انجیر بنگال را بشناسیم

خواص انجیر بنگال را بشناسیم

در جنوب ایران با نام های محلی لول، لور و مکرزن و در جزیره خارک لیل و در جزیره کیش لیر شناخته می شود. به فارسی انجیر بنگال گویند و در کتب طب سنتی فارسی با نام های بژ و اثاب آمده است. درختی است عظیم که دارای شیرابه کائوچوکی است.

از انشعابات و ساقه های هوایی آن ریشه های هوایی خارج شده و به زمین می رسد و در آن فرو می رود و ساقه های جدیدی از درخت را ایجاد می کند به طوری که پس از چندین سال درخت به صورت تالار وسیعی سرسبز با ستون های متعدد که سقف آن را تاج درخت تشکیل می دهد در می آید و آن طور که در مخزن الدویه آمده است در زیر سایه درختان کهن سال انجیر بنگال در برخی نقاط دیده شده که صدها سوار استراحت می کنند.

برگ های آن بیضی و کامل و براق به طول حدود 25 سانتیمتر است که اگر بیخ برگ را بکنند شیره سفید رنگی از آن خارج می شود.

انجیر بنگال را بشناسیم

میوه آن بدون دم و در ابعاد یک فندق است. این درخت بومی هند شرقی است که در حال حاضر بنگلادش می باشد. در جنوب ایران نیز می روید و از آبادان تا بوشهر و چابهار و تیس انتشار دارد. شعری که می گوید درخت مکرزن صد ریشه دارد شاید اشاره به انجیر بنگال است که در کیش و سایر نقاط جنوب دیده می شود.

ترکیبات شیمیایی انجیر بنگال را بدانیم.

آزمایش هایی که در هند به عمل آمده نشان می دهد که پوست درخت دارای ماده عامل هایپوگلیسمیک است که در الکل اتانول حل می شود و خوردن آن در کاهش قند در بیماری های قند موثر است.