مزاج شناسی و داستان های خلق و خوی هر فرد

مزاج شناسی و داستان های خلق و خوی هر فرد

مزاج شناسی روشی در تشخیص بیماری در قدیم بود که توسط پزشکان و فیلسوفان یونان و روم باستان پایه گذاری گردید. در این روش جزئیات یک ترکیب فرضی و همچنین عملکرد بدن انسان شرح داده می شود. این روش مزاج شناسی و خلط های چهارگانه از سال ۱۸۵۰ با ظهور نظریه میکروبی بیماری ها و کشف این که علت بسیاری از بیماری ها که قبلاً فکر می شد از برهم خوردن تعادل مزاج هستند در حقیقت به دلیل عوامل بیماری زا هستند شروع به از بین رفتن کرد. پزشکی نوین نه تنها طب سنتی بلکه بسیاری از طب های دیگر را نیز رد کرده است. پزشکان به این مسئله سندروم فرهنگی می گویند.

چهار مزاج اصلی داریم: دموی، بلغمی، سوداوی، صفراوی هر یک از مزاج ها ویژگی های شخصیتی خاصی دارند و بدن آنها برای ابتلا به برخی بیماری ها مستعدتر است. مزاج را می توان با رژیم غذایی و ورزش تغییر داد یا تعدیل کرد.

انواع مزاج ها

۱. مزاج دموی: مزاج گرم وتر

در مزاج شناسی اسم مزاج دموی را زیاد می شنویم. افرادی که مزاج دموی (مزاج دموی به انگلیسی: Sanguine) دارند، اجتماعی هستند و خصوصیات شخصیتی همچون خوش برخورد و برون گرا بودن را از خود نشان می دهند. این افراد سعی می کنند که هرآنچه در توان دارند را برای دیگران انجام دهند و به طورکلی برای کمک کردن همیشه آماده اند. مزاج دموی رایج ترین نوع مزاج است.

برخی از افراد مزاج “فوق دموی” دارند زیرا خیلی پرحرف و فعال هستند، به نحوی که گاهی بودن در کنار آنها ممکن است طاقت فرسا باشد.

این افراد دارای طیف وسیعی از احساسات و رفتار هستند و از موقعیت هایی که می توانند در آنها با محیط خود تعامل داشته باشند یا محیط اطراف خود را تغییر دهند، لذت می برند.

خصوصیات اخلاقی مزاج دموی