علف هفت بند مرغان و خواصش را بدانید

با علف هفت بند مرغان و خواصش آشنا شوید

به فارسی هزار بندک و علف هفت بند مرغان و در کتب طب سنتی با نام عربی آن طرنه ذکر شده است.

مشخصات علف هفت بند مرغان

علف هفت بند مرغان گیاهی است یک ساله، کوتاه، دارای ساقه ای پر گره، خوابیده روی زمین طول آن در حدود 20 – 50 سانتیمتر است، برگ های آن ریز، نوک تیز، گل های آن قرمز رنگ کمی مایل به سبز و کوچک است. این گیاه از علف های بسیار سمج در کشاورزی است و به سادگی از بین نمی رود و حتی اگر مدتی لگد مال شود باز هم به گل و دانه می نشیند.

معمولا در چمن ها و اراضی متروک و زمین های زراعتی در همه جا دیده می شود. در اغلب مناطق اروپا و آسیا و آمریکای شمالی انتشار دارد. در ایران تقریبا در تمام مناطق کشور می روید. در اطراف تهران، قلهک، کرج، در مناطق شمال ایران در بندر گز، گیلان، آذربایجان، اصفهان، تفرش، نهاوند، بلوچستان، سرحدات شرقی کشور و در دره هریرود به طور خودرو شناسایی شده است.

علف هفت بند مرغان و خواصش را بدانید

ترکیبات شیمیایی علف هفت بند مرغان

از نظر ترکیبات شیمیایی در گیاه هفت بند مرغان پولیگونیک اسید، اسانس و همچین گلی کوزیدهای کوثرستین، آرابینوزید و آویکولارین مشخص شده است. عصاره آبی و عصاره الکلی برگ های گیاه برای گربه و خرگوش مسموم کننده است. تخم آن سمی است و گرد ریشه آن خاصیت حشره کشی دارد. در گزارش بررسی های دیگری آمده است که در گیاه قند، موم، تانن، کوثرستین، آرابینوزید و آویکولارین یافت می شود. در گیاه مقدار لعاب و اسید اکسالیک نیز وجود دارد.

خواص و کاربرد علف هفت بند مرغان