دانستنی هایی در مورد گوش و نحوه عملکرد آن

دانستنی هایی در مورد گوش و نحوه عملکرد آن

گوش و نحوه عملکرد آن

شنوایی یکی از حیاتی ترین توانایی های حسی است که بدون آن بسیاری از توانایی های انسان برای سازگاری با محیط، تحت الشعاع قرار گرفته و باعث نوعی عقب ماندگی و ناتوانی در رشد ذهنی، عقلی و همچنین عدم توانایی برای سازگاری با اجتماع می شود. گوش از جمله دستگاه های حساس و مهم بدن است که ارتباط انسان را با جهان پیرامونش برقرار کرده و ضمن این که او را از خطر آگاه و برحذر می کند، زندگی را از خاموشی و خلوت به صحنه روابط اجتماعی برده و برایش شیرین و لذت بخش می کند. گوش اندام شنوایی است و با گوش می توان صداها را شنید، خوب صحبت کرد و تعادل را حفظ نمود. حال تا انتهای این مقاله را ما را همراهی کرده تا اطلاعاتی درباره گوش و نحوه عملکرد آن بدست آورید.

سیستم شنوایی انسان:

سیستم شنوایی انسان سه قسمت دارد:

1. گوش خارجی
2. گوش میانی
3. گوش داخلی

گوش و نحوه عملکرد آن

گوش خارجی

گوش خارجی از دو قسمت لاله و مجرای گوش تشکیل شده است. لاله گوش در جمع آوری اصوات کمک می کند. مجرای گوش ارتعاشات صوتی را به پرده منتقل می کند. مجرای گوش ماده ای ترشح می کند که بسیار تلخ و چسبنده است و مانع از ورود حشرات و گرد و غبار به سایر قسمت های گوش می شود. در انتها گوش خارجی و پشت گوش میانی نیز پرده ای وجود دارد به نام پرده صماخ که طبل گوش نیز نامیده می شود و مجرای گوش خارجی را از گوش میانی جدا می کند. این پرده نیمه شفاف و به رنگ مروارید خاکستری تشبیه می شود که تقریبا دایره ای، به قطر یک سانتی متر با ضخامت 0/1 میلی متر می باشد.

گوش میانی

گوش میانی حفره ای است که پرده صماخ را از گوش خارجی جدا می کند، پر از هواست و سه قطعه استخوان دارد. کار گوش میانی رساندن ارتعاشات صوتی از گوش خارجی به گوش داخلی است. گوش میانی به دو صورت صوا را تشدید می کند: سیستم اهرمی و سیستم سطحی.

گوش داخلی

اندام های حسی شنوایی و تعادلی بدن در گوش داخلی جای دارد، ظریف و حفره مانند است و علاوه بر درک صدا، حفظ تعادل بدن را دارد. قسمت های اصلی گوش یعنی گیرنده های شنوایی و تعادلی در گوش داخلی قرار دارد و ارتباط بین گوش میانی وگوش داخلی از طریق تماس میان استخوان رکابی ودریچه بیضی صورت می گیرد. ارتعاشات صدا پس از برخورد به مایع حلزون شنوایی شروع به لرزیدن کرده و انواع مختلف صداها را از ارتعاشات می‌سازد.

صداها در نتیجه ارتعاش هوا به وجود می آیند و به صورت امواج صوتی به گوش می رسند. امواج صوتی بر حسب تعداد، میزان، درجه، شدت و ضعف با هم متفاوتند. از شنیدن صداهای بلند باید خودداری کرد. قرار گرفتن در معرض سر و صدای شدید در مدت طولانی علاوه بر ایجاد ناراحتی اعصاب، به تدریج قدرت شنوایی را از بین می برد. حتی سر و صدای مداوم و زیاد محل کار هم می تواند باعث سنگینی گوش شود که این عارضه را کری شغلی می گویند. اختلال شنوایی از کودکی، در مرحله اول مشکل رشد گویایی و بلوغ و در مرحله دوم آشفتگی های یادگیری را به دنبال خواهد داشت، از طریق حس شنوایی می توان صداهای مختلف را شنید و از خطرات آگاه شد.

گوش انسان معمولا فرکانس های تا شانزده هزار را درک می کند، در صورتی که این حساسیت برای بعضی از حیوانات بیشتر است.

همچنین بخوانید:    وزوز گوش و عوامل ایجاد آن

آسیب های گوش:

گوش به راحتی در معرض آسیب و بیماری قرار می گیرد. عفونت از راه دهان، حلق و مجرای شیپوراستاش به گوش راه پیدا می کند. بیماری هایی مانند گلودرد، ورم لوزه، سرماخوردگی، سینوزیت، سرخک، مخملک و اوریون ممکن است عوارضی مانند عفونت های شدید، کم شنوایی یا ناشنوایی در گوش ایجاد کند.

ازدواج های فامیلی شانس ازدیاد صفات ارثی مثلا ناشنوایی را افزایش می دهد. لذا از ازدواج های فامیلی باید ممانعت به عمل آید. از عکس برداری در دوران بارداری اکیدا خودداری شود، زیرا ممکن است عارضه کم شنوایی ایجاد کند. بعضی از داروها مثل جنتامایسین و استرپتومایسین و … در صورتی که به مدت طولانی مصرف شود از طریق جریان خون وارد گوش شده و عارضه کم شنوایی را ایجاد می کند.

استفاده از اشیای نوک تیز که برای نظافت مجرای گوش وارد گوش می کنند، سبب پارگی گوش، عفونت و از دست دادن قدرت شنوایی می گردد. وارد شدن آب در گوش به خصوص آب های غیر بهداشتی در موقع شنا و استحمام، صدمه دیدن سر در اثر ضربه و تصادف از عوامل دیگری هستند که می توانند موجب کم شدن تدریجی شنوایی و گاهی کری دائم شوند.

مراقبت از گوش:

مراقبت های بهداشتی می تواند زمینه تامین کننده سلامت گوش در ابعاد مختلف بوده و از پیامدهای احتمال آن بکاهد. در مورد زدن واکسن اوریون، سرخجه و سیاه سرفه دقت داشته و در صورت ابتلا به طور صحیح معالجه کنید، چون عوارض آن به صورت کاهش شنوایی عصبی بروز می کند. استنشاق یا شستشوی بینی با سرم فیزیولوژیکی در حالت سرماخوردگی یا گرفتگی بینی می تواند از التهاب مخاط آن کاسته و مانع از انسداد مجرای استاش شود.

پس از حمام گوش ها را با دقت با حوله خشک کنید و از استفاده از اشیا نوک تیز و گوش پاک کن بپرهیزید. هنگام خوابیدن در فضاهای آزاد و مکان هایی مثل باغ، بیابان، حیاط و… گوش ها را با پنبه یا پارچه بپوشانید تا از ورود حشرات جلوگیری شود و هنگامی که از وسیله نقلیه استفاده می کنید، پنجره ها را ببندید تا از ورود جریان شدید هوا مصون بمانید. همچنین، هنگام استفاده از وسایل صوتی میزان صدا را مناسب تنظیم کنید و هنگام عطسه کردن جلوی بینی را نگیرید تا از فشار آمدن به پرده گوش و خطر پارگی پرده گوش جلوگیری شود.