درخت شوولمگری را بشناسیم
درخت شوولمگری را بشناسیم
درخت شوولمگری را بشناسیم
در کتب مختلف با نام درخت شوولمگری و شولموگرا آمده است.
مشخصات درخت شوولمگری
درختی است به ارتفاع حدود 15 متر بومی جنگل های بنگلادش و شرق هندوستان، پوست تنه درخت صاف و قهوه ای مایل به زرد است. برگ های آن ساده بیضی باریک دراز نوک باریک به طول حدود 20 سانتیمتر و عرض حدود 7 سانتیمتر می باشد. گل های نر و ماده جداگانه روی دو پایه جداگانه هستند. میوه آن در ابعاد یک نارنج به رنگ حنایی روشن است که داخل آن چندین دانه قرار دارد.
دانه ها در ابعاد 2-3 تا 1 -1/5 سانتیمتر با پوششی خشک و شکننده به رنگ خاکستری تیره، صاف، مغز دانه دارای آلبومین حجیم به رنگ قهوه ای قرمز است. از این دانه ها در حدود 30 -35 درصد روغن ثابت گرفته می شود که آن را در بازار دارویی به نام روغن شوولمگری عرضه می کنند.
ترکیبات شیمیایی درخت شوولمگری
از نظر ترکیبات شیمیایی در دانه های این درخت در حدود 0/4 اسید سیانیدریک وجود دارد. دانه گیاه دارای 30 -35 درصد روغن ثابت است که شامل حدود 35 درصد هیدنوکارپیک اسید، حدود 22/5 درصد شولموگریک اسید، حدود 22/6 درصد گورلیک اسید، حدود 14/6 درصد اولئیک اسید، 4 درصد پالمی تیک اسید و سرانجام حدود 0/4 درصد اسیدی مشابه ولی ضعیف تر از هیدنوکارپیک اسید وجود دارد.
همچنین بخوانید: گیاه معجزه گر درخت بان
خواص درخت شوولمگری
در سراسر مناطق خاور دور محلی ها از روغن دانه های گونه های مختلف هیدنوکارپوس برای معالجه جذام و سایر بیماری های پوستی استفاده می کرده اند. روغن این دانه به صورت تزریق زیر جلدی و یا بین عضله ای به کار می رفته و همیشه تجربه نشان داده است که تزریق آن بیشتر از خوردن موثر بوده است. سال های سال این روغن موثرترین داروی معالجه جذام و بیماری های پوستی بوده ولی در حال حاضر بیشتر داروهای گوگردی جانشین آن شده است.
به علاوه از روغن دانه های گیاهان برای معالجه جرب، سایر انواع بیماری های پوستی رماتیسم و نقرس نیز استفاده می شده است. دانه های گیاه به عنوان کرم کش و همچنین برای معالجه آبله به کار می رفته است. دم کرده پوست درخت برای رفع اختلالات داخلی و بیماری های پوستی خورده می شود. از روغن دانه های این گونه برای معالجه روماتیسم و سل و شکستگی استخوان استفاده می شود.
در مصارف داخلی روغن شولموگرا به مقدار چند قطره محلول در شیر یا در یک کپسول خورده می شود. مقدار آن از 5 قطره شروع و به تدریج ممکن است زیاد شود. در موارد ضروری با تجویز و زیر نظر پزشک ممکن است حتی تا 300 قطره نیز خورده شود. در استعمال خارجی برای بیماری های پوستی و نظایر آن پماد 20 درصد آن که در وازلین مخلوط شده باشد مالیده می شود.
از نظر ترکیبات شیمیایی در دانه های این درخت علاوه بر روغن ثابت به نام شولموگرا گلوکوزیدی به نام جینوکاردین نیز وجود دارد. در دانه های تازه آن یک درصد اسید سیانیدریک وجود دارد. این درخت بومی هند است و بهتر است روغن شولموگرای حاصل از این گیاه را به نام روغن شولموگرای هندی بنامیم که از دیگر روغن ها متمایز باشد.
از نظر خواص و کاربرد این روغن نیز در هند برای معالجه جذام و بیماری های پوست به کار می رود ولی اثرش ضعیف تر از روغن شولموگرای جنس هیدنوکارپوس است.
از شما متشکریم که تا انتهای این مقاله با ما همراه بودید. سوالات خود را در قسمت “نظرات” با ما در میان بگذارید، همچنین اگر ایده یا نظری در رابطه با این مطلب دارید، خوشحال می شویم آن را با ما در میان بگذارید.
عرق گشنيز را با خواص بادشکن، ضد آفت و جوش، ضد کرم و باکتري معده و روده، نيرودهنده، مفيد در بيماري هاي عفوني، بدون هيچ اسانس و افزودني شيميايي، از فروشگاه عطارک تهيه نماييد.
