چند روش برای مسئولیت پذیری در کودکان
مسئولیت پذیری در کودکان
وقتی از والدین می پرسند کدام یک از شما انتظار دارید فرزندتان مسیر منظمی را در اجرای وظایف و مسئولیت هایش طی کند پاسخ بیشتر آنان مثبت است و چنین انتظاری را تایید می کنند اما در عمل اغلب ایشان راهی را پیش می گیرند که چنین انتظاری را برآورده نمی سازد.
متاسفانه بیشتر پدر و مادرهای امروزی نمی توانند مسیر مشخصی را برای هدایت کودکشان در جهت مسئولیت پذیری تعیین کنند. بیشتر آنان می پندارند که پدر یا مادر خوب کسی است که خود به طور کامل در خدمت کودک قرار داده، خویش را در برابر انجام کارهای او متعهد بداند. ولی باید گفت بهترین هدیه والدین به فرزندانشان آشنا ساختن آنان با مسئولیت های جاری زندگی است چرا که با شناخت وظایف طبیعی زندگی و انجام مسئولانه آن ها زمینه موفقیت های بعدی و کسب اعتماد به نفس در ایشان فراهم می شود.
آنان با شانه خالی نکردن از مسئولیت ها به شهروندی محترم تبدیل می شوند و می توانند با دیگران روابطی سازنده داشته باشند. به قول حضرت علی (ع) هیچ پدری هدیه ای بهتر از تربیت نیکو به فرزندش نداده است.
چند روش برای مسئولیت پذیری در کودکان
باید گفت که هیچ یک از ما مسئول متولد نمی شویم. از سوی دیگر نمی توان مسئولیت را تحمیل کرد بلکه منش مسئولانه در طول زمان و بر اثر نگرش ها و عادت های روزانه ما در حیطه احساسات، تفکرات و رفتارها شکل می گیرد. مسئولیت تنها در درون فرد رشد می کند و بر پایه معیارها و ارزش هایی که در خانه و اجتماع به دست می آورد تغذیه و هدایت می شود.
آموزش مسئولیت پذیری به جوی ویژه در خانه و مدرسه نیاز دارد. چنین جوی درباره تصمیم گیری ها و پیامدهای آن ها به کودکان اطلاعاتی می دهد و منابعی را در اختیار ایشان می گذارد تا بتوانند درست تصمیم بگیرند.
مسئولیت پذیری چیست ؟
مراد از مسئولیت پذیری آن است که فرد افزون بر در نظر گرفتن خواست ها و احساسات خویش، به خواست ها و احساسات دیگران نیز توجه کند. آن گاه بتواند با تصمیم گیری مناسب در چهار چوب هنجارهای اجتماعی و انتظارهای معمول درست انتخاب کند، انتخابی که هم سلامت جسمی و روانی وی را برآورده کند و هم به نیازها و احساسات دیگران صدمه نزند.
