رابطه پیری و دیسک های بین مهره ای
رابطه پیری و دیسک های بین مهره ای
پیری یک فرآیند طبیعی و اجتناب ناپذیر است که بر تمام جنبههای زندگی انسان تأثیر می گذارد. همان طور که با افزایش سن و پیری موها سفید می شود و پوست هم چروک می شود، دیسک های بین مهره ای هم دچار تغییر می شود واین موضوع ارتباط مستقیمی با کمر درد ندارد.
گزارش MRI 3000 نفرکه هیچ درد و علایمی نداشتند نشان می دهد که 37 درصد بیست ساله ها68% ، چهل ساله ها 88% شصت ساله ها و97% هفتاد ساله ها دچار تغییرات تخریبی دیسک بوده اند. پس می توان نتیجه گرفت که کم آب شدن و فرسایش دیسک، فرایند طبیعی افزایش سن است و در اکثر موارد مشکل حادی برای فرد ایجاد نمی کند.
مشکل برای افراد از جایی شروع میشود که افراد به خاطر ترس بی جا، حرکت و فعالیت خود را محدود می کنند، عضلات آن ها ضعیف می شود و دامنه حرکتی خود را از دست می دهند. در حالی که داروی اکثر مشکلات مزمن اسکلتی عضلانی، حرکت اصولی و کافی است. نتیجه MRI همیشه ارتباط مستقیمی با درد ندارد.
دو نفر با نتیجه ام آرآی مشابه می توانند شرایط متفاوتی داشته باشند. یکی از حوزههایی که تحت تأثیر پیری قرار می گیرد، ساختار و عملکرد بدن، به ویژه سیستم اسکلتی-عضلانی و دیسک های بین مهره ای است. این مقاله به بررسی چگونگی تحلیل بدن با پیری و تأثیر آن بر دیسک های بین مهره ای و همچنین ارتباط بین تحلیلها و دردهای عضلانی ناشی از ضعف آنها میپردازد.
رابطه پیری و دیسک های بین مهره ای
فرآیند پیری و تحلیل بدن
با بالا رفتن سن، بدن انسان دچار تغییرات فیزیولوژیکی و ساختاری می شود. این تغییرات شامل کاهش توده عضلانی، کاهش چگالی استخوانها، و تحلیل دیسک های بین مهره ای می شود. دیسک ها بافت های غضروفی هستند که بین مهرهها قرار دارند و به عنوان بالشتک عمل کرده و فشار را از روی مهرهها بر می دارند. با پیر شدن، این دیسک ها آب خود را از دست می دهند و قابلیت ارتجاعیشان کاهش می یابد.