نقره کلوئید و درمان سرطان

نقره کلوئید و درمان سرطان

نقره کلوئیدی (colloidal silver) مایعی است که ذرات بسیار ریز نقره، به اندازهٔ نانومتری در آب معلق‌اند. این ماده قرن هاست که در طب سنتی و به عنوان نگه دارندهٔ غذاها استفاده می شده و در عصر حاضر به عنوان یک «درمان طبیعی» برای انواع بیماری ها از جمله عفونت ‌ها، زخم‌ ها و حتی سرطان تبلیغ شده است. در این مقاله به تاریخچهٔ استفاده از نقره کلوئیدی، خواص و آنچه امروز دانش و پژوهش دربارهٔ نقش آن در درمان سرطان می گوید می پردازیم.

نقره کلوئید و درمان سرطان

تاریخچهٔ

• دوران باستان و قرون وسطی: انسان ها از زمان های قدیم متوجه بودند که ظروف نقره می تواند آب و غذا را برای مدتی تازه نگه دارد. در بسیاری از فرهنگ‌ ها از نقره برای محافظت از خوراک و نیز برای درمان زخم ‌ها استفاده می شد.
• قرن نوزدهم و اوایل قرن بیستم: قبل از گسترش آنتی‌بیوتیک ‌ها، نقره و محلول‌ های نقره ‌ای برای درمان عفونت‌ ها کاربرد داشتند. پزشکان از نقره برای ضدعفونی زخم‌ ها، درمان سوختگی ها و حتی چشم نوزادان استفاده می کردند.
• پس از ظهور آنتی‌بیوتیک‌ ها: با کشف پنی‌سیلین و آنتی‌بیوتیک‌ های دیگر، استفادهٔ رایج از نقره کاهش یافت، اما این ماده به ‌صورت محصولات بهداشتی، پوشش‌های ضدباکتری و داروهای موضعی مخصوصاً برای سوختگی ها به ‌کار ادامه داد.
• دوران معاصر: با رونق «طب جایگزین» برخی افراد و شرکت ‌ها نقره کلوئیدی را به عنوان داروی عمومی معرفی کردند،از تقویت ایمنی تا درمان سرطان که باعث بحث و بررسی زیادی شد.

خواص بیولوژیکِ نقره کلوئیدی

• ذرات ریز: وقتی نقره به شکل ذرات بسیار کوچک در آب توزیع شود، سطح نسبت به حجم بسیار زیاد می شود و این باعث می شود ذرات با میکروب ‌ها واکنش داشته باشند.
• خاصیت ضدباکتریال و ضدقارچی: آزمایش‌های آزمایشگاهی نشان داده‌اند که نقره می تواند رشد بسیاری از باکتری ها و قارچ‌ها را مهار کند؛ به همین دلیل از نقره در پانسمان های ضدعفونی‌کننده و پوشش‌های ابزار جراحی استفاده می شود.
• واکنش با سلول‌ها: نقره می تواند به مولکول‌ها و ساختارهای حیاتی در سلول (مثل پروتئین ها یا دی‌ان‌ای) متصل یا با آن ها واکنش دهد؛ همین خاصیت می تواند در غیرفعال‌سازی میکروب‌ها مؤثر باشد اما در عین حال ممکن است برای سلول‌های سالم هم مضر باشد.

درمان سرطان

طرفداران نقره کلوئیدی ادعا می کنند که این ماده: