تکنیک جِفینگ در دوی کوتاه

تکنیک جِفینگ در دوی کوتاه

دویدن رشته‌ای است که ترکیبی از توان هوازی، سرعت، استقامت و تکنیک‌های حرکتی است. یکی از تکنیک‌های مطرح در دوی کوتاه و سرعت‌های متغیر، تکنیک جفینگ (Jefing) است که در سال‌های اخیر توجه مربیان و دونده‌ها را به خود جلب کرده است. این تکنیک به‌ویژه برای بهبود کارایی دو، کاهش خستگی و افزایش سرعت در فواصل کوتاه تا میانه کاربرد دارد. در این مقاله به ماهیت، اصول، مزایا، نحوه اجرا و نکات تمرینی تکنیک جفینگ می‌پردازیم.

تکنیک جِفینگ در دوی کوتاه

تعریف و تاریخچه کوتاه

تکنیک جفینگ اصطلاحی نسبتاً جدید در ادبیات دو است و ترکیبی از تمرکز بر گام، تماس پا با زمین و ریتم تنفسی را شامل می‌شود. منشأ دقیق کلمه  از نام یک دونده امریکایی المپیکی، به نام جف گالووی آمده است که این متد را ابداع کرد و آنرا توسعه داد. اما در عمل به مجموعه‌ای از اصول فنی گفته می‌شود که هدف آن بهینه‌سازی تعامل بدن با نیروی زمین و حفظ سرعت در طول مسابقه یا تمرین است. این تکنیک از تجربیات مربیان سرعت و بیومکانیک دانان الهام گرفته است.

اصول فنی پایه

تکنیک جفینگ حول چند محور کلیدی شکل می‌گیرد:

• اضافه کردن ریتم و پایداری گام:

حفظ گام‌های کوتاه و سریع (قدم های زیاد) به‌جای گام‌های دراز و کند. معمولاً گام های هدف بین 180 تا 200 قدم در دقیقه برای دونده‌های سرعت پیشنهاد می‌شود، هرچند مقدار دقیق برای هر فرد می‌تواند متفاوت باشد.