راه های دفع مواد زاید

راه های دفع مواد زاید از بدن

مواد غذایی جذب شده (قندهای ساده، اسیدهای آمینه، املاح، ویتامین ها و…) از راه لوله گوارش توسط خون به سلول های بدن می رسند و به درون آن ها راه می یابند. غذاها در درون سلول های بدن به دو صورت کلی مورد استفاده قرار می گیرند. بخشی از آن ها به مصرف ماده سازی می رسند و سلول ها به کمک آن ها رشد می کنند و ترمیم می شوند. بخش دیگری نیز با وجود اکسیژن می سوزند و انرژی تولید می کنند. طی فرآیندها در سلول های بدن مقادیر زیادی مواد زاید مثل دی اکسید کربن، آمونیاک و اوره تولید می شود. این مواد سمی همانند مواد سمی کارخانه ها در جوامع صنعتی باید بیرون رانده شوند. اگر مواد سمی تولید شده در بدن در یکی از بخش های ذخیره کننده مواد در بدن انباشته نشود، بی شک ظرف چند روز ما را می کشند.

راه های دفع مواد

در بدن چندین راه برای دفع مواد زاید سلول ها وجود دارد. شش ها، پوست، کبد، کلیه ها و حتی روده بزرگ همگی در فرآیند دفع مواد زاید شرکت می کنند. مشارکت تعداد زیادی از اندام های بدن در این فرآیند نشان دهنده اهمیت آن است. به این ترتیب دفع مواد زاید را باید یکی از مهمترین فرآیندهای موجود زنده به شمار آورد. در این فرآیند کلیه ها مهمترین نقش را به عهده دارند. آن ها در تنظیم میزان تراکم مواد شیمیایی خون نقش اساسی ایفا می کنند. کلیه اندام های اساسی دستگاه دفع ادرار به شمار می آیند. دستگاه دفع ادرار همچنین شامل دومیزنای، مثانه و مجرای دفع ادرار است.

راه های دفع مواد زاید

کار لوله ادراری

اعمال کلیه و دستگاه دفع ادرار را باید براساس ساختار این دستگاه مورد توجه قرار داد و فرآیند تولید ادرار را نیز در ارتباط با ساختمان لوله ادراری بررسی کرد. تصفیه خون در لوله های ادراری شامل سه فرآیند وابسته به هم است. تصفیه گلومرولی، باز جذب لوله ای و ترشح لوله ای این سه فرآیند هستند.

آیا حجم ادرار در افراد دارای فشار خون بالا زیاد است ؟

بیشتر مایع صاف شده در شبکه گلومرولی باز جذب می شود و مجددا از لوله ادراری به جریان خون باز می گردد. این فرآیند باز جذب لوله ای نامیده می شود. طی باز جذب لوله ای مایع حاوی مواد غذایی و یون ها از لوله ادراری به درون شبکه مویرگی دیگری به نام شبکه مویرگی دوم راه می یابد. این شبکه مویرگی اطراف لوله های ادراری را فرا گرفته است، شبکه دوم مویرگی آب و موادی مثل گلوکز و انواع یون ها مثل سدیم را که طی فرآیند تراوش از جریان خون خارج شده بودند باز جذب می کند. فرآورده های دفعی عموما باقی می مانند و وارد لوله های جمع کننده ادرار می شوند و سرانجام به صورت ادرار بدن دفع می گردند. باز جذب به حفظ تراکم آب و مواد محلول خون کمک می کند و سبب ذخیره مواد غذایی، آب و یون ها می شود.