خواص درمانی انجیر و ارزش غذایی آن

خواص درمانی انجیر و ارزش غذایی آن را بیشتر بشناسید

انجیر (Common fig) میوه ای شیرین از تیره توت است که دارای خواص بسیاری می باشد. این میوه را به صورت خشک و تازه مصرف می کنند و در برخی مراسم ها (شب یلدا ، عید نوروز و…) خشک شده آن نیز مورد استفاده قرار می گیرد. میوه این گیاه دارای مواد قندی فراوان و طبیعتی گرم است و ضمن استفاده غذایی جز ملین های قندی نیز به شمار می رود. مصرف میوه انجیر برای درمان یبوست متداول است و در برخی مناطق برگ، شیره و پوست درخت آن نیز مصرف پزشکی دارند. حال در این مقاله به بررسی مضررات و خواص درمانی انجیر خواهیم پرداخت.

مشخصات ظاهری گیاه انجیر

انجیر (Ficus carica) درختی است یک پایه (گل های نر و ماده از هم جدا هستند)، از خانواده انجیریان یا همان توت ها (Moraceae) که از راسته گل سرخیان (Rosales) می باشد. برگ انجیر به صورت پنجه ای و دارای 3 تا 5 لوب است. میوه آن در واقع میوه نیست بلکه رسپتکل یا زایده ایی است که حاوی تعداد زیادی گل های ریز می باشد. رنگ پوست میوه معمولا زرد، سبز، سیاه و بنفش می باشد . انجیر در مناطقی که زمستان ملایم و تابستان طولانی دارند به خوبی پرورش می یابد.

محل رویش و پراکنش گیاه انجیر

بیش از 600 نوع از گیاه انجیر شناسایی شده است. خاستگاه اصلی درخت انجیر مناطق اطراف دریای مدیترانه بوده و اکنون در نقاط مختلف دنیا، خصوصاً نواحی نیمه گرمسیر، پرورش می‌یابد. درخت انجیر در بیشتر نقاط کشور ایران نیز می‌روید. مناطقی که انجیر در آن کشت می‌شود عبارتند از:

• استان فارس: شهرستان استهبان، شهرستان نی‌ریز، شهرستان میمند، روستای نوایگان، روستای کرفت، روستای آبسرد، روستای آرجویه، روستای شاغون.
• استان لرستان: شهر خرم‌آباد، بخش زیودار، شهرستان پلدختر در ناحیه روستای امامزاده بابازید.
• استان مازندران: اکثر مناطق استان مازندران، شهرستان گلوگاه.
• استان خراسان جنوبی: شهرستان طبس، روستای چیروک.
• استان کردستان: منطقه اورامانات.
• استان کرمانشاه: شهر پاوه، شهر ریجاب، شهرستان جوانرود.

این پراکنش گسترده نشان‌دهنده‌ی تطبیق‌پذیری بالای گیاه انجیر با شرایط مختلف اقلیمی و خاکی است.