گیاه مرزنگوش وحشی و خواص و مضراتش

مروری بر گیاه مرزنگوش وحشی و خواص آن

مرزنگوش وحشی، یکی از گیاهان دارویی از خانواده نعناع است که در بسیاری از مناطق به‌صورت خودرو رشد می‌کند و به دلیل خواص دارویی گسترده‌ای که دارد، از دیرباز مورد توجه بوده است. این گیاه با قابلیت‌های درمانی همچون کاهش سردرد و تقویت سیستم ایمنی بدن، جایگاه ویژه‌ای در طب سنتی دارد. با این حال، مصرف بیش از حد آن ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد که آگاهی از آن‌ها ضروری است. در این مقاله به بررسی جامع خواص مرزنگوش وحشی، مضرات احتمالی آن و همچنین زیستگاه و نحوه رشد این گیاه می‌پردازیم.

معرفی گیاه مرزنگوش وحشی 

مرزنگوش وحشی گیاهی است بومی اروپای مرکزی که با نام‌های دیگری همچون مرزنجوش، مرزه گوش، مردگوش، ریحان داود، عنقر و سومق شناخته می‌شود. این گیاه اغلب در خاک‌های آهکی و سلیسی مناطق گرم و در مراتع فقیر و کنار جاده‌ها رشد می‌کند. مرزنگوش در انگلستان و ویلز به وفور یافت می‌شود و در برخی مناطق اسکاتلند نیز رشد می‌کند. زمانی که گیاه به مرحله گل‌دهی می‌رسد، جمع‌آوری شده و در سایه با دمای کمتر از ۳۵ درجه سانتی‌گراد خشک می‌شود. در ایران نیز این گیاه در استان‌های اصفهان، لرستان، خوزستان، فارس، بلوچستان، خراسان و یزد یافت می‌شود.

گیاه مرزنگوش وحشی و خواص و مضراتش

مرزنگوش وحشی گیاهی پایا است که ارتفاع آن بین 20 تا 50 سانتی‌متر می‌رسد و اغلب دارای ساقه‌های سرخ‌رنگ و تارهای غده‌ای است. این گیاه از نظر اندازه برگ‌ها متغیر است؛ برگ‌های بزرگ‌تر در قسمت پایینی گیاه قرار دارند و هرچه به رأس گیاه نزدیک‌تر می‌شویم، برگ‌ها کوچک‌تر و به شکل تخم‌مرغی یا بیضوی در می‌آیند. حاشیه برگ‌ها صاف یا دارای کنگره‌های کوچک است.

گل‌های مرزنگوش وحشی به طول 4 تا 7 میلی‌متر، به رنگ صورتی یا سرخ، به صورت خوشه‌ای بر روی شاخه‌ها ظاهر می‌شوند. دوره گل‌دهی این گیاه بین تیر تا شهریور است.

این گیاه بوی معطری شبیه به آویشن دارد و در برخی کشورهای خاورمیانه به عنوان جایگزینی برای پونه کوهی و آویشن استفاده می‌شود. مرزنگوش حاوی اسانس‌های فرار و تانن است و بیشتر قسمت‌های گل‌دار و خشک‌شده آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.