نقش والدین در درمان لکنت زبان
نقش والدین در درمان لکنت زبان چیست ؟
وقتی درمانگر به طور حتم وجود لکنت را در کودک تایید می کند، والدین نقش کامل کننده در روند تغییر الگوی تکلم خواهند داشت. اگر کودک در مراحل اولیه لکنت باشد، مهارت هایی وجود دارد که والدین می توانند به سرعت آن ها را به کار بگیرند و به فرزند خود کمک کنند. بعضی از پژوهش ها نشان می دهد که رژیم غذایی تاثیر مستقیمی بر انقباض ماهیچه ای و میزان نگرانی و تنش دارد. در صورت امکان با زیر نظر گرفتن تغذیه کودک تان، عوامل غذایی تنش زا را پیدا کنید. عواملی که امکان گرفتگی عضلانی را دارند عبارتند از : کافئین، شکلات و افزودنی های غذایی و شکر.
نقش والدین در درمان لکنت زبان
فراموش نکنیم :
هنگامی که فرزند شما با سعی و تلاش می خواهد منظوری را به شما برساند، برای دوری از تنش، می توانید با نرمی و ظرافت به او بگویید که مشکل او را درک می کنید و باعث دل گرمی و آرامش او می شوید. ممکن است زمانی که کودک دچار لکنت و فشار عصبی می شود، آمادگی استفاده از مهارت های جدید را نداشته باشد، با توصیه های با ملاطفت و عاری از تهدید همراه با درک و صبوری در این مواقع، موجب کاهش اضطراب و بهبود وضعیت تکلم شوید.
کودکانی که درمان آن ها سال ها طول می کشد، در خانه از کمک پدر و مادر بی بهره اند. اما باید درمانگر، الگوی گفتار کودک را تغییر دهد. روشن است که تحت چنین شرایطی به ندرت تغییر مثبت و ماندگاری رخ می دهد. بنابراین نقش والدین در کنار درمان گر تعیین کننده تر است. زمانی که کودک دچار لکنت می شود، با لحنی ملایم با او حرف بزنید تا حدی از اضطراب او کاسته شود و آرامش یابد. با این ترتیب نه تنها کودک آرام می شود، بلکه الگوی بهتری برای صحبت کردن پیدا می کند.
والدین باید در روند درمان فعال باشند
بی تردید آموزش هر مهارتی مستلزم دانش و آگاهی مربی یا شخص تعلیم دیده است. والدین ناآگاه نمی دانند فرزندشان برای بهبود تکلم چه چیزی باید یاد بگیرند. اگر چه یک راهنمای سریع یا مروری بر جلسه ی درمانی مفید است، اما معمولا برای انتقال مطلب مورد یادگیری در خانه، کافی نیست. در صورتی که، وقتی والدین در جلسات مربی فرزندشان شرکت و سوالات خود را مطرح می کنند کودک نفع زیادی می برد.
