تب یونجه یا رینیت آلرژیک و روش های درمان آن

آخرین به روزرسانی 21 دی 1398

تب یونجه یا رینیت آلرژیک و روش های درمان آن

آلرژی ها ممکن است موجب طیفی از واکنش ها، از جمله سردرد، درد شکمی (کولیک)، تب یونجه، ترشح بیش از حد مخاط، نفخ، مشکلات عضلانی و مفصلی، قرمزی پوست و سایر مشکلات پوستی، عفونت های مکرر، قرمزی و آبریزش از چشم ها، تنگی نفس، کاندیدا آلبیکانس (برفک)، علائم آسم، کچلی، خستگی مفرط، تحریک پذیری، گرگرفتگی، بی خوابی، گیجی، پیش فعالی، مشکلات تکلمی، افسردگی و اختلالات روحی و هیجانی مختلف شود. البته بسیاری از این علامت ممکن است ربطی به آلرژی نداشته باشد و باید توسط متخصص مجرب تشخیص داده شود. در ادامه با علائم و روش های درمان تب یونجه آشنا خواهید شد. با ما همراه باشید؛

تب یونجه فصلی :

رینیت آلرژیک که به عنوان تب یونجه نیز شناخته می شود نوعی التهاب در بینی است که وقتی سیستم ایمنی بدن نسبت به آلرژن های موجود در هوا بیش از حد واکنش نشان می دهد، رخ می دهد؛ در واقع تب یونجه یک پاسخ آلرژیک به گرده گیاهان یا سایر مواد میکروسکوپی است که در فصل های خاصی از سال وجود دارد. رینیت آلرژیک در سال های متوالی می تواند تکرار شود. عطسه، آب ریزش و خارش بینی و چشم، رنگ پریدگی و قرمز و متورم شدن پلک ها از علائم همراه با حمله های فصلی در بهار یا تابستان اند. تب یونجه 10 تا 20 درصد جمعیت جهان را درگیر می کند. کلید درمان هر آلرژی، پیشگیری از تماس با مواد آلرژی زاست، از آنجایی که این کار همیشه ممکن نیست راه های دیگری برای کاهش علایم در بعضی موارد چون تب یونجه وجود دارد.

تب یونجه یا رینیت آلرژیک

درمان رینیت آلرژیک در آیورودا