گیاه اسقولوقندریون و قنبیل

گیاه اسقولوقندریون و قنبیل را بشناسیم.

*اسقولوقندریون

در کتب طب سنتی با نام اسقولو قندریون که ظاهرا یونانی است آمده است. این نام ممکن است صحیح آن اسقولوفندریون باشد و در کتاب های مختلف حرف ف به ق تبدیل شده باشد. در برخی کتاب این گیاه را زنگی دارو نیز نام نهاده اند. به فرانسوی اسکول پندر و لانگ دی بوف و لانگ دی کرف و اسکولوپندر فیسنیل گفته می شود.

مشخصات اسقولوقندریون را بدانیم.

اسقولوفندریون گیاهی است چند ساله بدون گل، برگ های آن دراز به طول 20 -40 سانتیمتر و عرض 4-5 سانتیمتر بیضی نوک تیز موجی و خمیده که مستقیما از ریشه گیاه بیرون آمده است و در حقیقت گیاه ساقه ندارد. سطح بالایی برگ ها صاف و شفاف ولی سطح زیرین برگ ها دارای یک رگبرگ اصلی است که از این رگبرگ خطوط برآمده موازی عرضی یعنی در جهت مایل و یا تقریبا عمود به رگبرگ اصلی خارج شده است و زاویه آن ها با رگبرگ اصلی حدود 75 درجه است. رنگ این خطوط قهوه ای است و شامل اسپورانژها یعنی هاگ هایی است که موجبات تکثیر گیاه را فراهم می نمایند. این گیاه در مناطق شمال ایران در گرگان، مازندران، اطراف رشت، غازیان روی دیوارها، در پیر بازار در داخل چاه ها و کنار جاده های مرطوب در مناطق مختلف البرز و در غرب ایران دیده می شود.

گیاه اسقولوقندریون و قنبیل

خواص – کاربرد اسقولوقندریون را بدانیم.

ساقه زیرزمینی گیاه قابض است و برگ های آن در فرمول شربت کاسنی وارد می شود. از دم کرده 20 گرم برگ های گیاه در هزار گرم آب جوش یا شربت کاسنی در بیماری های کبدی و مثانه و سرفه و اخلاط خونی استفاده می شود.

از نظر طبیعت طبق رای حکمای طب سنتی کمی گرم و خشک است و از نظر سنگ مثانه می باشد. برای صرع و سکسکه و یرقان و ورم طحال بسته به مورد خوردن با ضماد آن نافع است. اگر تا 40 روز آن را با سکنجبین بخورند در ورم طحال مفید است و اگر آن را ساییده و با سرکه مخلوط نموده و بخورند. برای سکسکه، یرقان، خرد کردن سنگ مثانه، کلیه و سخت ادرار کردن مفید است. مقدار خوراک آن تا 12 گرم است. مضر قلب است و از این نظر باید با صمغ عربی خورد و مضر مثانه است لذا باید با عسل خورده شود.