فرزندان اول خانواده خیلی باهوش تر هستند

فرزندان اول خانواده خیلی باهوش تر هستند !

همیشه در اکثر خانواده ها، مسئولیت بزرگتری برای کودکان بزرگتر وجود دارد. در عین حال، فرزندان اول خانواده خیلی باهوش تر هستند. این تنها بر اساس تخیل نیست بلکه تحقیقات جدید علمی درباره آن انجام شده است. در این تحقیق، محیط تربیتی و دیگر عوامل وابسته به آن مورد بررسی قرار گرفته است.

فرزندان اول خانواده خیلی باهوش تر هستند

طبق تحقیقات انجام شده، کودکان که فرزند اول هستند، در مدرسه بهتر از خواهران و برادران خود کار می کنند. 33.8 درصد از مادرانی که در این تحقیق شرکت کردند و فرزندانشان نیز اولین فرزند خانواده بوده، گفتند که فرزندانشان در میان بهترین دانش آموزان این کلاس هستند. فقط 1.8 درصد از مادران گفتند که فرزندانشان، فرزند اول نبوده است. این رقم پس از اولین فرزند به طور پیوسته پایین آمد. 31.8 در فرزند دوم، 29 در صد در فرزند سوم و رقم 27.2 درصد در فرزند چهارم رسیده است. بر اساس این تحقیق، سطح IQ فرزندان اول بیشتر بوده است. علاوه بر این، نشان داده شد که پس از تولد اولین فرزند، والدین خود را کامل تر می دانند.

چرا فرزندان اول خانواده خیلی باهوش تر هستند؟

نقش تربیتی والدین

اولین دلیل این است که تعداد فرزندان اول که در مدرسه درس می خوانند بیشتر است. همچنین والدین توجه بیشتری به رفاه فرزندانشان دارند. آن ها بر روی فرزندان اول سخت گیرانه تر رفتار می کنند. نگرش والدین نسبت به کودک دوم یا سوم کمی ساده تر می شود. در این تحقیق نیز نشان داده شده است که، وقتی فرزند بزرگ در یک عادت بد به دام افتاده است، والدین به شدت با او رفتار کرده و گاهی سرزنش می کنند. آن ها به شدت از او مراقبت می کنند. والدین تلاش می کنند که از طریق دشواری، کودک را در مسیر صحیح قرار دهند.

علاوه بر این، والدین کنترل دقیق بر فرزندان بزرگتر دارند تا آن ها را از عادت های بدشان دور نگه دارند. همچنین، والدین می خواهند فرزند اول الگو خوبی برای فرزندان کوچک تر خود باشند. آنها انتظار دارند با سرزنش یا تنبیه فرزند بزرگ تر و با دادن انگیزه های کوچک با چاشنی سرزنش، فرزندان را در مسیر درست و انجام کارهای خوب قرار دهند. آنها معتقدند که برخورد شدید با فرزند بزرگ تر، این پیام را به کسانی که کوچک تر هستند انتقال می دهد که ممکن است چنین سختی هایی برای آنها نیز رخ دهد.

اگر چه والدین فکر می کنند که تکنیک آن ها تاثیر مثبتی بر روی کودکان کوچک خانه می گذارد، اما نتایج چندانی خوبی در انتظار فرزندان کوچک تر نیست. با فرزندان کوچک تر کمی راحت تر برخورد می شود. از آنجا که برای آن ها سختگیری کمتری وجود دارد، در نتیجه آن ها تا حدودی به افراد بی توجه تبدیل می شوند. نتیجه این است که تعداد موفقیت آن ها در مدرسه و تحصیلات نیز کم می شود.