یک خانم در اداره و محیط کار

رفتار صحیح یک خانم در اداره و محیط کار چگونه باید باشد؟

یک خانم هرگز رئیسش را با نام کوچک صدا نمی کند مگر آن که چنین اجازه ای داشته باشد. به همه، چه مافوق و چه زیر دستانش احترام می گذارد. غیبت نمی کند. می داند چگونه از وضعیت شغلی اش شکایت کند او برای این کار به مافوقش مراجعه می کند. در محل کار لباس مناسب می پوشد. اگر می خواهد فردی جدی شناخته شود و به او احترام بگذارند باید ظاهری جدی به خود بگیرد. این حس از درون نشئت می گیرد و به بیرون بازتاب می یابد او نباید برای مشتریان و همکاران خود پیغام های متناقضی بفرستد. از واژه های تبعیض جنسی و نژادی پرهیز می کند. می داند که یخچال ادراه برای استفاده همه است. پس مانده های غذایش را قبل از گندیده شدن بیرون می اندازد. دیر در جلسه حاضر نمی شود.

آداب دستگاه پیام گیر

یک خانم هرگز فرض نمی کند که دیگران صدای او را روی دستگاه پیام گیر تشخیص می دهند. او واضح و روشن حرف می زند، خود را معرفی می کند و شماره تلفنش را می گذارد. مهم تر این که شمرده حرف می زند و شماره اش را دو بار تکرار می کند. تحت هیچ شرایطی تمام نوار را به خودش اختصاص نمی دهد، پیغامش را می گذارد و به دنبال کار و زندگی اش می رود. اگر قصد گفت و گو دارد این کار را سر میز شام انجام می دهد. اگر پس از مدتی به پیغامش پاسخ ندادند و کار ضروری داشت دوباره تماس می گیرد و در صورت لزوم پیغام دیگری می گذارد. از آن پس وظیفه طرف مقابل است که جواب تماس او را بدهد. اگر پیغامی فوری را دریافت کند مثل دعوت به شام بلافاصله جواب پیغام را می دهد.

یک خانم در اداره و محیط کار

یک خانم و رئیسش

یک خانم می داند که هنوز در بعضی شرایط، سلسله مراتب وجود دارد. با آن که ممکن است او و رئیسش یکدیگر را به اسم کوچک صدا کنند و با هم به کلاس ورزش بروند اما فراموش نمی کند که در اداره چه کسی رئیسش است. اگر بعد از کار برای صرف نوشیدنی به رستوران بروند پیشنهاد رئیسش برای پرداخت صورت حساب را می پذیرد. اگر نخواهد دعوت رئیسش را برای انجام کاری بپذیرد از او به خاطر دعوتش قدردانی می کند.

اگر هدیه ای از رئیسش دریافت کند آن را می پذیرد و تشکر می کند. او می داند که رئیسش انتظار هدیه ای متقابل از طرف او ندارد و این هدیه به معنی قدردانی از یک کار خوب است و بده بستان خودمانی تلقی نمی شود. می داند که هر چه در محل کار حرفه ای تر ظاهر شود کار او را جدی تر می گیرند. در اداره با سروصدا آدامس نمی جود. مراقب رفتار خویش در جشن سالانه اداره است. به موقع در محل کارش حاضر می شود. اگر به هر دلیلی ناچار به ترک شغلش است این کار را با متانت انجام می دهد، به خاطر تجربیاتی که آموخته است از رئیسش قدردانی می کند.