معرفی نیلوفر آبی هندی و بررسی خواص درمانی آن در طب سنتی

نیلوفر آبی هندی را بشناسیم.

معرفی نیلوفر آبی هندی : به فارسی نیلوفر آبی هندی و لاله مردابی و در گیلان در شمال ایران سعله باقلیو به هندی کانوال می گویند. نیلوفر هندی گیاهی است آبی چند ساله با برگ های به رنگ سبز فلزی، پهن دایره ای شکل با دمبرگ بسیار دراز ساقه مانند به طول 1-2 متر، گل های آن معطر، پهن درشت به عرض 10 -15 سانتیمتر به رنگ قرمز با کناره های صورتی و سفید که در تابستان ظاهر می شود.

تکثیر آن با تقسیم ریشه و کاشت آن در بهار صورت می گیرد. از این گیاه ارقامی با گل های زرد رنگ و قرمز آتشین نیز وجود دارد. نیلوفر هندی به آفتاب کامل احتیاج دارد و در آب بندها و دریاچه ها و استخرهای کاملا آفتابی می روید. هندوها معتقدند که بودا در مغز دانه یک نیلوفر هندی متولد شده و به همین دلیل است که این گیاه در چین و در هند از روزگاران کهن یک گیاه مقدس بوده است.

نیلوفر هندی بومی آسیاست و در سال 378 پس از میلاد به اروپا وارد و منتشر شده است. در مناطق مختلف آسیا در چین و هند و ایران و سایر مناطق دنیا انتشار دارد. در ایران در شمال ایران در گیلان در آب های راکد و آب بندها و استخرهای رشت و بین رشت و لاهیجان فراوان دیده می شود.

ترکیبات شیمیایی نیلوفر آبی هندی را بشناسیم.

از نظر خواص و ترکیبات شیمیایی در برگ ها و دمبرگ و دم گل شبیه ساقه نیلوفر هندی و همچنین در جنین دانه آن آلکالوئید نلومبین یافت می شود. در برگ های آن آلکالوئید نوسیفرین و رومرین و نور نوسیفرین مشخص شده است. از برگ های تازه آن با عصاره گیری در حدود 0/1 درصد نلومبوزید به دست می آید که کوثر سی تین 3- گلوکو گلوکورونید است.

در گزارش بررسی های شیمیایی دیگری که محققان تهیه کرده اند،  آمده است که در این گیاه مواد گلوسید، نشاسته، آسپاراژین، چربی، نلومبین و ویتامین ث وجود دارد و در گرد ساقه های زیرزمینی یا ریزوم گیاه سوکروز و رافینوز و استاچیوز یافت می شود. بررسی ها نشان می دهد که آلکالوئیدهای گیاه در برگ ها، دمبرگ ها و لپه های دانه های آن وجود دارد ولی در ریشه و ساقه زیرزمینی آن آلکالوئید یافت نمی شود.

آلکالوئیدهایی که از نیلوفر هندی جدا شده است عبارت اند از نوسیفرین، رومرین و نور نوسیفرین در مورد آلکالوئید نلومبین اشاره شده است که سمی می باشد.