مراقبت از دندان شیری و باورهای اشتباه در مورد دندان های شیری
مراقبت از دندان شیری و باورهای اشتباه در مورد دندان های شیری
در گذشته چنین تصور می شد که دندان های شیری اهمیت زیادی ندارند زیرا دندان های دائمی بعد از آنها در دهان می رویند. اکنون می دانیم که دندان های شیری بسیار مهم هستند زیرا راهنمای دندان های دائمی خواهند بود تا در جای مناسب رشد کنند. علاوه بر آن اگر دندان های شیری به دلیل فساد از بین بروند ممکن است عفونت به استخوان زیری سرایت کند و در نتیجه بافتی که در آینده باید از دندان های دائمی حفاظت کند دچار آسیب شود.
زمان بیرون زدن دندان:
هیچ زمان مشخص و دقیقی برای بیرون زدن اولین دندان کودک تعیین نشده است. بعضی از نوزادان با یک دندان در دهان متولد می شوند در حالی که برخی دیگر حتی تا دوازده ماهگی نیز هیچ دندانی ندارند. (اگر نوزاد از بدو تولد دندانی در دهانش داشته باشد باید این دندان بیرون آورده شود زیرا معمولا در جای درست خود رشد نکرده است و ممکن است لق باشد و احتمال افتادن و رفتن در مجاری تنفسی نوزاد را داشته باشد.)
مراقبت از دندان شیری
به عنوان یک قانون کلی دندان درآوردن نوزادان از شش ماهگی آغاز می شود تا بتواند از غذاهای جامد استفاده کند و رژیم غذایی او تغییر نماید. بعد از دندان اول به مرور دندان های بیشتری تا یک سالگی از لثه های کودک بیرون می آیند. اگر به لثه های نوزاد دقت کنید ممکن است قبل از بیرون زدن دندان از لثه متوجه یک برآمدگی سفید رنگ و کوچک روی لثه او شوید. فرزند شما معمولا در سال دوم نیز به دندان در آوردن ادامه می دهد و باید خود را آماده بیرون زدن دندان های نیش او کنید که بعد از همه دندان های شیری بیرون می آیند و اغلب کودک را بیش از دندان های دیگر آزار می دهند.
نشانه های دندان در آوردن:
شما می توانید از روی روحیات کودک متوجه زمان دندان در آوردن او شوید زیرا در این مدت کودک بدخلق می شود، لثه های او قرمز رنگ و موتورم شده و گاه می توانید دندان را از زیر لثه احساس کنید. گونه های نوزاد ممکن است در این مدت سرخ شده و دچار آبریزش از دهان شود. اگر چیزی برای جویدن به کودک بدهید به او کمک خواهد کرد. علائمی مانند تب، استفراغ یا اسهال هرگز در اثر دندان درآوردن ایجاد نمی شوند به همین خاطر نباید این نشانه ها را نادیده بگیرید بهتر است در این باره با پزشک مشورت کنید.
