نقش تغذیه و ورزش در درمان بیماران دیابتی
نقش تغذیه و ورزش در درمان بیماران دیابتی
دیابت یک بیماری مزمن بوده که با کمبود نسبی یا عدم وجود انسولین مشخص می شود. مشخصات بالینی این بیماری شامل عدم تحمل به گلوکز و هیپرگلیسمی (افزایش قند خون)، اختلال متابولیسم لیپید و پروتئین می باشد. شیوع دیابت در دنیا بین ۴ تا ۱۲ درصد متغیر بوده و در کشور ما بر طبق آمار مرکز کنترل بیماری ها در حدود 8/5 درصد است. به علت افزایش شیوع چاقی و کم تحرکی پیش بینی می شود، شیوع دیابت تا سال ۲۰۲۵ به حدود 37/5 درصد افزایش یابد. بسیاری از متخصصین نقش تغذیه سالم را در درمان این بیماری حائز اهمیت دانسته اند. لذا در این مقاله به بررسی نقش تغذیه و ورزش در درمان بیماران دیابتی خواهیم پرداخت.
نقش تغذیه و ورزش در درمان بیماران دیابتی
نقش تغذیه و ورزش در درمان بیماران دیابتی
نقش تغذیه در بیماران دیابتی
تغذیه درمانی جهت رسیدن به اهداف متابولیک و فیزیولوژیک (از جمله گلوکز، لیپید، فشار خون، پروتئینوری و وزن) و با در نظر گرفتن تمایلات فردی و فرهنگی بیمار طراحی می گردد. کارآزمایی های بالینی تغذیه درمانی، کاهش هموگلوبین A1C به میزان 0.25 تا 2.9 درصد را در محدوده زمانی ۳ تا ۶ ماه نشان داده اند که میزان کاهش در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ ببشتر بوده و در مدت زمان کوتاه تری رخ داده است.
