بررسی و شناخت انواع حافظه
شناخت انواع حافظه
حافظه به چهار دسته تقسیم می شود که در واقع نشان دهنده این است که انسان ها در امر یادگیری از چهار روش استفاده می کنند. حافظه دیداری، حافظه شنیداری، حافظه نوشتاری، حافظه حسابگرانه یا آماری با شناخت نوع یادگیری خود به شناخت نوع حافظه خود می رسیم که می توانیم مطابق با نوع حافظه ای که داریم یاد بگیریم و حافظه مان را تقویت کنیم.
حافظه به صورت قدرتی فوق العاده در تمام پدیده های هستی وجود دارد. حتی در جمادات، استعدادی وجود دارد که خواص خود را حفظ می کنند و در جهتی خاص که اساس نخستین آن ها بر آن استوار است حرکت می کنند. این مسئله که در گیاهان نیز وجود دارد در حیوانات به گونه ای غریزی و قابل مشاهده آشکار می شود. قوی ترین نوع حافظه در انسان نهفته است ولی در همه افراد یکسان نیست.
تحقیقات علمی نشان می دهد که حدود 99 درصد مردم از نیروی شنوایی و بینایی و لامسه و شامه و چشایی متعادل برخوردارند و حافظه های متوسط تا عالی دارند اما شیوه های بهره گیری و انواع آن را نمی دانند. انسان در زمینه اندیشه و رشد قدرت هایی دارد. به گفته صاحب نظران بهترین و متخصص ترین افراد در زمان حیات خویش تنها از 4 تا 6 درصد این توان بالقوه استفاده می کنند و 94-96 درصد آن را با خود به سرای دیگر می برند.
بایگانی، مانور، سرعت تطبیق بازیافت و تشخیص مغز چنان بالا و پیچیده است که ادعا می شود اگر بخواهیم مدل مغز را بر صفحه ای از کره زمین شبیه سازی کنیم و سلول های عصبی مغزی را به اندازه یک رشته نازک سیم الکتریکی قرار دهیم به فضایی مکعب شکل در ابعاد 35 در 35 کیلومتر نیازمندیم، چون هر انسان به تنهایی حدود 10 میلیون سلول مغزی دارد.
حافظه هرگز نابود نخواهد شد
حافظه هرگز نابود نمی شود، حتی کهنسالان و افرادی که از کندی حافظه رنج می برند می توانند با پشتکار و شناخت نوع حافظه خوش به بازیافت آن بپردازند. نکته عمده در این خصوص آن است که عموما وقتی سن بالا می رود یادگیری انسان بینشی تر می شود و این برخلاف سنین آغازین زندگی است که یادگیری مکانیستیکی و دقیق است. بدین سبب در سنین بالا تا مطلب درک نشود و منظم در اختیار حافظه قرار نگیرد حافظه نمی تواند آن را حفظ کند و در مواقع لزوم تحویل دهد.
جالب تر این که فیزیولوژیست ها ادعا می کنند حافظه آشفته و بی نظم فشارهای روانی را افزون تر می سازد و حافظه منظم و دارای نظم از فشارهای روحی و فکری می کاهد. زندگی دانشمندان بزرگ نشان می دهد بسیاری از آنان از روش های یادگیری، یادسپاری و بهره گیری بهینه از حافظه بهره می بردند و آن را به طریق شایسته و بایسته به کار می گرفتند. شماری از این بزرگان در آغاز راه افرادی ضعیف بودند ولی با تلاش در همت و به کارگیری درست این نیروی بیکران مرزها را شکستند و از رکود و جمود رهایی یافتند.
