مسافرت به مناطق سردسیری و مواجهه با سرما

مسافرت به مناطق سردسیری و مواجهه با سرما !

آسیب سرمایی به دو نوع آسیب سیستماتیک یا آسیب منطقه ای تقسیم می شود، بعضی از عوامل به عنوان فاکتور خطر در ایجاد آسیب سرمایی شناخته شده اند این عوامل عبارتند از درجه حرارت اتمسفر و آب، رطوبت، سرعت باد، مدت مواجهه، نوع وسایل حفاظتی یا لباس و نوع کاری که فرد یا مسافر انجام می دهد، سن و درجه سلامتی فردی که در معرض سرما می باشد و چنانچه فرد مواجهه یافته با سرما مسن باشد یا اینکه به وسیله دارویی مسموم شده باشد و یا تحت درمان داروهای خاصی مانند رزپین و.. باشد در آسیب ناشی از سرما موثر است. برخی از بیماری هایی که در آسیب پذیری فرد مواجهه یافته با سرما موثر هستند شامل افت قند، دیابت، کم کاری تیروئید، بیماری های عصبی که روی هیپوتالموس یا هیپوفیز اثر می گذارند، بیماری قلبی و عروقی که بازده قلب کاهش می یابد موثر می باشند. وقتی بدن در معرض سرما قرار گرفت دو واقعه فیزیولوژیک به وقوع می پیوندد، انقباض رگ های سطحی پوست جهت نگه داشتن گرمای داخلی بدن، افزایش در تولید گرمای متابولیک از طریق حرکات ارادی و لرزیدن، در کاهش درجه حرارت کلی بدن عملکردهای فیزیولوژیک فرد کاهش پیدا می کند و مصرف اکسیژن تقریبا تا 70 درصد به ازای هر درجه سیلسیوس کاهش می یابد، در ادامه ضعف فیزیکی بدن اتفاق می افتد که ناشی از تخلیه گلیکوژن می باشد.

مسافرت به مناطق سردسیری و مواجهه با سرما

علایم بالینی !

در صورت تشخیص افت دما باید سابقه پزشکی فرد مصدوم، محیطی که بیمار در آن پیدا شده است، مدت احتمالی مواجهه با آسیب های همراه با سرمازدگی، سابقه قبلی پزشکی، غوطه وری در آب، میزان لباس فرد، مصرف دارو و الکل و تغییرات اخیر در سطح هوشیاری را بررسی کرد، در صورتی که سطح بدن بیمار خیس باشد افت سریع کاهش درجه حرارت بدن اتفاق می افتد. شروع افت دما به صورت تدریجی و نامحسوس است و ممکن است بدون هیچ مشخصه دیگری باشد، در سرما زدگی عمیق حافظه مصدوم کاهش می یابد و لرزیدن کاهش و حتی ممکن است از بین برود، اولین یافته ها شامل گیجی، صحبت کردن نامفهوم، تحریک پذیری، عدم تعادل، ضعف عمومی، پوست سرد و پف کرده در صورت و دیگر نقاط می باشد. در معاینه فیزیکی تاخیر در واکنش های ذهنی و عضلانی، نبض غیر قابل لمس یا ضعیف شده، کاهش فشار خون و افزایش غلظت خون دیده می شود. لرزیدن و انقباض رگ های عمومی در دمای 35 درجه سانتیگراد آغاز می شود. تعداد تنفس، ضربان قلبی و فشار خون کاهش می یابد. در سرمای خفیف (33 – 35 درجه سانتیگراد)  لرزیدن شدید بدن را داریم و حتی دما از 33 درجه سانتیگراد کمتر می شود سختی عضلانی و مفاصل به صورت قابل توجه مشاهده می شود.

همچنین بخوانید:  درمان سرمازدگی با روش های طبیعی

زمانی که درجه حرارت بدن به زیر 35 درجه سانتیگراد برسد هوشیاری بیماری مختل می شود که به صورت گیجی، عدم درک در جهت یابی، تفکرات تحریکی، فراموشی و توهم دیده می شود. زمانی که درجه حرارت بدن به زیر 30 درجه سانتی گراد برسد حالت نیمه هوشیاری و گیجی رخ می دهد، هدایت عصبی کند می شود ولی سیستم اعصاب مرکزی در امان می ماند. تعداد تنفس به 7 تا 12 در دقیقه می رسد، همچنین حرکت دستگاه گوارش کاهش و یا حذف می شود. ممکن است افزایش غلظت خون به علت افزایش دفع ادرار و کاهش حجم خون اتفاق بیافتد. در صورت وقوع سرمازدگی مواردی همچون کاهش قند  یا افزایش قند خون و نارسایی کلیوی باید بررسی شوند. سطح هوشیاری ممکن است بدتر شده و حتی مرگ و ایست قلبی نیز ممکن است پیش آید.  در شرایط خطر بالا فرد مواجهه یافته با سرما باید تحت نظر محافظتی مداوم قرار گیرد. سرمازدگی باید به وسیله پوششی مناسب و به صورتی که این پوشش در مقابل باد و باران مقاوم باشد و به بخار آب بدن اجازه خروج ندهد. گرمای زیاد تولید شده ناشی از فعالیت های شدید در یک محیط سرد را می توان با پوشیدن لباس های نازک متعدد که قابل خارج شدن هستند جلوگیری کرد البته باید توجه داشت که لباس های خیس باید هرچه زودتر تعویض شوند. فعالیت باید به گونه ای طراحی شود که در موقع سرما فعالیت مناسب داشته باشد و غذای گرم و مایعات گرم در دسترس افرادی که با سرما مواجهه هستند باشد. افرادی که قرار است با محیط سرد مواجهه داشته باشند باید تناسب فیزیکی مناسب و بیماری عروقی و قلبی و عصبی نداشته باشند. این افراد باید از خوردن دارو و الکل و کشیدن سیگار منع شوند.