علت اضطراب و ترس های دائمی چیست
علت اضطراب و ترس های دائمی چیست ؟
زمانی که فشار روحی، ترس و اضطراب در خصوص رویدادها و مسائل روزمره در مدتی حدود 6 ماه به حد افراط برسد صحبت از اختلال اضطراب فراگیر به میان می آید. فراگیر به این معناست که ترس و اضطراب مفرط و غیر واقعی در جنبه ها و زوایای مختلف زندگی فرد تعمیم می یابد. اگر چه افراد مبتلا ترس ها و نگرانی های خود را بی پایه و اساس و ناراحت کننده می دانند اما نمی توانند آن ها را کنترل کنند.
نوعی از حالت ترس وجود دارد که درجه آن به طور مرتب در حال افزایش است و با وجود اینکه با بروز علایم جسمانی خاصی نیز همراه است، اما موجب بروز حمله هراس نمی شود. هراس دارای علائمی همچون گرفتگی عضلات، دردهای حاد و مزمن، ناآرامی و ناتوانی برای یافتن تمدد اعصاب، احساس سرخوشی و سرحال بودن، عصبانیت و فشارهای روانی، احساس توده ای در گلو یا درد و ناراحتی به هنگام قورت دادن، بروز واکنش های افراطی در هنگام تعجب یا ترس جزیی، مشکلاتی در تمرکز یافتن، احساس خالی بودن سر به دلیل ترس و اضطراب، تندخویی و عصبانیت مداوم و پیوسته، اختلال خواب به دلیل نگرانی ها و دلواپسی های مداوم، بیشتر نگرانی های فرد در خصوص تندرستی خانواده، مشکلات تحصیلی یا کاری و وضعیت مالی می باشد.
نوجوانان معمولا نسبت به وضعیت کاری یا تحصیلی خود نگرانی دائمی دارند. در حالی که علائم جسمانی آن ها آنچنان که در بزرگسالی وجود دارد آنقدر بارز، برجسته و متنوع نشده اند. تفاوت افراد سالم با افرادی که دچار ترس های فراگیرند، مربوط به موضوعی نیست که آن ها را نگران می کند، بلکه در آن است که افراد مبتلا زمان بسیار زیادی را برای نگران نمودن خویش اختصاص می دهند.
علت اضطراب و ترس های دائمی چیست
ترس های دائمی چگونه ایجاد می شوند؟
ترس ها و نگرانی های دائمی مولود کمبود اعتماد به نفس هستند، همچنین افراد مبتلا این توانایی را ندارند که یک ناامنی را تحمل کنند. فرد می کوشد از طریق اضطراب و نگرانی و اندیشیدن مداوم به مشکلات و مسائل ترس آور آن ها را برطرف کند و از آن ها روی برگرداند، البته این روش به نتیجه رضایت بخشی دست نمی یابد.
فرد تصور می کند که با دلواپسی و نگران کردن خود می تواند از ابتلا به یک عذاب بزرگتر جلوگیری کند و با خود می گوید من باید همیشه نگران و دلواپس باشم و گرنه اتفاق بدی می افتد. افراد مبتلا به همه بلاها و مصیبت های ممکن و احتمالی به صورت ذهنی می اندیشند بدون آن که راه حلی پیدا کنند و بدانند که چگونه می توان از این مصیبت های وحشتناک رهایی یافت. این مسئله فقط بیم و هراس موجود را افزایش می دهد و نمی تواند بر ترس های مربوط به مسائل روزمره غلبه کند. اما از طریق معطوف نمودن توجه فرد به ترس های ناراحت کننده تر، ترس های روزمره را می توان به طور موقت کنار گذاشت.
برخلاف اختلال هراس، اختلال اضطراب فراگیر اغلب آهسته و آرام آغاز می شود. این نوع اختلال اغلب در ارتباط با یک ناراحتی (فشار روحی) و یا یک بیماری جسمی طولانی مدت و مزمن پدید می آید. مبتلایان به علت وجود علایم جسمی معمولا به وسیله دارو درمان می شوند علی الخصوص با داروهای اعصاب و اختلال خواب، غالب اوقات بیماری اصلی از نظر دور می ماند یا با افسردگی اشتباه گرفته می شود.
