راه های تقویت حافظه

با راه های تقویت حافظه آشنا شوید

ویتامین گروه ب، تیامین یا ب 1 و ریبوفلاوین یا ب 2 از آن دسته ویتامین هایی هستند که حتی کاهش خفیف آن ها در بدن می تواند منجر به ضعف حافظه و بروز فراموشی های لکه ای گردد. اختلال تفکر و احساس مبهم ناخوشی و افسردگی نیز به همراه کمبود تیامین شایع است و این حالات نیز به بروز فراموشی و اختلال توانایی های ذهنی دامن می زند. اما جای نگرانی نیست، فقط با مقادیر اندکی از این ویتامین ها شما می توانید سلامت حافظه خود را حفظ کنید و از بروز فراموشی و اختلال یادگیری پیشگیری نمایید. کمبود ویتامین ب 3 یا نیاسین و ب 9 یا فولیک اسید نیز به نحوی با اختلال حافظه در ارتباط است و برای حافظه ای سالم به این ویتامین های ب نیز نیازمندید.

آنتی اکسیدان های مهم در درمان فراموشی

آنتی اکسیدان ها همانطور که از نامشان پیداست از اکسید شدن یا زنگ زدن سلول های شما جلوگیری می کنند. البته این زنگ زدن با آنچه در ذهن شماست بسیار متفاوت است، اما نقش تخریبی عمیق و شدیدی در بدن ما دارد. سرطانی شدن سلول ها، تخریب سلول های قلبی و بروز بیماری های قلبی عروقی، تخریب سلول های مغزی و بروز اختلالاتی مانند کاهش حافظه و … از عوارض زنگ زدن سلول های ماست.

راه های تقویت حافظه

آنتی اکسیدان های معروفی مانند ویتامین ای و سلنیوم و ویتامین آ در این گروه قرار دارند، همه این مواد و همه خوراکی های حاوی این مواد در تقویت حافظه و رفع فراموشی موثرند. ویتامین ای را به وفور در دانه های روغنی مثل تخمه آفتابگردان و سویا و … در جوانه ی گندم جستجو کنید. ویتامین آ را در همه ی سبزی ها و میوه های تازه خصوصا مرکبات بیابید و سلنیوم را با غذاهای دریایی و غلات کامل به سلول های مغزی خود برسانید.

کوکیوتن نیز در سویا و روغن های نباتی و گوشت ها موجود است و با مصرف متعادل آن ها به بدن وارد می شود، زیر ساختاری روغنی شبیه ویتامین ک دارد و همیشه با چربی ها جا به جا می شود.

فقر آهن و روی فراموشی می آورد !

در یک تحقیق به یک گروه از زنان 18 تا 40 ساله که به کمبود آهن و روی گرفتار بودند به مدت هشت هفته سی میلی گرم روی و سی میلی گرم آهن دادند. آزمایشات نهایی نشان داد که حافظه کوتاه مدت زنانی که این درمان را دریافت کرده بودند 15 تا 20 درصد بهبود یافت. افرادی که مکمل های آهن را مصرف می کردند، در این تحقیق حافظه لغوی کوتاه مدت بهتری داشتند و کسانی که آهن و روی را به همراه هم استفاده می کردند، حافظه ی بنیادی و یادآوری تصاویر آن ها نیز بهتر شده بود.