شیشم و کهور را بشناسیم
خواص و کاربردهای گیاه شیشم و کهور را بشناسیم
*شیشم چگونه گیاهی است؟
به فارسی شیشم و در کتب طب سنتی با نام های سیسو و ساسم نام برده می شود، چوب آن را آبنوس هندی گویند. به هندی نیز آن را سیسو گویند.
شیشم و کهور را بشناسیم
شیشم درختی است بزرگ به بلندی تا 25 متر، شاخه های آن خاکستری رنگ، برگ ها قلبی شکل، نوک تیز، گل ها سفید مایل به زرد، میوه نیام و غلاف آن بدون کرک است. این درخت در مناطق گرم آسیا و هندوستان و در جنوب ایران می روید. در ایران در آبادان به طور زینتی کاشته می شود. در جیرفت و بلوچستان به طور وحشی دیده می شود. در بلوچستان در تنگ سرحه نام محلی آن زاقا و در جیرفت جک است و در آبادان آن را سیسو می نامند.
ترکیبات شیمیایی شیشم را بدانیم.
از نظر ترکیبات شیمیایی در غلاف میوه آن حدود 2 درصد تانن وجود دارد و چوب آن دارای اسانس روغنی است که در آن در حدود 9/9 درصد ماده بیزابولن و 66 درصد نروبیدل وجود دارد.
خواص شیشم را بدانیم.
در هند برگ های آن تلخ و مقوی و محرک است. از جوشانده برگ های آن برای معالجه سوزاک استفاده می شود. ریشه آن قابض و پوست و چوب آن خلط آور و اشتها آور است. از خاک اره چوب آن جوشانده ای درست می کنند و در استعمال خارجی برای جذام و جوش و کورک مصرف می شود. استعمال داخلی آن قی و تهوع را آرام می کند.
همچنین بخوانید: انجیر بنگال را بشناسیم
*کهور را بشناسیم.
در ایران به طور کلی کهور گفته می شود. نام محلی آن در برازجان کبیر و در بعضی کتب نام آن را غاف نوشته اند. این درخت را به هندی جند گویند. نوعی از آن که بلندتر با تنه صاف و شاخه های مستقیم است کهور شاهی می نامند و از ریشه آن که خطوط زرین دارد، چوب سیگار می سازند و نوعی دیگر که کوتاه است به نام کهور دره معروف است که چوب آن صنعتی نیست.
کهور درختی است در جنوب ایران در جنگل های جیرفت، نرماشیر، شهداد، مکران، بندرعباس، نیک شهر و بمپور می روید. برگ های آن مرکب مضاعف می باشد و هر یک از برگچه های فرعی دارای 6-12 جفت برگچه کوچک است. میوه آن دارای غلاف به طول حدود 15 سانتی متر است که در داخل آن 5-15 عدد دانه قهوه ای رنگ جای دارد.
ترکیبات شیمیایی کهور را بدانیم.
از نظر ترکیبات شیمیایی در گل های کهور یک فلاوون گلوکوزید به نام پاتولیترین وجود دارد. این درخت از گیاهان بسیار مقاوم به خشکی است و از رطوبت هوا نیز برای رشد خود استفاده می کند.
خواص کهور را بدانیم.
در هند غلاف میوه آن قابض است. پوست آن که تلخ است به عنوان ضد سم عقرب و برای محل عقرب زدگی به کار می رود و به علاوه برای رماتیسم مفید است و برای درمان جذام، اسهال خونی و برونشیت و آسم نیز در استعمال داخلی از جوشانده آن استفاده می شود.
گل های آن را له کرده و با کمی قند مخلوط و در دوران حاملگی به زنان حامله می دهند که از ناراحتی های حاملگی جلوگیری کند. خاکستر آن را روی پوست می مالند موی پوست را از بین می برد و تمیز می کند مصرف این گیاه برای زنان باردار باید زیر نظر پزشک انجام گیرد.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
عسل طبیعی را با اطمینان از کیفیت و سلامت آن، از عطارک تهیه نمایید.
