عادات غذایی در کودکان و اندازه گیری انرژی غذایی دریافتی

ﻋﺎدات ﻏﺬاﯾﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن و اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی اﻧﺮژی ﻏﺬاﯾﯽ درﯾﺎﻓﺘﯽ

ﻣﺘﺨﺼﺼﺎن ﭘﺰﺷﮑﯽ و ﻣﺤﻘﻘﺎن روی عادات غذایی در کودکان و ﺳﺒﮏﻫﺎی زﻧﺪﮔﯽ آنان ﺗﺎﮐﯿﺪ ﺧﺎﺻﯽ دارﻧﺪ، ﺑﻪ دﻟﯿﻞ اﯾﻦ ﮐﻪ اﯾﻦ رﻓﺘﺎرﻫﺎ ﺑﺎ ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎی دوران ﺑﺰرﮔﺴﺎﻟﯽ ﻣﺎﻧﻨﺪ ﭼﺎﻗﯽ، بیماری های قلبی – ﻋﺮوﻗﯽ و ﭘﻮﮐﯽ اﺳﺘﺨﻮان ارﺗﺒﺎط دارﻧﺪ. روﻧﺪ اﻟﮕﻮﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﮐﻮدﮐﺎن در ﻃﺮاﺣﯽ و اﺟﺮای راﻫﺒﺮدﻫﺎی رﻓﺘﺎری اﻓﺮاد ﺟﺎﻣﻌﻪ ﺑﺮای ﺗﻮﺳﻌﻪ ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ و ﭘﯿﺸﮕﯿﺮی از ﺑﯿﻤﺎریﻫﺎی ﻣﺰﻣﻦ ﮐﻪ در ﮐﻮدﮐﯽ آﻏﺎز ﻣﯽﺷﻮﻧﺪ، ﺑﺎﯾﺪ ﻣﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮد. روشﻫﺎی ارزﯾﺎﺑﯽ ﻧﻈﺎم دار ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﺑﺎﯾﺪ ﻣﻮرد ﺗﺠﺪﯾﺪ ﻧﻈﺮ ﻗﺮار ﮔﯿﺮﻧﺪ، زﯾﺮا اﻟﮕﻮﻫﺎی ﻣﺼﺮف ﻏﺬاﯾﯽ و ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ داﺋﻤﺎً در ﺣﺎل ﺗﻐﯿﯿﺮ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﯾﮑﯽ از ﺑﺨﺶ ﻫﺎی ﭼﻨﯿﻦ اﻗﺪاﻣﺎﺗﯽ ﻣﻄﺎﻟﻌﻪ ارﺗﺒﺎط ﺑﯿﻦ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ و ﺑﯿﻤﺎری ﻫﺎ در ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻫﻤﻪ ﮔﯿﺮ ﺷﻨﺎﺳﯽ اﺳﺖ. رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ اﻏﻠﺐ ﭘﯿﭽﯿﺪه و اﻧﺪازه ﮔﯿﺮی آن ﻫﺎ ﻣﺸﮑﻞ ﻣﯽ ﺑﺎﺷﺪ. ﺑﺮای ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﭼﻨﺪﯾﻦ روش وﺟﻮد دارد، اﻣﺎ ﻫﯿﭻ ﮐﺪام ﮐﺎﻣﻞ ﻧﻤﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ.

ﺗﻤﺎم روشﻫﺎ دارای ﺧﻄﺎﻫﺎی اﻧﺪازهﮔﯿﺮی ﻣﻌﯿﻨﯽ ﻫﺴﺘﻨﺪ. ﻣﻨﺎﺑﻊ ﺧﻄﺎ ﺷﺎﻣﻞ ﮔﺰارش ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﮐﻤﺘﺮ از ﻣﻘﺪار واﻗﻌﯽ، ﺗﺨﻤﯿﻦ ﻧﺎدرﺳﺖ اﻧﺪازه وﻋﺪه ﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ، و اﻃﻼﻋﺎت ﻧﺎدرﺳﺖ ﻏﺬاﯾﯽ روی ﺑﺮﭼﺴﺐ ﺗﺮﮐﯿﺐ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﯽﺑﺎﺷﻨﺪ. در ﺗﻤﺎم روشﻫﺎ اﻧﺪازه ﺧﻄﺎ ﯾﺎ ﻣﻘﺪار اﺧﺘﻼف ﺑﯿﻦ اﻓﺮاد، ﻧﺒﺎﯾﺪ ﺑﺴﯿﺎر ﺑﺰرگ ﺑﺎﺷﺪ.

رﻓﺘﺎرﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ در ﮐﻮدﮐﺎن

ﯾﮑﯽ از ﻋﻮاﻣﻞ ﻣﻬﻢ و ﻣﻮﺛﺮ در ﺗﻨﺪرﺳﺘﯽ ﮐﻠﯽ و ﺳﻼﻣﺖ، اﻟﮕﻮی ﻣﺼﺮف ﻏﺬاﯾﯽ آنﻫﺎ اﺳﺖ. اﻟﮕﻮﻫﺎی ﻏﺬاﯾﯽ ﻧﺎﺳﺎﻟﻢ روی ﭼﺎﻗﯽ، ﺳﻄﻮح ﻟﯿﭙﻮﭘﺮوﺗﺌﯿﻦ ﮐﻠﺴﺘﺮول، ﻣﺘﺎﺑﻮﻟﯿﺴﻢ ﮔﻠﻮﮐﺰ، ﻫﻮرﻣﻮنﻫﺎی ﭘﻼﺳﻤﺎ، ﺗﺮاﮐﻢ ﮐﺎﻟﺮی ﺑﺮای درﯾﺎﻓﺖ اﻧﺮژی و ﻣﺼﺮف ﻣﻮاد ﻣﻐﺬی دﺧﺎﻟﺖ دارد. ﺑﺮای ﻣﺜﺎل : ﮔﺰارش ﺷﺪه اﺳﺖ ﮐﻪ اﻓﺮادی ﮐﻪ 2 وﻋﺪه ی ﻏﺬاﯾﯽ ﯾﺎ ﮐﻤﺘﺮ در روز ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺑﻄﻮر ﻗﺎﺑﻞ ﺗﻮﺟﻪ ای ﮐﻤﺘﺮ ﺳﺎﻟﻢ ﻫﺴﺘﻨﺪ و ﻧﺴﺒﺖ ﺑﻪ اﻓﺮادی ﮐﻪ 5 وﻋﺪه ﻏﺬاﯾﯽ ﯾﺎ ﺑﯿﺸﺘﺮ در روز ﻣﺼﺮف ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، وزن ﺑﯿﺸﺘﺮی دارﻧﺪ.

عادات غذایی در کودکان

روشﻫﺎی ارزﯾﺎﺑﯽ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ

روشﻫﺎی ارزﯾﺎﺑﯽ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﯽﺗﻮاﻧﻨﺪ ﺑﻪ روشﻫﺎﯾﯽ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﻓﻌﻠﯽ (ﺷﺎﻣﻞ ﯾﺎدداﺷﺖ ﻫﺎ و ﯾﺎدآوری 24 ﺳﺎﻋﺘﻪ) و روﺷﯽ ﮐﻪ رژﯾﻢ ﻏﺬاﯾﯽ ﻋﺎدی (ﭘﺮﺳﺸﻨﺎﻣﻪ ﻫﺎی ﻓﺮاواﻧﯽ ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺼﺮﻓﯽ و ﺳﻮاﺑﻖ ﻏﺬاﯾﯽ) را ارزﯾﺎﺑﯽ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ، ﺗﻘﺴﯿﻢ ﺷﻮﻧﺪ. اﻃﻼﻋﺎت اﻧﺮژی درﯾﺎﻓﺘﯽ ﺣﺎﺻﻞ از اﯾﻦ روشﻫﺎ، ﺑﻪ ﻫﻤﺮاه اﻃﻼﻋﺎت ﺗﺤﻠﯿﻠﯽ ﺣﺎﺻﻞ از ﺟﺪاول ﺗﺮﮐﯿﺒﺎت ﻏﺬاﯾﯽ ﯾﺎ ﺗﺠﺰﯾﻪ ﺷﯿﻤﯿﺎﯾﯽ، ﻣﻮاد ﻏﺬاﯾﯽ ﻣﺼﺮﻓﯽ ﻓﺮد را ﻓﺮاﻫﻢ ﻣﯽ ﻧﻤﺎﯾﻨﺪ.

ﺳﺒﮏ ﮔﺰارش و ﻣﺸﺨﺼﻪ ﻫﺎی ﻓﺮدی ﭘﺎﺳﺨﮕﻮ از ﻗﺒﯿﻞ ﺳﻦ و ﻓﺮﻫﻨﮓ ﻧﯿﺰ ﮐﯿﻔﯿﺖ داده ﻫﺎی ﺟﻤﻊ آوری ﺷﺪه از ﻃﺮﯾﻖ اﯾﻦ روشﻫﺎ را ﺗﻌﯿﯿﻦ ﻣﯽﮐﻨﻨﺪ. ﺳﺒﮏﻫﺎی ﺧﻮد ﮔﺰارش دﻫﯽ ﺷﺎﻣﻞ ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی ﺣﻀﻮری، ﻣﺼﺎﺣﺒﻪﻫﺎی ﺗﻠﻔﻨﯽ، ﯾﺎدداﺷﺖ ﻏﺬاﯾﯽ روزاﻧﻪ و اﻃﻼﻋﺎت ﺛﺒﺖ ﺷﺪه ﺗﻮﺳﻂ ﮐﺎﻣﭙﯿﻮﺗﺮ ﯾﺎ ﻧﻮارﻫﺎی ﺿﺒﻂ ﺻﻮت ﻣﯽ ﺑﺎﺷﻨﺪ. ﻫﺮ روﺷﯽ ﺑﺮای ﺗﻤﺎم ﻣﻄﺎﻟﻌﺎت ﻣﻨﺎﺳﺐ ﻧﺨﻮاﻫﺪ ﺑﻮد.