روغن سداب چگونه تهیه می شود

سداب و خواصش را بشناسیم !

به فارسی به طور کلی پیم و در گیلان به آن سیاب گویند. در کتب سنتی با نام سداب شناخته شده است. که در این مقاله به بررسی این گیاه و طرز تهیه روغن سداب می پردازیم.

سداب گیاهی است چند ساله، برگ های آن در قسمت پایین ساقه دارای بریدگی و متقسم به چند قسمت و در قسمت بالا ساده و کامل است. برگ ها که دارای بریدگی هستند به چند برگچه تقسیم شده اند، برگچه ها و برگ ها به رنگ سبز غباری، کمی ضخیم و گوشت دار می باشد. گل های آن درشت، زرد رنگ و در تابستان ظاهر می شود. بلندای ساقه آن 40 – 70 سانتی متر می شود. از اعضای گیاه به خصوص برگ های آن در اثر فشار با انگشتان بوی نامطبوع متعفنی متصاعد می شود. میوه آن در محفظه ای محتوای تعدادی دانه به هم پیوسته مثلث شکل به رنگ تیره می باشد.

این گیاه در اروپا و آسیا انتشار دارد در ایران در مناطق شمالی ایران به طور خودرو می روید. در رشت آن را می کارند، تکثیر سداب از طریق کاشت بذر و یا کاشت قطعاتی جوانه دار از پایه های مسن انجام می شود. بذر را معمولا قبل از بهار می کارند و گیاه جوان حاصله را در تیر ماه و یا در پاییز به محل اصلی منتقل می نمایند. برداشت برگ ها و شاخه ها از سال دوم شروع می شود به این ترتیب که شاخه های جوان را با برگ ها قطع می کنند و یا برگ ها را می چینند.

خواص و کاربرد سداب !

در چین تمام گیاه سداب را با ریشه از زمین خارج کرده و با ماش می پزند و به صورت سبزی پخته می خورند که برای پراکنده کردن و دفع سموم بسیار مفید است. در هند و چین در موارد کزاز، سنکوپ، استسقا، دردهای اعصاب و روماتیسم تجویز می شود. با این ملاحظه ای که برای زنان باردار و اشخاص ضعیف توصیه نمی شود. سداب دارای خواص ضد کرم و معرق و ضد اسپاسم و قاعده آور است. شیره گیاه را در گوش می چکانند برای تسکین گوش درد نافع است.

برگ های گیاه را له کرده و با زردچوبه مخلوط می نمایند و برای خارش پوست می اندازند. برگ های گیاه را در مخلوطی از سرکه و پیاز و زنجبیل می خوابانند و آن را به صورت ضماد روی نبض دست و پا و یا روی گیجگاه در دو طرف پیشانی بچه ها می اندازند برای رفع تشنج نافع است. سداب معرق است و برای معالجه تشنج و یرقان خورده می شود، اگر سداب به مقدار زاید بر حد مجاز مصرف شود سم قوی است و ممکن است منجر به مرگ شود.

سداب از نظر طبیعت طبق نظر حکمای طب سنتی خیلی گرم و خشک است و تازه آن از نظر گرمی و خشکی معتدل است، از نظر خواص معتقدند که بازکننده گرفتگی ها و انسداد مجاری است. گازها، باد و نفخ را تحلیل می برد و مقوی معده و اشتها آور است.