می كنند.

معیارهای تشخیصی سندرم آسپرگر