معرفی باقلای هندی و خواص آن در طب سنتی

معرفی باقلای هندی و خواص آن در طب سنتی

در کتب طب سنتی با نام های اطموط، اطماط و اکتمکت آمده است. به هندی کارانجا و کارانج گفته می شود. سابقا در بازار دارویی فارس با نام خایه ابلیس عرضه می شده است.

مشخصات باقلای هندی

باقلای هندی میوه درختی است به بلندی 10 – 15 متر، خیلی پر شاخه و منشعب و برگ های آن مرکب، دارای 5 – 7 برگچه بیضی شکل سبز رنگ که خیلی دیر می ریزد و تا اواسط زمستان روی درخت می ماند. گل های آن خوشه ای شل و سفید رنگ که معمولا محور گل ها از کنار برگ ها یعنی از محل تقاطع دمبرگ با ساقه ظاهر می شود. میوه آن دارای غلاف کوچک و کمی دراز مانند باقلا می باشد که اغلب یک دانه و به ندرت 2 – 3 دانه در آن قرار دارد. این درخت در سرتاسر هند در کنار رودخانه ها به خصوص در سواحل دریاها و همچنین در چین، جاوه، استرالیا و به طور کلی در سرتاسر سواحل از جنوب چین تا پولینزیا می روید.

باقلای هندی و خواصش

خواص و کاربرد باقلای هندی را بدانیم !

کاربرد آن در نواحی خاور دور که در منابع آمریکایی آمده است از روغن دانه گیاه برای معالجه بیماری های پوستی استفاده می شود و در برخی مآخذ آمده است که مالیدن آن برای روماتیسم نیز نافع است. روغن آن دارای خاصیت ضد عفونی کننده و پاک کننده چرک است. از گرد ریشه خشک خرد شده درخت و پوست ساقه آن برای رفع خارش استفاده می شود.

از پوست درخت برای سقط جنین می خورند. تمام قسمت های مختلفه درخت اعم از دانه یا برگ یا پوست همه قی آور هستند. از تمام قسمت های گیاه به عنوان سم ماهی برای صید ماهی استفاده می شود.

❊ کاربرد آن در هند که در منابع هندی منعکس است :