سداب و خواصش را بشناسیم

 سداب و خواصش را بشناسیم، مقاله ای در مورد این گیاه و خواصش است.

گیاه شناسی

سداب با نام علمی Ruta graveolens گیاهی است علفی و دائمی به ارتفاع تا حدود یک متر، برگ ها ضخیم و گوشت دار و بدون دندانه هستند که در قسمت های بالای ساقه به صورت ساده و در قسمت های پایین چند قطعه ای می باشند. رنگ برگ و ساقه ها سبز مایل به آبی و کدر و رنگ گل ها زرد است، میوه سداب به صورت کروی و متشکل از پنج برگچه است که درون دانه هایی به رنگ قهوه ای وجود دارد. کلیه قسمت های هوایی گیاه بوی نا مطبوعی دارد. سداب بومی نواحی جنوب اروپا است، ولی در حال حاضر در مناطقی از مدیترانه، اروپا و آسیا به وفور پراکنده است و در نواحی شمالی ایران نیز رویش دارد.

تاریخچه

در گذشته دانشمندان زیادی مصرف این گیاه را توصیه می کردند و بر این باور بودند که بسیاری از بیماری ها را درمان می کند. شاید علت نام گذاری گیاه  هم همین باشد. در زمان باستان سداب را در موارد زیادی از جمله مشکلات قاعدگی، کمی اشتها، اسپاسم، مشکلات گردش خون، مشکلات هضم غذا، تب، افزایش فشار خون، دندان درد، ضعف قلب، آرتریت، زخم ها و بیماری های پوستی استفاده می کرده اند.

در کشور عراق آن را برای تلقین و دلگرمی یا جرات، همراه سربازان می کردند. کاربردهای دیگر سداب در قدیم برای دفع چشم بد، رفع حسادت ها، شکستن طلسم و جادو و این گونه موارد بوده است. استفاده مهم دیگری که در قدیم از سداب می شد، برای کاهش و تسکین قوای شهوانی بود. به خصوص گروه های مذهبی برای غلبه بر خواهش های نفسانی از این گیاه در غذاهای خود استفاده می کردند. سداب در طب سنتی ایران به عنوان نیرو دهنده و بند آورنده خونریزی به صورت خوراکی و به عنوان درمان زخم ها و مشکلات پوستی به صورت موضعی مورد مصرف بوده است.

ترکیبات مهم

ترکیبت مهم قسمت هوایی سداب شامل کومارین ها، فوانوکومارین ها، آلکالوئیدهای فورانوکینولین، فلاونوئیدها و به خصوص روتین، اسیدهای کاپرینیک، کاپرینیک، کاپریلیک و پلارگونیک، ویتامین ک، ویتامین پ و اسانس می باشد که مهمترین ماده ی آن متیل نونیل کتون است که در عطرسازی و طعم دهنده های صنعتی مورد استفاده قرار می گیرد.