علت بیماری هیدروسفالی چیست

هیدروسفالی (Hydrocephalus) :

هیدروسفالی در اثر تجمع بیش از حد مایع مغزی نخاعی در مغز ایجاد می شود و در نتیجه این تجمع مایع، فضاهای موسوم به بطن های مغزی اتساع (گسترش، بسط ) پیدا می کند و اتساع مزبور موجب وارد آمدن فشار بر بافت های مغز می شود. هیدروسفالی ممکن است مادر زادی یا اکتسابی باشد. هیدروسفالی مادر زادی در هنگام تولد وجود دارد و ممکن است در اثر ناهنجاری های ژنتیکی یا اختلالات تکاملی، مانند اسپینا بیفیدا، (نوعی ناهنجاری تکاملی که با نقص در بسته شدن قوس مهره ای مشخص می شود) و آنسفالوسل (فتق قسمتی از مغز و مننژ، از میان نقص استخوانی مادر زادی) ایجاد شود. هیدروسفالی می تواند باعث آسیب دائمی مغز شود، بنابراین مهم است که شما علائم این بیماری را تشخیص دهید و به شرایط پزشکی توجه کنید. این وضعیت در کودکان شایع تر است، اما می تواند بر افراد هر سن و سال تاثیر بگذارد.

علایم هیدروسفالی :

علایم هیدروسفالی بر حسب سن، پیشرفت بیماری و تفاوت افراد از نظر تحمل به فشار مایع مغزی نخاعی متفاوت است. در شیرخواران، واضح ترین نشانه هیدروسفالی، اغلب افزایش سریع اندازه دور سر یا بزرگ بودن غیر معمول سر است. در بچه های بزرگتر و بزرگسالان، نشانه های هیدروسفالی عبارتند از : سردرد و به دنبال آن تهوع، استفراغ، ورم دیسک بینایی که بخشی از عصب بینایی را تشکیل می دهد (اِدِم پایی)، انحراف چشم ها به طرف پایین (که به علامت «غروب آفتاب» معروف است)، مشکلات تعادل، اختلال در هماهنگی بدن، بی حالی، خواب آلودگی، تحریک پذیری یا سایر تغییرات شخصیتی یا شناختی، شامل کاهش حافظه.

بیماری هیدروسفالی چیست

درمان هیدروسفالی :

1. جراحی شانت : درمان هیدروسفالی اغلب از طریق قرار دادن سیستم شانت انجام می شود. این دستگاه، مسیر جریان مایع مغزی نخاعی را از محلی واقع در داخل دستگاه عصبی مرکزی به ناحیه دیگری از بدن (دهلیز راست قلب یا حفره صفاق) انتقال می دهد تا در نتیجه، مایع مزبور به داخل دستگاه گردش خون جذب شود. در این جراحی از یک لوله بلند و انعطاف پذیر که دریچه‌ای نیز دارد برای تنظیم مقدار و جهت جریان مایع مغزی نخاعی استفاده می‌شود. یک سر شانت در یکی از بطن‌های مغز قرار داده می‌شود. سپس سر دیگر لوله در قسمت دیگری از بدن که می‌تواند مایع اضافی را جذب کند، مانند شکم یا یکی از حفره‌های قلب، گذاشته می‌شود. معمولا افراد مبتلا به هیدروسفالی باید تمام عمرشان از شانت استفاده کنند و شانت نیز باید به طور منظم کنترل و بررسی شود.
2. ونتریکولوستومی اندوسکوپیک بطن سوم : تعداد محدودی از بیمارن با عمل جراحی «ونتریکولوستومی سوم» تحت درمان قرار می گیرند. در این عمل، سوراخ کوچکی در کف بطن سوم مغز ایجاد می شود تا از راه آن، مایع مغزی نخاعی، انسداد را دور بزند و به سمت محل جذب واقع در سطح مغز جریان پیدا کند. جراح از یک دوربین ویدئویی کوچک برای مشاهده‌ی کامل مغز استفاده کرده و شکافی در پایین یکی از بطن‌ها یا بین دو بطن ایجاد می‌کند.

همچنین بخوانید:  کودک مبتلا به سندرم دان چگونه کودکی است