گیاه زلف پیر رسمی و خواصش

گیاه زلف پیر رسمی و خواصش را بشناسیم.

به فارسی زلف پیر رسمی و در کتب طب سنتی با نام های بابونج الطیور و مریره نام برده شده است.

مشخصات زلف پیر رسمی

زلف پیر رسمی گیاهی است یک ساله یا چند ساله کوتاه به بلندی 10 – 100 سانتیمتر دارای ساقه مخطط منشعب پوشیده از کرک های خزی توام با تار عنکبوتی و رنگ برگ ها در سطح زیر سبز مات و برگ ها دارای بریدگی های عمیق در قسمت پایین گیاه و دارای دمبرگ و در قسمت بالای ساقه بدون دمبرگ است. گل های آن زرد است و در تابستان ظاهر می شود و به صورت علف هرز در مزارع می روید و همچنین در دامنه های مرطوب و کم ارتفاع کوهستان ها رشد می کند. برای رشد آن آب و هوای معتدل و مدیترانه ای مناسب است.

گیاه زلف پیر رسمی و خواصش

در ایران در مناطق مختلف کشور در کازرون، مسجد سلیمان، کلاک کرج در اطراف تیران تا ارتفاع 1760 متر می روید. در هند نیز می روید و در باغ ها نیز کاشته می شود. این گیاه اگر به دام داده شود دام مریض شده و موجب بیماری تشمع کبد در دام می شود و به همین دلیل اصولا حیوانات خود به خود آن را نمی خورند و به علت طعم ترش و نامطبوعی که دارد مورد تنفر حیوانات است و برای حیوانات از گیاهان سمی محسوب می شود.

خواص و کاربرد زلف پیر رسمی

از عصاره گیاه اسوالگاریس در چین و ژاپن روی بواسیر و ورم ها می مالند آثار درمانی و تسکینی و نرم کننده دارد. از جوشانده گیاه نیز در استعمال خارجی استفاده می شود. در استعمال خارجی جوشانده 100 گرم برگ گیاه خشک در 1 لیتر آب به کار می رود. مصرف داخلی عصاره روان گیاه در هر بار 15 – 20 قطره برای قطع اخلاط خونی، قطع خونریزی از بینی، اسهال خونی و همچنین برای تنظیم عادت ماهیانه و به عنوان قاعده آور، در موارد صرع، سنگ کلیه و زردی آثار مفید دارد و دردهای بعد از قاعدگی را تسکین می دهد.