شکل گیری رفتارهای اجتماعی در کودکان

چگونگی شکل گیری رفتارهای اجتماعی در کودکان

خشونت و ستیزه جویی

خشونت و ستیزه جویی به خصوص برای یک گروه از کودکان کودکستان ملال آور است زیرا بر کودکان دیگر اثر منفی می گذارد. وقتی کودکی برخلاف کودک دیگری در گروه خشونت نشان می دهد مربی باید منتظر واکنش هایی باشد. کودک مورد تهاجم ممکن است با خشونت پاسخ او را بدهد، یا ممکن است بترسد. در هر حال خشونت یک کودک به ناآرامی در گروه منجر می شود و با این کار یک ناهنجاری رفتاری کاملا آشکار انجام می دهد. رفتار پرخاشگرانه کودک همواره به حالت هیجانی او بستگی دارد.

شکل گیری رفتارهای اجتماعی در کودکان

خجالت و کمرویی

در ابتدا خجالت ممکن است نشانه عادی بازدارنده ای باشد که با برقراری ارتباط نزدیک تر خود به خود و به زودی از بین می رود. اگر کودک بسیار کمرو است و این کمرویی به خاطر کمبود اعتماد به نفس، انزوا گرایی و مردم گریزی پیش آمده، خجالت به صورت یک اختلال رفتاری واقعی جلوه گر می شود. این کودک برای خود نوعی سپر در برابر محیط می سازد و تا جای ممکن کمتر از درون خود بیرون می آید تا با شکست و یاس احتمالی رو به رو نشود. بچه های کمرو به راحتی دلسرد می شوند و به درون خود فرو می روند. در شرایطی که آن ها از طرف محیط اطرافشان تهدید می شوند بیشتر وقت ها با نشانه های روانی مثل سرخ شدن، تپش قلب یا عرق کردن واکنش نشان می دهند.

انگیزه دشواری برقراری ارتباط

این مشکلات بیشتر با ناهنجاری های رفتاری دیگری تداخل پیدا می کنند و شاید دلایلی برای اختلال گفتاری و لکنت زبان شوند. البته پرخاشگری و نافرمانی را نیز ایجاد می کنند. ریشه کمبود انگیزه و شکوفا نشدن استعدادها بیشتر وقت ها به سال های اولیه دوران کودکی بر می گردد. پیش از هر چیز وظیفه پدر و مادر است که کودک را به سوی پیشرفت هدایت و فعالیت های او را تقویت کنند. در این جریان کودک برای اولین بار در می یابد که آیا در عملکرد شخصی اش موفق بوده یا نه؟ او می آموزد که آیا بهتر است به فعالیت بپردازد یا بیکار بماند. چنین تجربه هایی منجر به برانگیختن و تربیت استعدادها می شوند.