علائم و راه های درمان عفونت های ادراری در زنان باردار

آشنایی با علائم و راه های درمان عفونت های ادراری در زنان باردار

عفونت های دستگاه ادراری شایع ترین نوع عفونت های باکتریایی در طول بارداری می باشند. تغیرات فیزیولوژیکی، تاثیر هورمون ها و فشارهای مکانیکی که توسط جنین بر مادر وارد می شود، می تواند مهمترین دلایل بروز عفونت باشد. عفونت های سیستم ادراری در زنان باردار با توجه به محل درگیری دستگاه ادراری به چند دسته تقسیم می شود. عدم درمان به موقع عفونت ها سبب بروز مشکلات جدی برای مادر و حتی سقط جنین خواهد شد، لذا درمان به موقع از اهمیت بالایی دارد. حال در ادامه این مقاله با علائم و راه های درمان عفونت های ادراری در زنان باردار آشنا شوید.

علائم و راه های درمان عفونت های ادراری در زنان باردار

علائم و راه های درمان عفونت های ادراری در زنان باردار

عفونت های دستگاه ادراری در زنان باردار

همان طور که در بالا اشاره شد، عفونت های سیستم ادراری در زنان باردار بر اساس محل درگیری به سه دسته تقسیم بندی می‌گردند که عبارتند از:

• باکتریوری یا باکتری‌میزی بدون علامت (در دستگاه ادرار)
• سیستیت (عفونت مثانه)
• پیلونفریت (عفونت و التهاب مجاری جمع‌کننده ادرار و پارانشیم کلیه‌ها)

1- عفونت باکتریوری بدون علامت

بیماری باکتریوری (Bacteriuria) به تجمع باکتری‌ها در یک نقطه (کلونیزه شدن) در دستگاه ادراری اطلاق می‌شود. این بیماری که یکی از شایعترین عفونت های ادراری در زنان باردار است به دوصورت بدون علامت و یا با علائم سیستمیک یا نشانه های ادرای رخ می دهد.

شیوع باکتریوری بدون علامت ۲ تا ۱۰ درصد است و حدود ۲۰ تا ۴۰ درصد زنان باردار با باکتریوری بدون علامت دچار پیلونفریت می شوند. این موضوع اهمیت شناسایی سریع باکتریوری را می رساند. باکتریوری بدون علامت باید درمان شود تا از ایجاد پیلونفریت و زایمان زودرس جلوگیری شود.

برای شناسایی به موقع باکتریوری، از زنان باردار باید در اولین ویزیت دوران بارداری و نیز در طول ماه سوم کشت ادرار به دست آید. برخی متخصصین توصیه کرده اند که کشت نمونه ادرار بین هفته های ۱۲ و ۱۶ بارداری انجام شود. تست های دیگر دقیق نبوده و کشت ادرار روش ترجیحی است.

در ۹۵ درصد موارد، اشریشیا کلی (Escherichia coli) پاتوژن اصلی است. باسیل های گرم منفی دیگر مثل پروتئوس میرابیلیس و کلبسیلا نومونیا نیز مسئول برخی عفونت ها هستند. استرپتوکوک گروه B عامل باکتریوری در ۵ درصد موارد است. وجود این باکتری همچنین ممکن است مربوط به کلونیزاسیون شدید دستگاه ادراری تناسلی باشد که خود خطر ایجاد عفونت با این باکتری را در نوزاد متولد شد افزایش می دهد.

همچنین بخوانید:  درمان کمر درد بارداری با 5 روش طبیعی

درمان

سفالکسین (cephalexin) برای درمان این حالت موثر و ایمن است. هرچند نیتروفورانتوئین (NITROFURANTOIN) قابل استفاده است، اما پس از هفته ۳۷ نباید استفاده شود، زیرا با خطر بروز کم خونی همولیتیک (نوعی کم‌خونی ناشی از تخریب گلبول قرمز) در نوزاد همراه است. درمان ۷ تا ۱۰ روز معمول است هر چند که برخی مطالعات تاثیر درمان ۳ روزه را نشان داده اند. توصیه می شود که ۱۰ روز پس از تکمیل درمان یک کشت مجدد ادرار انجام شود.

داروهای سولفونامیدی (مثل کوتریموکسازول) ممکن است خطر کرنیکتروس (نوعی سندرم عصبی) را در نوزاد افزایش دهند. بنابراین، در هفته آخر بارداری نباید تجویز شوند.

آنتاگونیست های فولات نظیر تری متوپریم (موجود در کوتریموکسازول) در سه ماهه اول بارداری به دلیل همراهی با ناهنجاری های قلبی عروقی ممنوع هستند. فلورکینولون ها (مثل سیپروفلوکساسین) و تتراسایکلین ها در بارداری ممنوع هستند.

2- عفونت سیستیت (عفونت مثانه)

سیستیت (Cystitis) یا همان عفونت مثانه بیماری است که سبب التهاب مثانه می شود و شایعترین علت آن باکتری های گرم منفی هستند. شیوع سیستیت حاد در زنان باردار حدود ۱ تا ۴ درصد می باشد. علایم و نشانه های سیستیت حاد عبارتند از:

• احساس دفع فوری ادرار (Urgency)
• تکرر ادرار
• هماچوری یا هماتوری (وجود خون در ادرار)
• پیوری (وجود WBC یا گلبول سفید در ادرار)
• سوزش ادرار (Dysuria)

درمان

درصورت عدم درمان سیستیت ممکن است عفونت به سایر نواحی گسترش یافته و موجب پیلونفریت شود. درمان سیستیت حاد مشابه باکتریوری بدون علامت است. درمان ۷ تا ۱۰ روزه احتمال عود عفونت را بیش از درمان ۳ روزه کاهش می دهد.

3- پیلونفریت

پیلونفریت (pyelonephritis) به عفونت دستگاه توبولوانترستیشیال کلیه اطلاق می شود که سبب التهاب مجاری جمع‌کننده ادرار و پارانشیم کلیه‌ها می شود. پیلونفریت حاد ۱ تا ۲ درصد بارداری ها را درگیر می کند. علایم و نشانه ها عبارتند از باکتریوری و نشانه های سیستمیک شامل تب، درد پهلو، تهوع و استفراغ. پیلونفریت ممکن است منجر به عوارضی همچون زایمان زودرس، کاهش وزن نوزاد، مرگ جنین، پره اکلامپسی، هایپرتانسیون (فشار خون بالا)، کم خونی، ترومبوسیتوپنی (اختلال پلاکت های خون) و نارسایی کلیوی گذرا شود.

درمان

بیمار باردار برای درمان پیلونفریت باید بستری شود. درمان های تزریقی عبارتند از سفالوسپورین ها (مثل سفوتاکسیم یا سفریاکسون) و آمپی سیلین یا سفازولین همراه جنتامایسین.

پس از شروع درمان تزریقی در صورتی که بیمار به مدت ۴۸ ساعت بدون تب مانده و علائم بر طرف شده باشد، میتوان درمان را با داروهای خوراکی برای تکمیل درمان ۱۰ تا ۱۴ روزه ادامه داد. سفالکسین و سفیکسیم از داروهای خوراکی مورد استفاده در این مورد است. از آنجا که حدود ۲۳ درصد زنان دچار عود عفونت می شوند، درمان سرکوب کننده تا پایان بارداری پیشنهاد شده است. برای این منظور می توان داروی نیتروفورانتوئین را با دوز ۱۰۰ mg هر شب مورد استفاده قرار داد.

نکته: به مادران باردار توصیه می شود به منظور حفظ سلامت خود و جنین، از مصرف خودسرانه داروها و انواع آنتی بیوتیک ها خودداری نموده و در صورت بروز هر گونه علائم عفونت به پزشک متخصص مراجعه نمایند.

از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.

برای خرید گیاه ماریانا کلیک کنید

گیاه ماریانا را با خواص تنگ کننده واژن، رفع عفونت دهانه رحم، از بین برنده خارش، ضدعفونی کننده واژن، بدون هیچ اسانس و افزودنی شیمیایی، از فروشگاه عطارک تهیه نمایید.

ارتباط آنلاین در تلگرام