کفش های طبی

کفش های طبی :

قرن هاست که انسان کوشیده است برای حفاظت از پاهای خویش از صدمات و عوارض طبیعی و غیر طبیعی، وسیله مناسبی را پیدا کند. انسان های اولیه دریافتند که این وسیله کفش است و در آن از وسایل مختلف الیاف گیاهان و پوست حیوانات استفاده کردند و با گذشت زمان از چرم استفاده کردند که این چرم از پوست حیوانات تهیه می شود. بعد از این مرحله، نوبت پیشرفت در طرح و رنگ و شکل رسید.

کفش های طبی، کفش هایی هستند که برای جبران کوتاهی ها و کوچکی های پا و تصحیح دفورمیتی ها اعم از مادرزادی و اکتسابی و جلوگیری از دفورمیتی و کاهش درد و همچنین در آمپوتاسیونهای پا استفاده می شوند و موجب انتقال صحیح وزن به پا و سطح زمین شده، وضعیت صحیح را تا حد ممکن حفظ می کنند. اسامی مختلفی در کتاب ها برای کفش های طبی استعمال می شود که مهمترین و رایج ترین آن ها عبارتند از : کفش پزشکی، کفش ارتوپدیک، کفش جراحی.

کفی های طبی :

کفی ها وسایلی هستند که برای تکمیل سطوح اتکای پا (نواحی پاشنه و پنجه) استفاده می شوند و موجب تصحیح تغییر شکل و یا جلوگیری از تغییر شکل و جبران کوتاهی و غیره می شوند و با نقص های پا تطایق دارد. با استفاده از کفی، انتقال وزن به طور صحیح انجام می گیرد.

کفش های طبی

موارد استفاده از کفش و کفی های طبی :

کوتاهی ها : کوتاهی اندام در بیماران مثل فلج اطفال و فلج مغزی دیده می شود که برای ایجاد تعادل طول و اندام از کفش یا کفی طبی استفاده می شود.

کوچکی ها : در بیماران مثل فلج اطفال با گرفتاری پاها، پای مبتلا از نظر حجم نسبت به پای سالم کوچکتر است که این به اختلال رشد اندام مربوط می باشد. این اختلال ناشی از فلج عضلات و بی حرکتی است.