ترس های اجتماعی و راه های مقابله با آن
ترس های اجتماعی و راه های مقابله با آن
ترس های اجتماعی بیمار گونه به فوبیا اجتماعی معروف اند. فوبیا اجتماعی عبارت است از ترس شدید از زیر نگاه دیگران بودن، مورد انتقاد واقع شدن یا ترس از رفتاری که موجب تحقیر و شرمندگی گردد. این فوبیا شامل ترس فرد از نگاه و توجه دقیق دیگران در ورود به گروه های نسبتا کوچک است. اما برعکس این فوبیا ترس فرد از ورود به تراکم جمعیت را در بر نمی گیرد، جمعیتی که نزدیکی به هر یک از افراد آن ممکن است برایش ایجاد ترس کند.
معمولا شخص یا از موقعیت ها و فعالیت های اجتماعی به کلی دوری می جویند و یا تحمل ترس بسیار آن موقعیت ها را پشت سر می گذارد. افرادی که به ترس های اجتماعی دچارند از علایم جسمانی این بیماری و رفتارهای دوری گزین خود در رنج و عذاب اند. آن ها علی رغم آنکه می دانند عکس العمل افراطی و غیر معقولی دارند اما نمی توانند رفتار خود را تغییر دهند. ترس از زیر نظر بودن و مورد انتقاد واقع شدن، سبب بروز علائم جسمانی می شود که خود این مسئله ترس از در معرض نگاه دیگران بودن را تشدید می کند.
ترس با علائم جسمانی به خصوصی بروز می کند مانند گرفتگی عضلات، لرزش دست ها، رطوبت دست ها، تعریق، سرخ شدن چهره، افزایش ضربان قلب، تنگی نفس، احساس توده ای در گلو، تهوع، سرگیجه، سردرد یا معده درد، احساس دفع ادرار یا مدفوع، لکنت زبان یا به عبارتی خجالتی و کمررو بودن در هنگام صحبت کردن، ترس می تواند تا حد ایجاد یک حمله هراس افزایش یابد.
در کنار علایم مشخصه و آشنای مربوط به ترس در موقعیت های اجتماعی ترس برانگیز علائمی بروز می کنند که علی الخصوص در ظاهر فرد هویدا می شوند: سرخ شدن چهره، لرزش، تعریق، گریه کردن و ایجاد مشکل در صدای فرد، این مسئله در واقع دلیل اصلی و عمده برای ارزیابی منفی محیط پیرامون است که فرد آن را تجزیه می کند.
دردهای جسمانی مربوط به ترس های اجتماعی، نشانه مشخصه مهمی هستند که باعث تمایز این ترس ها از یک کمررویی ساده می شوند. این علایم برای بسیاری از افراد مبتلا به ترس های اجتماعی بیانگر مشکلات اصلی آن هاست.
ترس از دیده شدن می تواند سبب لرزش دست شود که افراد مبتلا به ترس های اجتماعی در حضور دیگران توانایی خوردن، نوشیدن یا امضا کردن را نداشته باشند. اما همین افراد بدون داشتن این حس که دیگران رفتار آن ها را زیر نظر دارند همه فعالیت های خود را بدون مشکل می توانند انجام دهند. لرزش دست ها در واقع نتیجه گرفتگی عضلاتی است که در اثر ترس در موقعیت های اجتماعی ایجاد می شود.
ترس های اجتماعی و راه های مقابله با آن
تفاوت کمرویی و ترس های اجتماعی
کمرویی صرفا اگر تجربه ناراحت کننده ای نباشد هیچگونه اختلالی را نشان نمی دهد. بسیاری از افراد سالم هم گه گاهی این ترس را که شاید در موقعیت های اجتماعی آبروریزی کنند تجربه می نمایند. اما باز هم به اندازه افراد مبتلا به ترس های اجتماعی احساس ناراحتی و محدودیت نمی کنند.
یک فرد خجالتی و کمرو تا حد ممکن از قرار گرفتن در مرکز توجه پرهیز می کند اما وقتی از او خواسته شود می تواند این وضعیت را تحمل کند (مثلا در هنگام سخنرانی کردن) در حالی که یک فرد مبتلا به ترس اجتماعی در اکثر موارد از قبل مریض می شود یا شرایط را با ترس بسیار زیاد تحمل می کند.
ترس از سخنرانی در میان جمع باعث می شود که خیلی از افراد از ورود به اجتماعات عمومی پرهیز نمایند. در صورتی که به دلایل تحصیلی، شغلی و یا دلایل دیگر حضور در اجتماعات عمومی غیرقابل اجتناب است. افراد کمرو و خجالتی می توانند به راحتی خود را در مرکز توجه دیگران قرار دهند در حالی که افراد مبتلا به ترس های اجتماعی در این حالت دچار علائم جسمانی می شوند.
اشخاص خجالتی در هر حال می توانند تشخیص دهند که مورد توجه و علاقه دیگران هستند ولی افراد مبتلا به ترس های اجتماعی برعکس آن ها نمی توانند تصور کنند که با توجه به خصلت هایشان واقعا مورد پذیرش دیگران قرار بگیرند.
همچنین بخوانید: ترس های اجتماعی در سنین نوجوانی
انواع ترس های اجتماعی
می توان دو گونه از ترس های اجتماعی را از هم تشخیص داد، ترس های اجتماعی خاص و ترس های اجتماعی فراگیر یا عام.
ترس های اجتماعی خاص
به گفته متخصصان فوبیا اجتماعی نوع عملکرد به خوردن یا نوشتن در انظار عمومی، همچنین به موقعیت های عملکردی مانند امتحان، سخنرانی، فعالیت های ورزشی و غیره مربوط می شود. ترس موجب بروز خجالت و تردید نسبت به توانایی های خویشتن می شود و همراه با علائم جسمانی ناراحت کننده بروز می کند.
اختلال به یک موقعیت عملکردی خاص در حضور دیگران محدود می شود و این در حالی است که فرد دارای توانایی خوبی برای فعالیت های اجتماعی است. اغلب یک درمان مقابله ای می تواند راه حل مناسبی باشد.
ترس های اجتماعی فراگیر
این گونه ترس ها به موقعیت های گوناگون اجتماعی مربوط می شوند و به طور شایع مبتنی بر ناامنی درونی و عدم اطمینان به خود هستند به گونه ای که انجام تمرینات اعتماد به نفس را ضروری می سازند.
ترس های اجتماعی چگونه ایجاد و تقویت می شوند؟
معمولا واقعه ای موثر و اساسی (مانند خنده و تمسخر دیگران به علت لکنت زبان در هنگام سخنرانی، دست انداختن فرد هنگام انجام ناشیانه تمرینات ورزشی، لرزش دست ها موقع نوشتن روی تخته سیاه) عامل مهم و تاثیر گذار برای بروز ترس های اجتماعی خاص می باشد. در این حالت اولین حمله هراس یا واکنشی نظیر حمله هراس برای فرد اتفاق می افتد که اغلب دیگران متوجه آن نیستند.
ترس از عدم پذیرش باعث می شود انتظار و توقع عملکردی بالا در فرد ایجاد شود، طوری که او دائما خود را مورد انتقاد قرار داده و دیگران را به خود ترجیح می دهد. افرادی که ترس های اجتماعی فراگیر دارند دارای عزت نفس پایینی هستند و از منتقدین سرسخت خود به شما می روند. آنان از این وحشت دارند که دیگران بتوانند ضعف های واقعی و خیالی آنان را شناسایی کنند. این افراد نمی توانند روی خصوصیات خود بمانند و پافشاری کنند زیرا از عدم پذیرش اجتماعی می ترسند.
آنان این خصوصیات را تاییدی بر اصطلاح خود کم بینی ها و حقارت های خود می بینند. آن ها در موقعیت های اجتماعی بیش از اندازه سرگرم خود و تاثیرشان بر افراد دیگر هستند، افراد مبتلا به ترس های اجتماعی فراگیر فکر می کنند که حواس دیگران دائما متوجه کمبودهای آنهاست. آن ها به خاطر توجه مداوم و بیش از حد به خود و وجود احساس دائمی از اینکه دیگران آن ها را زیر نظر دارند سرعت عمل و بیان خود را از دست می دهند و به این ترتیب از نظر اجتماعی افرادی خشک و سرد جلو می کنند.
ترس های اجتماعی اغلب بر نگرش نادرستی بنا شده اند که به درک غلط و اشتباهی از دنیای پیرامون منجر می گردند.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
گل شقایق را با خواص مسکن دردهای عمومی، آرامبخش، ضد تب، خواب آور، درمان مشکلات تنفسی، درمان زودانزالی، بدون هيچ اسانس و افزودنی شيميايی، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
